Φρεσκαδούρα

Le Page - Dinosaur
Κάθε φορά που συνειδητοποιώ ότι τα κέφια μου έχουν πεταχτεί μέχρι τη γωνία για τσιγάρα (και δεν έχουν ξαναγυρίσει), δηλαδή όλο και πιο συχνά τον τελευταίο καιρό, φοράω στο συρταράκι του CD Player το "Yojikevin". Είναι το ντεμπούτο άλμπουμ των Le Page, του Tony και της Τερψιχόρης, δηλαδή, το οποίο κυκλοφόρησε πριν από περίπου ένα μήνα και είναι τόσο αθώο, τόσο παιχνιδιάρικο, τόσο φρέσκο, που ανεβάζει ήδη από τις πρώτες νότες του "Girl in the Woods" την διάθεσή μου κατά 100%. Μέχρι να φτάσω στο "Dinosaur", το 13ο και τελευταίο κομμάτι του άλμπουμ, αυτή η "εφηβική" indie pop/folk που παίζουν τα παιδιά (μαζί τους, οι Ευθύμης Κούρτης στα πλήκτρα, Νίκος Θεσσαλονικεύς στα ντραμς, Ari στις κιθάρες, Ottomo στο μπάσο και την παραγωγή και guest στα φωνητικά ο Φοίβος Δεληβοριάς) μού έχει φέρει στα -κλειστά πάντα- μάτια εικόνες σε κίτρινο και μπλε και ροζ, μπαλόνια γεμάτα ευτυχία, Lego που φτιάχνουν καρδούλες και Thundercats, λευκώματα λερωμένα με πράσινα στυλό Bic και φωσφοριζέ Blanco, τρίποντα από τη μέση του ασφάλτινου γηπέδου ένα δευτερόλεπτο πριν τη λήξη του διαλείμματος.