Τις τελευταίες δύο εβδομάδες βρίσκομαι σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Και φυσικά έχω καταφύγει στον αγαπημένο μου ψυχαναλυτή - τραγουδιστή. Καλός ο Φρεντ Ασταίρ, ακόμη πιο καλός ο Ντζάγκο Ράινχαρντ, αλλά σαν τον γερο-κρούνερ με τα σκωτσέζικα γονίδια, το λονδρέζικο στιλ και την αμερικανική οικειότητα δεν υπάρχει κανείς. Ιδού, λοιπόν, το "Night and Day", όπως το τραγουδά στον τρίτο τόμο του "Great American Songbook".
5 σχόλια:
γλυκό αγόρι, τι σου συμβαίνει; πες στη θεία σίσσυ.
Θεία Σίσσυ θα στα πω από κοντά!
Θεωρώ περίτρανη απόδειξη της αδιαμφισβήτητης αξίας του american songbook του μεσοπολέμου (cole porter, irving berlin, george gershwin, jerome kern, rodgers & hart, ξεχνάω κανέναν;) το ότι όλοι αυτοί οι λεχρίτες του rock'n'roll θεωρούν υποχρέωσή τους να καταφύγουν εκεί, όταν όλα τα άλλα τελειώσουν.
Για να καταλάβω... Μόλις τώρα κάποιος εδώ μέσα αποκάλεσε τον Ροντ Στιούαρτ λεχρίτη;
Παρ' όλα αυτά, υπάρχει ένα τουλάχιστον τραγούδι του Rod που με κάνει να ανατριχιάζω:
http://download.yousendit.com/0735CE1857239486
Δημοσίευση σχολίου