Η "Μήδεια" του Παπαϊωάννου είναι καλύτερη από τη "Μήδεια" του Ευριπίδη (ανταπόκριση από μια πρεμιέρα)

Ναι, η παράσταση ήταν εξαιρετική - αλλά κανείς δεν πήγε την περασμένη Παρασκευή στο "Παλλάς" για την παράσταση. Από τη μια υπήρχε εκείνη η φράξια που ποτέ δεν θα παραδεχόταν ότι της άρεσε, γιατί είχαν δει την παράσταση του 1993 κλπ. κλπ. κλπ. Εγώ το '93 είχα προτιμήσει να δω τη "Μήδεια" του Μποστ (που κι αυτή είναι καλύτερη από του Ευριπιδη), οπότε δεν είχα τέτοια κολλήματα. Τέλος πάντων το θέαμα είναι ασφαλώς εντυπωσιακό, σίγουρα ιδιοφυές και σε μερικές σκηνές ιδιαίτερα συγκινητικό - εντύπωση που δεν μοιράστηκε ακριβώς η δημοσιογραφική ομήγυρη με την οποία καταλήξαμε σε ένα κουτουκάκι (εντάξει, στη Brasserie Valaoritou) μετά την παράσταση. Από ό,τι κατάλαβα, οι συνάδελφοι του πολιτιστικού ρεπορτάζ έχουν νεύρα με τον καλλιτέχνη γιατί παίρνει επιχορηγήσεις εκατομμυρίων ευρώ τη στιγμή που το υπουργείο δεν δίνει ούτε σεντ στους υπόλοιπους. Άλλοι απλώς τον συγκαταλέγουν στην πολιτιστική χούντα του γαλανονταλαριστάν που μας δυναστεύει εδώ και δεκαετίες (μοιάζει το ίδιο, αλλά εδώ το κριτήριο είναι καλλιτεχνικό και όχι οικονομικό). Και υπάρχουν και αυτοί που απλώς νιώθουν σαν παιδιά που δεν τους παίζουν οι συμμαθητές τους. Κατά τ'άλλα, η συζήτηση περιορίστηκε στην κοσμική πλευρά της εκδήλωσης ("είδες τις γόβες της Στάη";), που συγκέντρωσε την πνευματική, οικονομική και πολιτική ελίτ της χώρας - από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη (που, από ό,τι έχω καταλάβει, δεν χάνει πρεμιέρα για πρεμιέρα) μέχρι τη Βάσια Λόη, πάνω στην οποία σχεδόν προσέκρουσα. Εκείνη θα ήταν και η μοναδική celebrity που παρατήρησα, αν η συνοδός μου δεν μου γνωστοποιούσε την παρουσία της κυρίας Γιάννας, προτρέποντάς με να την παρατηρήσω καλά, και να προσέξω τόσο το νέο της πρόσωπο (με γεια), όσο, κυρίως, το αβυζαλέο ντεκολτέ της.