Την Πέμπτη (προχθές), στη Lifo που κυκλοφορεί ακόμα ανάμεσά μας, δημοσιεύτηκε ένας θεσμός των ελληνικών ΜΜΕ: το ετήσιο editorial "Αλκυονίδες Μέρες" του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου. Μόνο που ο καιρός είναι μάλλον μουντός για τέτοια. Και κυριολεκτικά (προφανώς το κείμενο γράφτηκε Δευτέρα ή Τρίτη, όταν διαρκούσαν ακόμα οι Αλκυονίδες, ενώ την Πέμπτη που δημοσιεύτηκε το είχαμε δαγκώσει κανονικά) και μεταφορικά (βαριέμαι να επαναλαμβάνω τα ίδια και τα ίδια). Παρ' όλα αυτά, επειδή είναι ένα κείμενο που περιμένω και απολαμβάνω κάθε χρόνο, κρατάω την εικόνα λιακάδας των Αλκυονίδων για να δημοσιεύσω την εικόνα του Django Reinhardt να ακουμπά χαμογελαστός και ηλιόλουστος στο αυτοκίνητό του. Είχε μια τρέλα με τα αυτοκίνητα ο Django - ονειρευόταν Ρολς Ρόις και Μπουγκάτι, αλλά αγόραζε ό,τι μπορούσε, ανάλογα με τα οικονομικά του. Κάποτε, ζήτησε από έναν εργοδότη του προκαταβολή 5000 φράγκα, για να αγοράσει "μια τιάρα για τη μητέρα του". Επέστρεψε μια ώρα αργότερα με την εικονιζόμενη Dodge του 1926, την οποία και εγκατέλειψε σε μια παραλία της Κυανής Ακτής. Αδιαφορώντας για λεπτομέρειες όπως η απόκτηση άδειας οδήγησης, ο Τζάνγκο σμπαράλιασε αρκετά αυτοκίνητα στη ζωή του, αλλά η ωραιότερη ιστορία είναι το ταξίδι στις Άλπεις που έκανε με ένα ανοιχτό αγωνιστικό Chenard & Walker - έφτασε στο κλαμπ που τον περίμεναν κατεψυγμένος, φορώντας το φράκο του και τα γυαλιά οδήγησης, ενώ η γυναίκα του δίπλα είχε γεμίσει σταλακτίτες από το κρύο.
1 σχόλιο:
Αντε παλι με το Django. Τα θελει ο κωλος σου και εσενα μου φαινεται. Ενοειται πως δεν προχωρησα περα απο τον τιτλο.
Δημοσίευση σχολίου