16 Μαΐ 2007

Bjork - Volta


Η Bjork του 2007 είναι ό,τι ήταν ο Μότσαρτ για το 1790. Και, καθώς για τον Βόλγκφανγκ Αμαντέους η επόμενη χρονιά, το 1791, ήταν ατυχής, καθ' ότι δεν πρόλαβε να τη βγάλει ολόκληρη, αλλά ξεψύχησε άρρωστος εκεί προς το τέλος της, ενώ τη μάλλον εξωγήινη Bjork την κόβω να ζει πεντακόσια τριάντα τουλάχιστον χρόνια ακόμη, θα κάνω την πρόβλεψη πως εκεί κατά το 2123 η Ισλανδέζα περιπτωσάρα θα είναι πιο "κλασική" κι απ' τον Μότσαρτ, πιο μεγάλο κεφάλαιο στα σχολικά βιβλία της μουσικής απ' οποιονδήποτε Μπετόβεν και -στο κάτω κάτω- πιο αντιπροσωπευτικό παράδειγμα για το τι σκατά μουσική μαγειρευόταν στα τέλη του 20ου και στις αρχές του 21ου αιώνα απ' οποιουσδήποτε Arctic Monkeys, Σακίρες ή -έστω- Μάικλ Τζάκσον.

Λένε ότι την Bjork είτε τη λατρεύεις, είτε τη μισείς. Σχετικό. Είμαι της άποψης πως, αν διαθέσεις μία ώρα από τη ζωή σου για ν' ακούσεις προσεκτικά τη μουσική της, είναι αδύνατον να τη μισήσεις. "Γιατί να το κάνω;" θα μου πεις, "αφού με πιάνει από τα μούτρα και με διώχνει μακριά, πριν προλάβω καν να την πλησιάσω;". Θα σου πω γιατί. Γιατί αν το κάνεις, αυτό που θα ανακαλύψεις, θα σε ανταμείψει για όλες τις χυλόπιτες που σου έχει ρίξει ως τώρα. Δεν είναι τυχαίο που εμείς οι "Μπγιορκισταί" συνεχίζουμε ν' ασχολούμαστε μαζί της. Δεν είμαστε μαζοχιστές. Απλώς παίξαμε το παιχνίδι με τους δικούς της όρους. Και με την Bjork δεν μπορείς να παίξεις συμβατικά. Δεν την ενδιαφέρεις, αν παίξεις συμβατικά. "Στ' αρχίδια μου κι η Bjork και τα παιχνίδια σας", θα απαντήσεις. Δεκτό. Αλλά μη μου παριστάνεις το μάγκα περί τα μουσικά αν δεν δέχεσαι αυτό που είναι η μουσική του σήμερα. Γιατί ποιός άλλος πέρα από το ισλανδέζικο ξωτικό έχει φέρει νέα πράγματα τα τελευταία 15 χρόνια στο βαλτώδες τοπίο της rock, της pop ή της electronica; Αν ανοίξεις τα αυτιά σου και την καρδιά σου και αφήσεις το κορίτσι απ' τον πλανήτη K-Pax να απλώσει τις εμπνεύσεις της πάνω τους, θα διακτινιστείς κι εσύ μαζί μας στο συναρπαστικό λούνα παρκ της ιδιοφυίας της.

