...ό,τι θέλει δηλαδή να θυμάται ο καθένας μας από τον Μακαριστό. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί η ΕΤ1 πρέπει να συμμετάσχει στο πένθος μεταδίδοντας Μπαχ. Αυτή η σύνδεση της κλασικής μουσικής με το πένθος είναι ένα ακόμα ηλίθιο κλισέ, που όσο αναπαράγεται, τόσο πείθομαι ότι, εφ' όσον αυτός είναι ο πολιτισμός μας, μας αξίζουν όλα όσα μας συμβαίνουν.
2 σχόλια:
σκοινοβατώντας μεταξύ "κλασικής" και "μη κλασικής" (εξάλλου η βασική μου ιδιότητα είναι κλασική πιανίστα), σιχαίνομαι οποιουδήποτε είδους ταμπέλα....όλα μπορούν να αναμειχθούν απογυμνωμένα από τις ετικέτες που τους δίνουμε στιγματίζοντάς τα ανεπανόρθωτα...και στο κάτω κάτω, μπορεί ο άνθρωπος να γούσταρε Τσιτσάνη...
(κι εγώ στο blog μου από tanakh σε mozart)
καλημέρα και καλό μήνα
Δημοσίευση σχολίου