Έχω ξυπνήσει με ένα απίστευτο hangover σήμερα και μου είναι σχεδόν αδύνατον να δουλέψω. Η μεγαλύτερή μου δυσκολία είναι να συγκεντρώσω τα μάτια μου σε κάποιο κοντινό αντικείμενο. Νοιώθω ότι αλληθωρίζω κάθε φορά που κυττάζω ο,τιδήποτε άλλο εκτός της θάλασσας έξω από το γραφείο μου! Άρα, το μόνο που μπορώ να κάνω με ασφάλεια είναι να αγναντεύω το πέλαγος και να ονειρεύομαι. Αλλά ακόμη κι αυτό δεν γίνεται έτσι ξεροσφύρι. Γι' αυτό και κάθισα -με υπερπροσπάθεια!- για λίγο μπροστά στον υπολογιστή κι έφτιαξα μια κασετούλα - προθέρμανση για το συναυλιακό μας καλοκαίρι. Δυστυχώς δεν βρήκα όλα όσα ήθελα. Αλλά κι αυτά που χώρεσα τελικά είναι μια ωραία πρόγευση. Ήδη υπολογίζω πόσες μέρες θα κυκλοφορώ με κλεισμένη τη φωνή -ειδικά μετά τη συναυλία των Kiss, του απόλυτου arena rock συγκροτήματος, που όλα του τα τραγούδια ΟΦΕΙΛΕΙΣ να τα ξέρεις απέξω και να τα τραγουδάς μαζί τους. Ναι, εννοείται και το "Beth"!
11 σχόλια:
Και να πω πως ήσουν στους Σκούφους και το έπαθες από τις οξειδωμένες Veuve Clicquot...
Φάε μια σοκολατίτσα, η ζάχαρη καίει το αλκοόλ.
(Είχα καιρό να δώσω συνταγή :-Ρ )
Εφαγα παγωτάκι! Για πες τώρα για τους Σκούφους. Μάπα;
Το φαγητό ήταν πάρα πολύ κακό αλλά πάρα πολύ όμως. Η διοργάνωση πολύ καλή βέβαια και με τα κωμικοτραγικά λουκ της και τις νεοελληνικές συμπεριφορές της. Ως παρέα περάσαμε καλύτερα φέτος αλλά πέρσυ το φαγητό ήταν θεϊκό.
Μετά από τέτοια εβέντ πάντως καταλαβαίνω γιατί οι φίλοι μου απορούν που βιοπορίζομαι από τις δημόσιες σχέσεις. Μιλάμε ότι είμαι τρελά μισάνθρωπος. :-)
Ναι, για την διοργάνωση διάβασα στο μπλογκ σου. Για το φαγητό ήθελα να μάθω... Μα πώς τα κατεφέρνουν; Θυμάμαι ότι και πρόπερσι είχαμε πολλά παράπονα! Μου κάνει φοβερή εντύπωση. Και οι σαμπάνιες; Οξειδωμένες όντως;
Φέτος δεν ήταν καλός ο σεφ, απλό.Ναι οι σαμπάνιες ήταν οξειδωμένες. Δεν ήπια ούτε ένα ποτήρι. Απίστευτο αλλά αληθινό. Ήπια μια γουλιά από τη ροζ και όχι περισσότερο. Η γνωστή εξυπνάδα των ελλήνων χορηγών. Χορηγούν τα ληγμένα...
Βλέπω κασέτα, βλέπω και πέντε σχόλια κι ενθουσιάζομαι. Βάζω την κασέτα να παίζει, ενθουσιάζομαι με τις θεϊκές καφρίλες, ανοίγω άλλο παράθυρο να δω τα σχόλια και πέφτω στη χρυσοσκουφολογία. Τι να πω πια...
Ω, το Trooper! Τέλειο! Thanks!
Αφού αυτή η κασέτα κατάφερε να βγάλει τον χεβιμεταλά που έκρυβε μέσα του ο Αρκάντιν, τότε είναι μια καλή κασέτα τελικά...
Σταμάτα να γκρινιάζεις σαν τη Ροζίτα Σώκου, βρε Αρκάντιν.
Όπως είναι γνωστό τοις πάσι, η Ροζίτα Σώκου δεν γκρινιάζει ποτέ - δημοσίως τουλάχιστον...
Μ'αυτά και μ' αυτά ξέθαψα μια παλιά (*κανονική*) κασέττα με τo Love Bites - και αφού κατάφερε να με βγάλει από τη νιρβάνα μου η κασέτα σας είναι όντως δυνατή.
Δημοσίευση σχολίου