Στις αρχές της δεκαετίας του '50, ο Django Reinhardt είχε σχεδόν αποσυρθεί. Είχε βαρεθεί τα καμπαρέ και τις ηχογραφήσεις και είχε μετακομίσει από το Παρίσι στο Samois-Sur-Seine, όπου πέρναγε την ώρα του παίζοντας μπιλιάρδο και ψαρεύοντας. "Στο Σαμουά, δεν ήταν πλέον ο παλιός Τζάνγκο", θυμόταν η Ναγκίν, η γυναίκα του. "Ήταν ένας άλλος άνθρωπος, ένας νέος άνθρωπος. Ήταν πια ένας ποιητής. Είχε το χρόνο να δει την ομορφιά του κόσμου γύρω του. Το βράδυ, μπορούσε να παραμείνει στην κοίτη του ποταμού μέχρι τις τρεις το πρωί. Παρακολουθούσε το ποτάμι, τις κινήσεις των δέντρων, τη συναυλία που έδινε το νερό και μου έλεγε ότι εκεί ανακάλυψε την αληθινή μουσική, την άκουγε, είχε ξετρελαθεί. Μου έλεγε 'Voila la grande musique'". Αυτός ο άλλος Τζάνγκο βρέθηκε στο στούντιο τον Ιανουάριο του 1953, ύστερα από επίμονη προσπάθεια του σαξοφωνίστα Hubert Fol. Και ήταν η πρώτη φορά στην καριέρα του, που ο κιθαρίστας παραμέρισε, αφήνοντας τον σαξοφωνίστα να κάνει επίδειξη δεξιοτεχνίας, να τραγουδήσει αυτήν την συναρπαστική σύνθεση (που θυμίζει αυτά που θα έγραφε δέκα χρόνια μετά ο Κολτρέιν), που πήρε το όνομά της από τον θεό-πίθηκο των Ινδών (και των ινδογενών τσιγγάνων) - αλλά που ίσως και να είναι μια φωνητική γραφή της φράσης a new man...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου