To "Μεταλλουργείο" της Δευτέρας: 6. Φονεύς γιγάντων

Μπορεί ο Γιωργάκης να θριάμβευσε με 60% στις εσωκομματικές του ΠΑΣΟΚ, μπορεί στο ντέρμπι ο Μάντζιος να μας πήρε την ταυτότητα, μπορεί οι αποκαλύψεις από τα Ζωνιανά να είναι μέρα μέρα τη μέρα και πιο συναρπαστικές, ωστόσο επιμένω ότι το ποπ στοιχείο της εβδομάδας που μας πέρασε είναι ότι ο Αστέρας Τρίπολης πρέπει να θεωρείται πια ο πραγματικός «φονεύς των γιγάντων» και ο Φωστήρας τόσο passe...

Στους κ.κ. Μπάκο και Καημενάκη, μάλιστα, το "Πο Πο Culture!" θα προτείνει την υιοθέτηση του "Killer of Giants" που έγραψε ο Όζι Όσμπορν μαζί με τους Ντέισλι και Λι εν έτει 1986 ως το νέο ύμνο της ομάδας τους. Προέρχεται από το άλμπουμ “The Ultimate Sin”, ίσως το χειρότερο της καριέρας μιας από τις πιο εμβληματικές φιγούρες της χέβι μέταλ σκηνής, ωστόσο αποτελεί ένα ενδεικτικό τραγούδι του ύφους του -και άρα ένα ιδανικό entry για να ασχοληθεί το “Μεταλλουργείο” με το φαινόμενο Ozzy.

Και μόνο το γεγονός πως το ‘86, όταν ό,τι γραφόταν στο όνομα του μέταλ και περιείχε δύο κιθάρες, ντραμς και μπάσο, έβγαινε αριστούργημα, ο Όζι κυκλοφορούσε μαλακίες, αποδεικνύει πόσο ιδιάζουσα περίπτωση είναι. Ο τραγικός θάνατος του κολλητού του Ράντι Ρόουντς τέσσερα χρόνια πριν σε ένα ανεξήγητο ακόμη και σήμερα αεροπορικό δυστύχημα έριξε τον Όζι σε βαθιά κατάθλιψη -και βέβαια του στέρησε το μουσικό του alter ego, έναν σπουδαίο κιθαρίστα και συνθέτη. Πήρε πολλά χρόνια στον Όζι να συνέλθει -ίσως δεν ξανάστησε καλό άλμπουμ από το σπουδαίο “Diary of a Madman” του ‘81 μέχρι φέτος και το συμπαθέστατο “Black Rain”.

Αλλά, βέβαια, ο Όζι βρισκόταν πάντα στην κορυφή. Ας μην ξεχνάμε ότι αυτός είναι ο άνθρωπος που πρόλαβε να ζήσει μερικές από τις μεγαλύτερες στιγμές της μέταλ (βλέπε “Paranoid” και “Sabbath, Bloody Sabbath”) και να απολυθεί από τους Black Sabbath πριν καν ιδρυθούν γκρουπ όπως οι Iron Maiden ή οι Metallica! Το ένστικτό του τον έφερνε πάντα να συνεργάζεται με κορυφαίους στο είδος τους μουσικούς, η κάθε συναυλία του ήταν μια έκπληξη, ακόμη και τις χειρότερές του στιγμές (βλέπε αποκεφαλισμοί νυχτερίδων και περιστεριών με τα δόντια) κατάφερνε με το αξεπέραστο χιούμορ του να τις μετατρέπει σε θριάμβους. Γερνώντας, γινόταν ακόμη πιο εκκεντρικός και ταυτόχρονα ακόμη πιο προσιτός. Αποκορύφωμα, βέβαια, το reality show όπου πρωταγωνιστούσε παρέα με την αλλόκοτη οικογένειά του.

Αν σκεφτεί κανείς ότι αυτός ο μετρίου ταλέντου μουσικός, με την χαμηλής ποιότητας φωνή, κατάφερε να πουλήσει τόσα εκατομμύρια δίσκους παίζοντας ένα δύσκολο είδος, καταλαβαίνει πως και ο ίδιος ο Όζι κατά κάποιον τρόπο υπήρξε πάντοτε ένας «φονεύς γιγάντων»...