Just Might
ΟΚ, ας μην είναι το Λος Άντζελες. Αλλά πρέπει να φύγω τώρα για την Αμερική. Χέσε τον Ομπάμα. Βασικά σκεπτόμουν κάτι σε ανάταση ηθικού. Σε τονωτική ένεση πρωτοεπίπεδης ευτυχίας τύπου «με αγαπούν οι δικοί μου και τους αγαπώ εξίσου, συν το ότι τα ντοματάκια στο backyard μας βγήκαν φέτος κατακόκκινα». Να πάω στο Νάσβιλ του Τενεσί και να ΜΗΝ ΑΚΟΥΩ Τζακ Γουάιτ όλη μέρα, αλλά κάτι τόσο χαρούμενο και ΝτολιΠαρτονικό όσο οι Sugarland. Και να παίρνουν τις κιθάρες τους και ο Τζον με τον Ρίτσι, όπως πριν εικοσιτόσα χρόνια που ήταν ακόμη slippery when wet και να τραγουδάμε όλοι παρέα. Ε ρε γλέντια!
Livin' On A Prayer
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου