Αγνοώ τα υπόλοιπα (καλλιτεχνικά;) ταλέντα της Όλγας Φαρμάκη. Και, ειλικρινά, ποσώς με ενδιαφέρει αν είχε μείνει τάξη στο σχολείο, αν λατρεύει την Εφη Σαρρή ή αν στο διδακτορικό της στην Οξφόρδη ασχολήθηκε με την μεγαλογράμματη γραφή του 11ου αιώνα. To μόνο που έχει σημασία είναι ότι ξεπερνά σε κάλος οποιαδήποτε άλλη Ελληνίδα αυτή τη στιγμή. Άσε που μου κάνει και cool ατομάκι. «O λόγος που με επέλεξαν ως συμπαρουσιάστρια; 50% το στήθος μου, 30% επειδή ξέρω πότε να μιλάω και πότε όχι και 20% τα χείλη μου» λέει και καταλαβαίνεις αμέσως ότι δεν είναι ούτε κομπλεξική, ούτε θέλει να σε παραμυθιάσει. Και με τη φωτογράφησή της στο τελευταίο Nitro ζήλεψα για άλλη μια φορά τον καλό φίλο Πάνο Κοκκίνη και την ευκολία του να πιάνει φιλίες με τα πιο όμορφα κορίτσια της διπλανής πόρτας.
Όπως ζήλεψα και το υπόλοιπο team του περιοδικού για την ικανότητά του να ξεπατικώνει τα καλλίτερα εξώφυλλα του ξένου τύπου και να μας τα σερβίρει φρέσκα και εξελληνισμένα. Από το Νοέμβριο του 2005 έχει να βγάλει το αμερικανικό Esquire (που πλάκα-πλάκα έχει πια πάρει εντυπωσιακά την κάτω βόλτα) ένα τόσο χορταστικό εξώφυλλο όσο εκείνο της "The Sexiest Women Alive" Τζέσικα Μπηλ και πολύ σωστά το Nitro περίμενε την Όλγα Φαρμάκη για να το αντιγράψει μέχρι και στην σταμπούλα με το βελάκι κάτω δεξιά (μόνο το σουτιέν δεν κράτησε και πολύ καλά έπραξε)...
Όχι, δεν ειρωνεύομαι. Δεν με παίρνει, άλλωστε, αφού αυτήν την Κυριακή βγάζουμε κι εμείς το Big Fish με εξώφυλλο μια ιδέα του New York Magazine (όχι για την αφόρητη πλήξη που μας προκαλούν οι celebrities, για άλλο θέμα ήταν η δική τους ιδέα, πάντως σίγουρα ήταν δική τους!). To site του New York, παρεμπιπτόντως, αποτελεί το λατρεμένο σημείο αναφοράς (αισθητικά) του yupi.gr, ασχέτως αν αυτό δεν αναφέρεται πουθενά ;-)
Κι επειδή υποπτεύομαι ότι τα βέλη θα πέσουν πιο πυκνά κι από των Περσών στους "300" για το θράσος με το οποίο παραδέχομαι ότι κλέβουμε τις ιδέες των Αμερικανών (και όχι μόνο) περιοδικατζήδων (και όχι μόνο), η μόνη ασπίδα που έχω να σηκώσω είναι η ταπεινή ταυτότητα των δικών μας εντύπων, που, αν συγκριθεί με του Esquire ή του New York είναι αρκετή από μόνη της να σε πείσει για το εξής: Αν είσαι διευθυντο - αρχισυντακτο - υλατζο - συντάκτης (και ενίοτε snap φωτογράφος με την ψηφιακή σου) δεν μπορείς να έχεις μια δημιουργική ιδέα κάθε εβδομάδα, ούτε να την απαιτείς από το αμειβόμενο με 80 ευρώ τη σελίδα 23χρονο που μόλις τέλειωσε τη σχολή και ήλθε και σου ζήτησε λίγη δουλειά. Για να τσαντίσω κάποιους εκεί έξω ακόμη περισσότερο, τα ελληνικά περιοδικά είναι από τα πιο όμορφα του κόσμου, ακριβώς διότι αντιγράφουν σωστά και έξυπνα. Έτσι απλά!
Αλλά η μεγάλη αντιγραφή της εβδομάδας, που εδώ ξεπερνά τα συνηθισμένα όρια διότι δεν πρόκειται για το styling μιας φωτογράφησης ή για τις γραμματοσειρές ενός εξωφύλλου, είναι η διαφήμιση του νέου site της Lifo [την οποία, να σημειώσω, ότι διαβάζω κάθε Πέμπτη με χαρά και κανένα σκοπό δεν έχω να την κράξω ;-) ] που μοιάζει ο αλλόγλωσσος κλώνος μιας από τις διαφημίσεις του site της Guardian.