Πάρε, για παράδειγμα το "Volta". Αφού, πρώτα, κάνεις μια παρένθεση για να θυμηθείς την Bjork το 2004. Όπως ο Μότσαρτ έγραφε συμφωνίες για τους Αυτοκράτορες, έτσι κι εκείνη έγραψε για τους Ολυμπιακούς. Κι έπειτα, σε μια απολύτως εναρμονισμένη με την εξωγήινη κατάσταση του μυαλού της κίνηση, κυκλοφόρησε το "Medulla" και σου έλεγε "ανέβα ως το Έβερεστ να πιούμε ένα καφέ παρέα". Κλείνει η παρένθεση, γυρνάμε στο 2007: Παρέα με τον πιο εμπορικό από τους παραγωγούς, τον Timbaland, και ταυτόχρονα παρέα και με τον απόκοσμο (σχεδόν καστράτο) τροβαδούρο Antony Hegarty, με συνθέσεις ετερόκλιτες μεταξύ τους, οι μισές εμπνευσμένες από τα ποπ πικ-νικ της στην δεκαετία του '90, οι άλλες μισές συνέχεια των φωνητικών πειραματισμών της πριν 3-4 χρόνια, η Bjork βρίσκει τη μαγική συνταγή που τα εναρμονίζει όλα τόσο άψογα, γίνεται η αλχημίστρια που χιλιάδες μουσικάντηδες εκεί έξω παρακαλάνε να γίνουν, ξερνάει χρυσάφι μαζί με κάθε νότα που γράφει, με κάθε νότα που τραγουδάει. Γιατί τώρα και όχι το 2004; Είπαμε, το ξωτικό από την Ισλανδία, έχει το δικό της τρόπο να παίξει το παιχνίδι. Δεν θυμάσαι τότε που έσκασε ντυμένη κύκνος στα Όσκαρ; Την δική της αντίληψη για τη διασημότητα, το χιούμορ της και την παιχνιδιάρικη διάθεση, τα αντιλαμβάνεται ως γκροτέσκα μόνο όποιος είναι αρκετά ρηχός για να νομίζει ότι όλα αυτά που η Bjork χλευάζει έχουν όντως μεγάλη αξία. Αρχίδια αξία έχουν. Αλλάζουν κάθε, μα κάθε, μέρα. Άλλα πάνε πάνω, άλλα πάνε στο βυθό. Την ίδια ώρα, η Bjork παραμένει πλέοντας στην στρατόσφαιρα, πιστή στο ταλέντο της, συνεπής στον δημιουργικό της οίστρο -και σκαρώνει παραμυθένια όνειρα, όπου ακόμη και δύο ασέξουαλ εξωγήινοι, όπως εκείνη και ο Antony, μπορεί να συνευρεθούν και να μουρμουρίσουν το απόλυτο ερωτικό κομμάτι...


34 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Aναγκάστηκα να μπω στο blog σου και να διαβάσω παραλληλισμό της bjork με τον μότσαρτ, αντίχριστε!
Αν όλοι εσείς που ακούτε "πειραματική ποπ" (αυτό δεν είναι οξύμωρο;) ξοδεύατε τον ίδιο χρόνο ακούγοντας μότσαρτ και μπαχ, ο κόσμος μας θα ήταν βιώσιμος.
Προσωπικά, θεωρώ σημάδι ότι γερνάω το ότι, πηγαίνοντας σε ένα δισκάδικο, περνάω όλο και περισσότερες ώρες στο τμήμα κλασσικής μουσικής - αλλά με εκνευρίζει το ότι δεν έχω γνωρίσει ούτε έναν "ροκ σνομπ" (ξέρεις του τύπου, 'οι Arcade Fire ήταν καλοί πριν βγάλουν το πρώτο τους cd, μετά χάλασαν') που να μην σνομπάρει την κλασική μουσική.
γενικά, σε ανθρώπους που αγνοούν τον μπετόβεν, τον έλινγκτον και τους μπιτλς δεν έχω εμπουστουσούνου.
Όσο για τη bjork, το σάββατο χάζευα mad με τη γυναίκα μου. κι έπαιξε διαδοχικά το violently happy και το it's oh, so quiet και μας έπιασε νοσταλγία - για τα '90s που ήμασταν νέοι, για τη χαρά του να ακούς αυτά τα τραγούδια για πρώτη φορά κ.ο.κ.
Και σκεφτόμουν πόσο υπέφερα με το medulla και το vespertine, προσπαθώντας να πείσω τον εαυτό μου ότι μου αρέσουν.
Κλείνω λέγοντας ότι μισώ τον anthony (προς "ροκ σνομπ": ακούστε τον jimmy scott, που έκανε το ίδιο πράγμα πριν 50 χρόνια) και τον timbaland.

Homo Ludens είπε...

