18 Απρ 2008
nostalgic for the nineties
Με αφορμή όσα έγραφα την περασμένη εβδομάδα, με έπιασε μια μικρή νοσταλγία - η οποία δεν είναι καινούρια: εδώ και λίγα χρόνια αντιπροτείνω τη "νοσταλγία για τα '90s" σε όσους μας τα πρήζουν με τα '80s. Αυτό που συνειδητοποίησα είναι ότι δεν νοσταλγώ τον περίγυρο - τη μουσική, τα μαγαζιά, τα περιοδικά, τα σίριαλ, την κουλτούρα και μια αίσθηση mix&match - αλλά τον εαυτό μου εκείνη την εποχή. Σε τελική ανάλυση, κάθε φορά που νοσταλγούμε κάτι, επί της ουσίας νοσταλγούμε τα νιάτα μας. Όλα αυτά τα σκεφτόμουν όσο ετοίμαζα μια κασέτα με τα πιο εμβληματικά (κατά τη γνώμη μου) κομμάτια που ακούγονταν γύρω μου στα '90s - όλα πρώτο επίπεδο και όλα αριστουργήματα.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
17 σχόλια:
symfono oti anapoloume ti nioti kai oxi auto kathauti tin epoxi. otan omos thymasei tin efivia sou thymasai p.x ta party kai tin mousiki tous, ta prota isos trandevou se cinema opote kai tis tainies tis epoxis. Anapoleis tin nioti pou perase koitondas akoma tis kassetes, tous diskous pou agorazes klp. Erxetai sto myalo mas i eikona mas tote alla den mporei na xekopei apo tis eikones tis epoxis. Exoume ton protagonistiko rolo stis anamniseis mas autes alla i epoxi vazei to skiniko. Otan megalonoume kai feygei i xegniasia agiopioume tin afivia mas kai tin epoxi tis emmesa. Etsi kai oi simerinoi efivoi tha anapoloun ta 00's otan ginoun 30, 40 klp kai tha ypostirizoun oti i epoxi tous itan kalyteroi apo ton mellontikon efivon. KAlo vrady.
Δηλαδή αν εσύ αναπολείς υα νιάτα σου, εγώ να αναπολήσω το "τότε που ζούσα"; Το κέρατό μου, δηλαδή...
Προτιμώ να αναπολήσω τις σκληρές δίαιτες που με περιμένουν, το ξεγέλασμα της μοναξιάς που έρχεται και τις τρεις στάσεις που θα πρέπει να κάνω για να ανέβω μια σκάλα, παρά το σφρίγος μου τότε που ζούσα ως nuromantic στην Πατησίων.
Δηλαδή, η προοπτική της ενηλικίωσης (για να μην πω το χουφτάλιασμα) είναι τα νέα νιάτα (αναγκαίος ο πλεονασμός, σόρι).
Tώρα έφτασα στο τέλος της κασέτας.
Νίκο Watch The Stars, αγαπημένε μου.
So 90's. So Young.
Ναι, ok, Gone, δεν διαφωνώ - κι εγώ ανυπομονώ για την εποχή που θα γίνω 50 χρονών, είμαι σίγουρος ότι τότε θα βρω τον εαυτό μου.
Απλώς...
(έλεγα να εξηγήσω λίγο τα περί νοσταλγίας, αλλά βαρέθηκα)
Για την ιστορία, πάντως, και για να μην παρεξηγηθώ, οφείλω να πω ότι από όλα αυτά τα κομμάτια ζήτημα είναι να έχω ένα-δύο σε cd.
Ειδικά το Animal Nitrate είχα να το ακούσω καμιά δεκαριά χρόνια και ενθουσιάστηκα στην ανάμνηση του πόσο ευφυής κιθαρίστας ήταν τότε ο Butler...
επίσης, για να τελειώνω, δεν νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος που να μη θυμάται τη στιγμή που πρωτοάκουσε το unfinished sympathy ή το safe from harm...
katarxin me ton oro "niata" isos tha prepei na ton antikatastisete sto sxolio mou me ton oro "efivia". Den xero an eimai yper tis nostalgias. Aplos pistevo oti oloi mas (mallon otan pername ta 25) se kapoies stigmes anapoloume tin efivia perissotero exetias tis xagniasias tous. Kai mazi me tin thimisi tis xegnasias erxontai kai ola ta parelkomena tis epoxis tis. Kai symfono Gone, oti dietes klp pou mas perimenoun einai asta na pane.Den xero poso eisai (mallon den tha exoume megali diafora), alla min mou peis oti den exeis skeftei pote tin efivia sou. Kai den enoo mono mousika. Oso afora ton ixo ton 90's symfono to oti itan pio "freskos". Auta. Isos alla na itheles na peis arkadin (eimaste kai synomilikoi) me to post sou kai alla na sxoliasa ego. Arxisame apo tin "katara" nostalgia ton 80's kai ftasame sta 50 mas. Elpizo na min sou "xalasa" to post kai metefera ta sxolia se asxeta nera.
Kalo apogeuma.
