28 Ιαν 2008

Ok, να ζήσουμε να τον θυμόμαστε...


...ό,τι θέλει δηλαδή να θυμάται ο καθένας μας από τον Μακαριστό. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί η ΕΤ1 πρέπει να συμμετάσχει στο πένθος μεταδίδοντας Μπαχ. Αυτή η σύνδεση της κλασικής μουσικής με το πένθος είναι ένα ακόμα ηλίθιο κλισέ, που όσο αναπαράγεται, τόσο πείθομαι ότι, εφ' όσον αυτός είναι ο πολιτισμός μας, μας αξίζουν όλα όσα μας συμβαίνουν.

2 σχόλια:

elafini είπε...

σκοινοβατώντας μεταξύ "κλασικής" και "μη κλασικής" (εξάλλου η βασική μου ιδιότητα είναι κλασική πιανίστα), σιχαίνομαι οποιουδήποτε είδους ταμπέλα....όλα μπορούν να αναμειχθούν απογυμνωμένα από τις ετικέτες που τους δίνουμε στιγματίζοντάς τα ανεπανόρθωτα...και στο κάτω κάτω, μπορεί ο άνθρωπος να γούσταρε Τσιτσάνη...

(κι εγώ στο blog μου από tanakh σε mozart)
καλημέρα και καλό μήνα

elafini είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.