Όπως ζήλεψα και το υπόλοιπο team του περιοδικού για την ικανότητά του να ξεπατικώνει τα καλλίτερα εξώφυλλα του ξένου τύπου και να μας τα σερβίρει φρέσκα και εξελληνισμένα. Από το Νοέμβριο του 2005 έχει να βγάλει το αμερικανικό Esquire (που πλάκα-πλάκα έχει πια πάρει εντυπωσιακά την κάτω βόλτα) ένα τόσο χορταστικό εξώφυλλο όσο εκείνο της "The Sexiest Women Alive" Τζέσικα Μπηλ και πολύ σωστά το Nitro περίμενε την Όλγα Φαρμάκη για να το αντιγράψει μέχρι και στην σταμπούλα με το βελάκι κάτω δεξιά (μόνο το σουτιέν δεν κράτησε και πολύ καλά έπραξε)...
Όχι, δεν ειρωνεύομαι. Δεν με παίρνει, άλλωστε, αφού αυτήν την Κυριακή βγάζουμε κι εμείς το Big Fish με εξώφυλλο μια ιδέα του New York Magazine (όχι για την αφόρητη πλήξη που μας προκαλούν οι celebrities, για άλλο θέμα ήταν η δική τους ιδέα, πάντως σίγουρα ήταν δική τους!). To site του New York, παρεμπιπτόντως, αποτελεί το λατρεμένο σημείο αναφοράς (αισθητικά) του yupi.gr, ασχέτως αν αυτό δεν αναφέρεται πουθενά ;-)
Κι επειδή υποπτεύομαι ότι τα βέλη θα πέσουν πιο πυκνά κι από των Περσών στους "300" για το θράσος με το οποίο παραδέχομαι ότι κλέβουμε τις ιδέες των Αμερικανών (και όχι μόνο) περιοδικατζήδων (και όχι μόνο), η μόνη ασπίδα που έχω να σηκώσω είναι η ταπεινή ταυτότητα των δικών μας εντύπων, που, αν συγκριθεί με του Esquire ή του New York είναι αρκετή από μόνη της να σε πείσει για το εξής: Αν είσαι διευθυντο - αρχισυντακτο - υλατζο - συντάκτης (και ενίοτε snap φωτογράφος με την ψηφιακή σου) δεν μπορείς να έχεις μια δημιουργική ιδέα κάθε εβδομάδα, ούτε να την απαιτείς από το αμειβόμενο με 80 ευρώ τη σελίδα 23χρονο που μόλις τέλειωσε τη σχολή και ήλθε και σου ζήτησε λίγη δουλειά. Για να τσαντίσω κάποιους εκεί έξω ακόμη περισσότερο, τα ελληνικά περιοδικά είναι από τα πιο όμορφα του κόσμου, ακριβώς διότι αντιγράφουν σωστά και έξυπνα. Έτσι απλά!
Αλλά η μεγάλη αντιγραφή της εβδομάδας, που εδώ ξεπερνά τα συνηθισμένα όρια διότι δεν πρόκειται για το styling μιας φωτογράφησης ή για τις γραμματοσειρές ενός εξωφύλλου, είναι η διαφήμιση του νέου site της Lifo [την οποία, να σημειώσω, ότι διαβάζω κάθε Πέμπτη με χαρά και κανένα σκοπό δεν έχω να την κράξω ;-) ] που μοιάζει ο αλλόγλωσσος κλώνος μιας από τις διαφημίσεις του site της Guardian.
5 σχόλια:
popoculture...ο ηλεκτρονικός χαφιές του διπλανού εκδοτικού οίκου. τον έσκισες τον αρτέμη μάτσα, κούκλα μου!!!
Μη με προκαλείς, μωρή, τώρα που έχω πάρει φόρα, γιατί θα βγάλω και τα δικά σου άπλυτα και θα γελάσει ο κάθε πικραμένος!
άπλυτα; άντε, χρυσέ μου, να πιεις ένα μοχίτο να χαλαρώσεις λίγο. μα καλά; από χιούμορ δεν παίρνεις πια; τι σου φταίει η θεία σίσσυ να την απειλείς πως θα την εκθέσεις; ε; ε; κι αν δε σέβεσαι το ποιόν μου, που άλλωστε είναι κατωτάτης υποστάθμης, σεβάσου τους αιώνες που σούρνω στην πλάτη μου.
Όξω οι κωλόγριες από το "Πο Πο Culture". Κάντε τόπο στην Όλγα Φαρμάκη (22 ετών απ' όσο πληροφορούμαι, αλλά είναι αδιασταύρωτο και εμένα μου φαίνονται λίγα).
Κι όμως. Η αντιγραφή του New York από το yupi.gr δεν είναι καθόλου μυστικό.
Δημοσίευση σχολίου