Έτσι όπως το πας, κοντεύω να το εκλάβω ως προσωπική μομφή. Η πλάκα είναι ότι σήμερα το μεσημέρι που έκανα μπάνιο μετά από ένα δίωρο τένις μέσα στο λιοπύρι, έτσι ζαλισμένος που ήμουν με έπιασαν ξαφνικά οι αμφιβολίες μου μήπως τελικά την υπερεκτίμησα την Bjork, ακριβώς επειδή το προηγούμενο βράδυ διάβασα διάφορες ατάκες σαν τη δική σου. Ξέρεις, του τύπου "Pagan Poetry και μετά το χάος" κλπ. Μετά από 2 λεπτά μου είχαν φύγει. 1ον γιατί θυμήθηκα ότι τις 3 προηγούμενες νύκτες ήμουν ξάπλα στον καναπέ της βεράντας με μόνο το sony walkman μου κι ένα βρακί (μη βλέπει και τσόντα ο Αρης Ρέτσος απέναντι...) και είχα "χαθεί" τελείως μέσα στο "Volta", πράγμα που έχει να μου συμβεί καιρό (π.χ. της Winehouse o δίσκος είναι σούπερ, αλλά για άλλους λόγους, δεν σε "ρουφάει"). 2ον γιατί συμφωνώ ότι οι πειραματισμοί είναι εκνευριστικοί συνήθως, αλλά -όπως γράφω και στο ποστ- αν δώσεις λίγο χρόνο στην Bjork, θα σε ανταμείψει. Προσωπικά, λατρεύω και το "Medulla". Μου πήρε λίγο χρόνο παραπάνω, το ομολογώ, αλλά επιμένω ότι ήταν επένδυση αυτός ο χρόνος. Και, εννοείται, ότι μετά το "Medulla", το (ελάχιστα πειραματικό) "Volta" μου θύμισε περισσότερο "Post" και "Telegram" παρά "Vespertine" (που, παρεμπιπτόντως είναι ΔΙΣΚΑΡΑ!). 3ον: Το πιο εύκολο απ' όλα είναι να κράζει κανείς την Bjork. Ειδικά αυτήν, που σε προκαλεί να το κάνεις, τόσο στην κοσμάρα της που είναι. Το θέμα είναι τι βλέπεις, και κυρίως τι ακούς, πίσω από τα ρούχα-κύκνους, τις φωτογραφήσεις α λα Alas & Pigott και το τωρινό της εξώφυλλο. Άσε που πια έχω την αίσθηση ότι αν υπάρχει ένας άνθρωπος που ξέρει να κάνει καλό χαβαλέ με όλο αυτό το μπουρδέλο γύρω του, αυτός είναι η Bjork. Τέτοιον σαρκασμό και αυτοσαρκασμό πού αλλού τον έχουμε δει;
Ασχετο, επειδή είπες "Arcade Fire" πριν και θυμήθηκα που είχαμε διαφωνία για το ποιους κλέβουν: Άκουγα τις προάλλες κάτι πανάρχαια των New Order και βρήκα ξεσηκωμένες λούπες ολόκληρες...

Ανώνυμος είπε...

Έτσι όπως το πας, κοντεύω να το εκλάβω ως προσωπική μομφή.
ναι, το σκέφτηκα ότι φαίνεται έτσι. όχι, μην το παίρνεις προσωπικά, αν σε έβαζα σ'αυτήν την κατηγορία, απλώς δεν θα απαντούσα.

Η πλάκα είναι ότι σήμερα το μεσημέρι που έκανα μπάνιο μετά από ένα δίωρο τένις μέσα στο λιοπύρι,
κ. χατζηνικολάου, εσείς;

1ον γιατί θυμήθηκα ότι τις 3 προηγούμενες νύκτες ήμουν ξάπλα στον καναπέ της βεράντας με μόνο το sony walkman μου κι ένα βρακί (μη βλέπει και τσόντα ο Αρης Ρέτσος απέναντι...)
πες μου ότι σου σηκώθηκε κιόλας!

Προσωπικά, λατρεύω και το "Medulla". Μου πήρε λίγο χρόνο παραπάνω, το ομολογώ, αλλά επιμένω ότι ήταν επένδυση αυτός ο χρόνος.
παραδίνομαι, έχεις δίκιο - η μισή μου τζαζ συλλογή αποτελείται από πράγματα που την πρώτη φορά που τα άκουσα τα σιχάθηκα!