Μα αυτή είναι η κατάρα μου και ταυτόχρονα το θέμα. Ότι αναπολώ την εφηβεία μου. Τα ερεθίσματα (τραγούδια, ταινίες, ένα άρωμα και ένας τίτλος ίσως) απλά σε κάνουν νοσταλγείς ΕΣΕΝΑ, όχι την εποχή που ανακαλείς.
Αν μάλιστα είσαι παγιδευμένος στην pop culture (ή πο πο κουλτούρα) τότε γίνονται ακόμα πιο δραματικά τα πράγματα γιατί οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες.
Re gone, tora me provlimatises perissotero. Telika psaxnoume aities (mousiki, tainies, klp) gia na anapolisoume tin never come back efivia dexomenoi tin opoia nostalgia ή mi dexomenoi tin nostalgiki mas tasi to rixnoume sto (isopedotiko isos) "ti oraia mousiki, kai ti groupares epezan tote, tora asta na pane olo ma...s vgainoun" gia na kryupsoume oti "fovomaste" afenos oti exoume megalosei kai afeterou oti i apousia ekeinou tou xegniastou pistirika stin opoia Patision pou les kai esy.
λοιπόν - την εφηβεία μας νοσταλγούμε και όχι τα έργα τέχνης. γιατί ως γνωστόν τα μοναδικά έργα τέχνης που αξίζει να νοσταλγεί κανείς δημιουργήθηκαν το μεσοπόλεμο. όλα τα μεταγενέστερα είναι υποδεέστερα. χε
sorry prin egrafa sto telos
"kai afeterou oti i apousia ekeinou tou xegniastou pistirika stin opoia Patision pou les kai esy einai oristiki."
alla o daimon mou efage to "einai oristiki"
από την άλλη, προσωπικά, δεν βρίσκω τίποτα να αναπολήσω στην εφηβεία μου. τώρα είμαι καλύτερος και περνάω καλύτερα. σοβαρά.
επίσης δεν βλέπω την ώρα να φτάσω τα πενήντα - όπως ξαναλέω πιο πάνω.
Ρε αμπελοφιλόσοφοι, δεν κάνετε λίγο ησυχία να ακούσουμε την κασετούλα;
(Εγώ στην εφηβεία μου άκουγα μόνο metal και δεν είχα γκόμενες -μετά ομόρφυνα- οπότε δεν έχω τίποτε φοβερό να θυμάμαι. Από τα 90s, όμως, όταν μεγάλωσα, έχω αλησμόνητα σκηνικά, τα οποία φροντίζω να επαναλαμβάνω στα 00s. Και αυτό είναι η καλλίτερη συνταγή για να μην "νοσταλγείς": η δημιουργική αντιγραφή...)
@ arkadin.
kai auto gia ta erga tou mesopolemou isopedotiko mou akougete.
Emena pantos mou aresei i opoia tasi eikonikis epistrofis (kala gia sketi epistrofi den to sizito)stin efivia.
Edo o faust ekane symfonia me ton exo apo edo gia autin tin epistrofi.
Ρε giousouroum, από πάνω κάθεσαι;
@ ludens.
Poles fores anapolontas to opoio parelthon xehnas na zeiseis to paron.
Auto omos den akyronei tin tasi gia nostalgia. Isos einai kai auti ena antidoto sto simera pou einai diaforetiko gia pollous apo oti to eixan fantastei. 15 - 25 einai mallon i extended efivia pou anapoloume polles fores. Kai sorry gia tin fasaria pou kanoume. Tora epistrofi stin kaseta.
@giousouroum: όλα τα πάντα που μας αρέσουν σήμερα, είναι νομίζω "σήματα" του εγκεφάλου που μας στέλνει για να αναβιώσουμε την εφηβεία, στην οποία όλοι νιώθαμε πιο uber. Αυτό είναι το συναίσθημα που δημιουργεί την κατάρα. Η uber εφηβεία. Οπότε καθόμαστε και μηρυκάζουμε μια "αναβίωση", ένα "remake", μια "επιστροφή"... και είμαστε πολύ χαρούμενοι με αυτό γιατί μας φέρνει στο νου και στην καρδιά, ψήγματα αυτών που "΄νιώθαμε" ότι ζούμε τότε...
@homo ludens: το θέμα είναι ότι εσύ META ομόρφυνες. Ανήκεις σε αυτούς τους τυχερούς που ταύστισαν την έναρξη της ερωτικής δραστηριότητάς τους με την ομορφιά. Εγώ πάλι μετά άρχισα να ασχημαίνω. Αλλά νομίζω εδώ νευραλγικό είναι να ορίσουμε τι σημαίνει "ομορφιά - ασχήμια". Οπότε, καταλαβαίνεις και συ, ότι η κοινωνία δεν έχει κανένα έλεος για τους άσχημους, πόσο μάλλον για αυτούς που ασχήμηναν καθ'οδόν (που ήταν αρχικά όμορφοι).
@mr. arkadin: Μπελεποκίτης ορκισμένος (το μπελεποκίτης, δε μοιάζει με μέλος φράξιας αριστερών σε απολυταρχικό καθεστώς; Απαντάται και ως μπελεποκίστας, κατά το ζαπατίστας, σαντινίστας, φασιονίστας κ.λπ.)
Δημοσίευση σχολίου