Την Κυριακή έκανα κάτι που δεν το συνηθίζω - και για το οποίο ντρέπομαι: αγόρασα εφημερίδες για τα DVD. Σιγά το έγκλημα, θα πει δικαίως όποιος διαβάζει, αλλά έχω αναπτύξει μια νεύρωση σε σχέση με αυτό - έχω τόσα νεύρα τις εφημερίδες γι' αυτό το θέμα, που επιμένω να αγοράζω τις "φθηνές" εκδόσεις (μια περίοδο που η Καθημερινή κυκλοφορούσε την έκδοση του €1 χωρίς κανένα έξτρα, την προτιμούσα, κι ας μην είχε ούτε το "Κ").

Οι αντιστάσεις μου κάμφθηκαν από την προσφορά της "
Καθημερινής", που δίνει σε συνέχειες μια από τις πιο καλοφτιαγμένες και συναρπαστικές μίνι-σειρές που έχω δει τελευταία, το
State of Play. Παραγωγή του BBC, με τον υπέροχο
Τζον Σιμ στο ρόλο ενός (όχι και τόσο) αδέκαστου δημοσιογράφου (της
Guardian, αλλά δεν το λέμε) που μπλέκει σε ένα περίεργο παιχνίδι πολιτικής διαφθοράς. Η σειρά είναι γνήσιος απόγονος του πολιτικού σινεμά του '70, με όλα τα χαρακτηριστικά που έχουν κάνει το BBC αξία, ένα καταπληκτικό
καστ (με τον
Μπιλ Νάι να δίνει ρέστα, όπως πάντα) - το οποίο δύσκολα θα ξεπεράσει το (εξίσου ονειρεμένο) καστ του επερχόμενου κινηματογραφικού
ριμέικ. Το νοίκιασα το χειμώνα και, παρ' όλο που η πιθανότατα να το ξαναδώ είναι μικρή, δεν μπορούσα να μην το πάρω. Όποιος το έχασε πρέπει να τηλεφωνήσει τώρα στην
εφημερίδα να το ζητήσει.
2 σχόλια:
"θεά Νταϊάνα Ριγκ". Την έχω παίξει πολλές φορές μ' αυτή τη γυναίκα. Περιμένω, περιμένω.
Είχα μια μικρή επιφύλαξη για το αν σ' αυτό το μπλογκ έχουμε μαζευτεί όλες οι ψυχοπαθολογικές περιπτώσεις. Μου τη διαλύσατε. Ευχαριστώ.
Δημοσίευση σχολίου