Και, εννοείται, ότι μετά το "Medulla", το (ελάχιστα πειραματικό) "Volta" μου θύμισε περισσότερο "Post" και "Telegram" παρά "Vespertine" (που, παρεμπιπτόντως είναι ΔΙΣΚΑΡΑ!)
ναι, καλά!

3ον: Το πιο εύκολο απ' όλα είναι να κράζει κανείς την Bjork.
έχεις δίκιο, είναι η εναλλακτική ισμήνη καλέση

Άκουγα τις προάλλες κάτι πανάρχαια των New Order και βρήκα ξεσηκωμένες λούπες ολόκληρες...
χμμμ... καλή δουλειά, γουότσον

Homo Ludens είπε...

Βρακί... Σορτσάκι, εννοούσα. Βερμούδα, πώς σκατά να το πω;

Bitch Girl είπε...

δε με χάλαγε μέχρι που έβγαλε αυτή τη μλκία το sο quiet και τσίριζε... παραδόξως μου άρεσε στο χορεύοντας στο σκοτάδι παρόλο που σιχαίνομαι τον Τρίερ (τι να πει κανείς είμαι ανάποδος άνθρωπος το ξέρω…)

Homo Ludens είπε...

@ Bitch Girl: Τσίριζε ε; Να μην μπω καν στον κόπο, δηλαδή, να σε ρωτήσω για τις διαδόχους της, τις Cocorosie;

Ανώνυμος είπε...

Περίεργο, θα ορκιζόμουν ότι είσαι από αυτούς που τους αρέσουν οι Cocorosie...
ΝΚΦ
υγ. Μισώ και τον Λαρς Φον Τρίερ.

Homo Ludens είπε...

@ ΝΚΦ: Και ποιο ακριβώς κομμάτι του σχολίου με σε έκανε να πιστέψεις ότι ΔΕΝ μου αρέσουν οι Cocorosie; Ετοιμάσου να διαβάσεις λίαν συντόμως διθυραμβική κριτική για το νέο τους άλμπουμ σ' ετούτο εδώ το blog. Θα προηγηθεί όμως το κράξιμο στους Arctic Monkeys.
Επίσης, αν αντί για "Anonymous", διάλεγες "Other", κάθε φορά που σχολίαζες, και έβαζες ΝΚΦ, τότε θα έβγαινε όμορφο και στιβαρό στα κεφαλαία και δεν θα εμφανιζόσουν απλώς ως το... "Ανώνυμο"!

Ανώνυμος είπε...

Πόσα έχω να μάθω ακόμα...
(αλλά δεν προλαβαίνω. τρέχω να προλάβω ένα δευτεριάτικο deadline)

Ανώνυμος είπε...

Πόσα έχω να μάθω ακόμα...
(αλλά δεν προλαβαίνω. τρέχω να προλάβω ένα δευτεριάτικο deadline)

Homo Ludens είπε...

@ ΝΚΦ: Αχ αυτά τα "χωσίματα" του Σαββατοκύριακου. Μας κάνουν να χάνουμε τα μυαλά μας από το άγχος. Μέχρι και στα blogs, δυό φορές ανεβάζουμε τα comments μας.

Bitch Girl είπε...

ακούω το Brazilian sun, που δεν τραγουδάνε αυτές χε

Homo Ludens είπε...

@ Bitch Girl: Κατάλαβα, είσαι το Antony - Hegarty - και - Devendra - Banhart type of girl. Άρα θα βρεις δύο τουλάχιστον κομμάτια στο "Volta" που θα λατρέψεις. Αν πέσει στα χέρια σου το νέο άλμπουμ των Cocorosie, το "Τhe Adventures of Ghosthorn & Stillborn", ακόμη κι αν δεν θες ούτε να σκεφτείς ότι θα πατήσεις το play, πήδα όλα τα άλλα και πήγαινε στο "Japan". Σκέτη τρέλλα!

Bitch Girl είπε...

βρίσκω τον Antony πολύ κλαψιάρη και για τον Deventra είχα διαβάσει σε ένα Word νομίζω, αλλά πιο πολύ πρόσεχα τα ταττού του, το σχόλιό μου ήταν χιουμοριστικό, στο Brazilian sun απλά δεν τραγουδάνε συνεπώς δεν ακούγεται η cartoonmelaniegriffithοφωνή ;)

Homo Ludens είπε...

