Οι αντιστάσεις μου κάμφθηκαν από την προσφορά της "Καθημερινής", που δίνει σε συνέχειες μια από τις πιο καλοφτιαγμένες και συναρπαστικές μίνι-σειρές που έχω δει τελευταία, το State of Play. Παραγωγή του BBC, με τον υπέροχο Τζον Σιμ στο ρόλο ενός (όχι και τόσο) αδέκαστου δημοσιογράφου (της Guardian, αλλά δεν το λέμε) που μπλέκει σε ένα περίεργο παιχνίδι πολιτικής διαφθοράς. Η σειρά είναι γνήσιος απόγονος του πολιτικού σινεμά του '70, με όλα τα χαρακτηριστικά που έχουν κάνει το BBC αξία, ένα καταπληκτικό καστ (με τον Μπιλ Νάι να δίνει ρέστα, όπως πάντα) - το οποίο δύσκολα θα ξεπεράσει το (εξίσου ονειρεμένο) καστ του επερχόμενου κινηματογραφικού ριμέικ. Το νοίκιασα το χειμώνα και, παρ' όλο που η πιθανότατα να το ξαναδώ είναι μικρή, δεν μπορούσα να μην το πάρω. Όποιος το έχασε πρέπει να τηλεφωνήσει τώρα στην εφημερίδα να το ζητήσει.
Κι αφού άνοιξα τον ασκό του αιόλου, υπέκυψα και στην προσφορά της "Ελευθεροτυπίας", με τρεις από εκείνες τις υπέροχες κινηματογραφικές μεταφορές βιβλίων της Αγκάθα Κρίστι, αυτές τις ταινίες - reunion του who is who ηθοποιών που ευδοκιμούσαν στα τέλη των '70s και τις αρχές των '80s και που ταιριάζουν τόσο πολύ με τα καλοκαιρινά βράδια. Έβαλα στο DVD το Evil Under the Sun, μια ταινία στην οποία δεν συγχωρώ το ότι ξεπαστρεύει στα μισά της την θεά Νταϊάνα Ριγκ (χρωστάω σχετικό post), και απόλαυσα αυτήν την σαμπανιζέ αναπαραγωγή της μεσοπολεμικής ατμόσφαιράς. Σκέτη απόλαυση.
2 σχόλια:
"θεά Νταϊάνα Ριγκ". Την έχω παίξει πολλές φορές μ' αυτή τη γυναίκα. Περιμένω, περιμένω.
Είχα μια μικρή επιφύλαξη για το αν σ' αυτό το μπλογκ έχουμε μαζευτεί όλες οι ψυχοπαθολογικές περιπτώσεις. Μου τη διαλύσατε. Ευχαριστώ.
Δημοσίευση σχολίου