Summertime Sunday: Top of the pops

(Κάθε Κυριακή του καλοκαιριού, ανεβάζω μια διαφορετική εκτέλεση του Summertime, του George Gershwin - και μετά ο Αθήναιος προτείνει τη συνταγή που ταιριάζει)

Υπάρχει κάτι που λατρεύω σε κάποιες ταινίες (αν και αυτή τη στιγμή δεν μου έρχεται κάποιο συγκεκριμένο παράδειγμα): είναι οι σκηνές όπου η μουσική καλύπτει τους ήχους της δράσης. Μπορεί δηλαδή να βλέπεις ανθρώπους να τρέχουν, ζευγάρια να τσακώνονται, συμπλοκές, και να μην ακούς τους κανονικούς ήχους, αλλά μια μουσική - αν δε η μουσική είναι τελείως διαφορετική από αυτό που διαδραματίζεται στην οθόνη, το αποτέλεσμα μου φαίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρον.

Στις ταινίες του μυαλού μου, η εκτέλεση του Summertime από τους Zombies είναι το ιδανικό soundtrack για να ντύσει μια απολύτως καλοκαιρινή σκηνή: είναι η τελευταία μέρα του σχολείου, και οι δρόμοι της μικρής πόλης είναι γεμάτοι από αγόρια και κορίτσια που γιορτάζουν την έναρξη του καλοκαιριού. Πετάνε τα βιβλία τους στον αέρα, τα κάνουν φύλλο και φτερό, κυνηγιούνται στο προαύλιο και παίζουν μπουγέλο, τα αγόρια με την (όχι και τόσο κρυφή) ελπίδα να μουσκέψουν τα μπλουζάκια των κοριτσιών για να διαγραφεί το στήθος τους.

Δεν ξέρω γιατί οι Zombies - ίσως γιατί τους θεωρώ ένα από τα πιο καλοκαιρινά συγκροτήματα που γέννησε η British Invasion στα '60s. Φταίει ασφαλώς η φωνή του Κόλιν Μπλάνστοουν, που ανασαίνει τα τραγούδια με αυτόν τον εύθραυστο τρόπο, που έκανε τα κοριτσάκια να λιγώνονται. Κυρίως όμως είναι το ηλεκτρικό πιάνο του Ροντ Άρτζεντ - λατρεύω το ηλεκτρικό πιάνο, και ειδικά όπως το χρησιμοποιεί εκείνος. Το σόλο του είναι απολύτως δροσιστικό, σαν να σε πιτσιλάει κάποιος με νεροπίστολο μια καλοκαιρινή μέρα.

(Μόλις διαπίστωσα κάτι: αυτή είναι η έκτη εκτέλεση του Summertime που ανεβάζω. Οι τρεις πρώτες - από την Ella και τον Louis, από τον Miles, από την Joplin - είναι "ο κανόνας", οι πιο κλασικές. Οι επόμενες, βρίσκονται σε κάποια αντιστοιχία με αυτές. Είναι δηλαδή μια τζαζ φωνητική εκτέλεση, μια τζαζ ορχηστρική εκτέλεση, μια ποπ βερσιόν. Έγινε τυχαία. Αλλά έχει πλάκα - ή δείχνει ότι είμαι του γιατρού).