Γκάλοπ: Η πιο εκνευριστική γυναικεία φωνή...
(Παίζω λίγο με την προσπάθεια της λατρεμένης Κέιτ Μπλάνσετ να ακουστεί σαν Κέιτ Χέπμπορν στο "Aviator" και με την Ριζ Γουίδερσπουν στο "Walk The Line", αλλά επειδή πρέπει να τελειώσω μια άλλη δουλίτσα πρώτα, δεν έχω κάτσει να το σκεφτώ πολύ καλά...)

Bitch Girl είπε...

οι υστερικές τσιρίδες των ηθοποιών ( ακόμα και μερικών ταλαντούχων) στα σήριαλ των Ρήγα-Αποστόλου πχ οι στάβλοι της πωςτηνλένε κάνουν top 20 από μόνοι τους...αν γράφετε ποστ καταπέλτη για τους artic μη διακόψετε για να σκεφτείτε το top, συνεχίστε απλά το θάψιμο χε

Bitch Girl είπε...

έφαγα ένα c στο arctic, σιγά σιγά που θα πάει θα τους εξαφανίσω τελείως...

Homo Ludens είπε...

@ Bitch Girl: Η χρήση του πληθυντικού για ένα τόσο αχρείο -και προπαντός "μικροδείχνον" σε ηλικία- υποκείμενο όπως ο Homo Ludens είναι περιττή. Ας προχωρήσουμε στην οικειότητα του ενικού και ας κράξουμε παρέα τους rti mnks (χα, χα, όντως εξαφανίζονται!) όταν έλθει η ώρα τους. Προς το παρόν πρέπει να ασχοληθώ με την Κέιτ Μος...

Bitch Girl είπε...

δεν έχει να κάνει με την ηλικία αγαπητέ, δεν κάνω διακρίσεις, σε όλους στον πληθυντικό μιλάω :) τι έκανε η CK (cocaine Kate) πάλι;

Homo Ludens είπε...

Τίποτε λιγότερο απ' το να ξυπνά για περισσότερα από 10.000 δολάρια (κάπου 120.000 τα υπολογίζω) κάθε πρωί. Και να αποδεικνύει ότι το όλο σκηνικό με το εξώφυλλο της Mirror πριν ενάμισι χρόνο μόνο καλό της έκανε τελικά. Αλλά τις λεπτομέρειες θα τις διαβάσεις στο Big Fish την επόμενη Κυριακή (ή εδώ, στο blog, αν το jet-lag μου επιτρέψει να δουλέψω λίγο εκείνη την προβλεπόμενη ως κολασμένη μέρα).

Bitch Girl είπε...

η επόμενη Κυριακή για μένα θα είναι σίγουρα κολασμένη (4ήμερο Αγίου Πνεύματος)θα γίνει η κάθοδος των Μυρίων, οπότε δε με βλέπω να διαβάζω εφημερίδες αν κ έτσι κ αλλιώς τις έχω κόψει γενικότερα... οπότε μάλλον άμα κ όταν συνέλθετε από το τζετ λαγκ

Homo Ludens είπε...

Επιμένεις στον πληθυντικό ε; Εγώ πάλι, ανάγωγος, θα σε ρωτήσω στον ενικό: σε ποιο νησί κατοικοεδρεύεις;

Bitch Girl είπε...

τι θα ακολουθήσει στη συνέχεια ονόματα κ διευθύνσεις; (όπως στο ανέκδοτο) έχω ξαναπεί ότι το έχω συζητήσει με το νησί και θα ήθελε να παραμείνει ανώνυμο :)

Homo Ludens είπε...

Bitch Girl: Μπα, σταματάω εδώ γιατί μας διαβάζουν και ανήλικοι...

Bitch Girl είπε...

εάν είναι έτσι αυτοσυγκρατηθείτε :) (περίεργο target group έχετε... πόσοι ανήλικοι να θυμούνται άραγε τον Γιώργο Γκούτη;)

Εραστες της Γαστρονομιας... είπε...

