Καλά, φέτος οι εταιρίες διανομής δουλεύουν για μένα - μέσα σε ένα μήνα έχουν βγάλει σε επανέκδοση δύο από τις απολύτως αγαπημένες μου ταινίες: πρώτα τη Γκαρσονιέρα και τώρα τον Σιωπηλό Μάρτυρα.Κανονικά, εδώ θα έπρεπε να γράψω για τη μεγαλοφυΐα του Χίτσκοκ, για τους χαρακτήρες, για τον Τζέιμς Στιούαρτ, για το ύπουλο σασπένς, για την ψυχοκοινωνιολογία του ηδονοβλεψία, για τον πραγματικό πρωταγωνιστή της ταινίας που είναι η ιδέα μιας πόλης το καλοκαίρι, για... - δεν θα κάνω τίποτε από αυτά. Θα βάλω μόνο την πιο "ήσυχη" σκηνή της ταινίας, που παρ' όλα αυτά σιγοβράζει από εσωτερική ένταση. Το φιλί.
Με κάνει να ανατριχιάζω κάθε φορά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου