Depression pt. 2

Την κυρία Σοφία Μούτσου δεν την έχω δει ποτέ. Δεν ξέρω πώς είναι φυσιογνωμικά, δεν ξέρω ποιο κόμμα τη στήριξε στις δημοτικές εκλογές, δεν ξέρω αν είναι όντως καλή δήμαρχος. Ξέρω όμως ότι από τότε που άρχισαν να καίγονται τα Στύρα, την ακούω κατά διαστήματα να βγαίνει στο ραδιόφωνο και να κάνει εκκλήσεις για βοήθεια - πρέπει να είναι άυπνη εδώ και τέσσερις μέρες η γυναίκα. Ξέρω επίσης ότι τη στιγμή που όλοι οι πολιτικοί λένε πράγματα του τύπου "το μυαλό μας είναι με τις οικογένειες των θυμάτων" κ.ο.κ. εκείνη είναι η μοναδική πολιτικός που έχω ακούσει να χρησιμοποιεί τη φράση "δεν αντέχω τον πόνο των ανθρώπων γύρω μου". Φαντάζομαι ότι για κάποιον άλλον δεν σημαίνει κάτι αυτό, αλλά για κάποιο λόγο εμένα μου έχει μείνει. Όταν δε, την άκουσα προχθές να εξηγεί τι πρέπει να γίνει σε επίπεδο αντιπλημμυρικών έργων για να μην έρθουν τα χειρότερα, ένιωσα ότι αυτή τη γυναίκα τη θέλω για πρωθυπουργό μου.
Και τώρα ακούω ότι οι Στυραίοι τα έβαλαν μαζί της...