Καλέ κοιτάξτε ντόρος για την Bjork!!!
Εγώ είμαι από τους δεν-θέλω-ούτε-να-την-ακούω-λέμε, αλλά ομολωγώ ότι με έπεισες να κάτσω να ακούσω 2-3 τραγούδια της. Όχι για να την αγαπήσω, αλλά για καταλάβω τουλάχιστον τι σας αρέσει σε αυτό το μόνιμο τσιριχτό.

Jason είπε...

Εγώ νομίζω ότι τη Bjork είτε τη λατρεύεις είτε σου είναι αδιάφορη. Δεν μπορεί να σου αρέσει λίγο ή έτσι κι έτσι και σίγουρα δεν μπορεί να τη μισείς.
Δεν πιατεύω ότι είναι ό,τι πιο χαρακτηριστικό της ευρύτερης μουσικής μας εποχής, αλλά σίγουρα είναι μοναδικός ο τρόπος που εξακολουθεί να φέρνει καινούρια πράγματα στα μουσικά δρώμενα μετά από τόσον καιρό.
Respect στην Bjork.

Homo Ludens είπε...

@ Tsoula: Βρε καλώς το κορίτσι... Τόσο πολύ σε έπεισα που ακόμη και το "ομολογώ" το μάκρυνες λίγο παραπάνω (σε "ομολωγώ", όπως λέμε "Γωγώ"); Πώς θα σε πείσω τώρα και ότι αυτά περί τσιριχτού είναι σκέτη πιπίλα;
@ Jason: Η φράση "το τάδε είτε το λατρεύεις, είτε σου είναι αδιάφορο" είναι το βολικό κλισέ για οτιδήποτε ιδιοφυές, αλλά δύσπεπτο. Επιμένω, ότι αν ασχοληθείς λίγο χρόνο παραπάνω με την εν λόγω κυρία, είναι αδύνατον να σε αφήσει αδιάφορο (πόσω μάλλον να τη μισήσεις). Υπάρχει όμως, ξαναλέω, πάντα και η θεμιτή οψιόν απλώς να μην ασχοληθείς μαζί της.

Wrong Guy είπε...

Αν σου ζήταγα να διάλεγες ΕΝΑ μόνο τραγούδι της, ποιο θα ήταν αυτό;

Homo Ludens είπε...

@ Wrong Guy: "Pagan Poetry". Το δικό σου; Οι υπόλοιποι;

Wrong Guy είπε...

Νομίζω το Joga.Κάτι βρίσκω σε αυτό το τραγούδι που δεν μπορώ να το εξηγήσω με γήινους όρους.

Homo Ludens είπε...

@ The Wrong Guy: Μα το "Pagan Poetry" είναι το "Joga, part II". Θυμάσαι που οι Metallica είχαν βγάλει το "Unforgiven II" για να συνεχίσουν την ιστορία του "Unforgiven". Η Bjork το κάνει χωρίς καμμία πρόθεση να προδοθεί. Αλλά αν τα βάλεις δίπλα δίπλα, το "Pagan Poetry" είναι ακριβώς αυτό που θα ακουγόταν στο δεύτερο μέρος του "Joga" αν είχε διπλάσια διάρκεια...
Οι κακές γλώσσες θα πούνε "Σαν τα τραγούδια του Χατζηγιάννη, δηλαδή;"

Wrong Guy είπε...

Νομίζω η Bjork δεν είναι τραγουδίστρια, είναι ιδέα. Αυτό για να το πετύχει κάποιος πρέπει να έχει αρχίδια. Το Μεντούλα εδώ και 1 μήνα έχει γίνει το αγαπημένο μου και ίσως ένα από τα καλύτερα άλμπουμ που έχουν γίνει ποτέ. Υπενθυμίζω ότι το Μεντούλα κυκλοφόρησε το 2004 και εγώ ήμουν ήδη φαν της τραγουδίστριας. Σκέψου πόσο μου έκανε να το ανακαλύψω. Και σκέψου κάποιον που δεν είναι φαν.

Homo Ludens είπε...

@ the wrong guy: Μια απ' τα ίδια κι εγώ με το "Medulla"!