Λοιπόν; Λέει τίποτα ο δίσκος της Scarlett;

Αν και αγαπώ πολύ τον Τομ Γουέιτς, οφείλω να ομολογήσω ότι δεν θυμάμαι καθόλου το Anywhere I lay my head. Ίσως γιατί δεν έχω το Raindogs, κι ας το έχω καταχωρημένο στο μυαλό μου ως έναν από τους πιο απολαυστικούς του δίσκους (για την ιστορία οι αγαπημένοι μου είναι το Swordfishtrombones και το Closing Time, το δεύτερο για πολύ πολύ προσωπικούς λόγους). Χωρίς μέτρο σύγκρισης λοιπόν, άκουσα απευθείας τη διασκευή που έκανε στο τραγούδι η (δεν έχω λόγια να περιγράψω τη λατρεία μου) Σκάρλετ Γιοχάνσον, σ' αυτό το περίφημο άλμπουμ που έφτιαξε με διασκευές τραγουδιών του Γουέιτς. Θα περιμένω ασφαλώς να το ακούσω ολόκληρο, αλλά η πρώτη μου εντύπωση είναι: γιατί τη φόρτωσαν με όλα αυτά τα μπλιμπλίκια; Γιατί δεν άφησαν τη βραχνή φωνή της απλώς να ακουστεί; Υπήρχε περίπτωση να ακούγεται χειρότερη από τον ίδιο τον Γουέιτς; Κάπου διάβασα ότι ακούγεται σαν την Τζούλι Κρουζ με backup τους Cocteau Twins - κι αυτή είναι η αισιόδοξη βερσιόν. Με όλη μου την λατρεία, θα της πρότεινα να μην παρατήσει την πρωινή της δουλειά - για την οποία έτσι κι αλλιώς τη λατρεύουμε εδώ μέσα.