Μια ζωή ονειρευόμουν κάτι τέτοιο...

OK, δεν ήταν όπως (φαντάζομαι ότι είναι) το Μονακό, αλλά και η Κωνσταντινούπολη μια χαρά μου βγήκε για πρώτη φορά. Κρίμα που ο ήχος σκοτώνεται από το μικρόφωνο της κάμερας και δεν θα περάσει ποτέ στ' αυτιά του αναγνώστη του "Πο Πο Culture!" όπως τον έζησα στην πίστα. Μια πίστα που δεν την ξέρω καθόλου, αφού όταν έπαιζα GP3 δεν ήταν ακόμη στο καλεντάρι (δεν είχε κατασκευαστεί καν, πόσω μάλλον να γίνει το αγαπημένο παιχνιδάκι του Μπέρνι). Και δεν τη γνώρισα καθόλου ούτε κι από κοντά, αφού προτίμησα ν' ασχοληθώ με τον χαβαλέ στην εξέδρα, το καλό φαγητό στο paddock και τις εξυπνάδες του παμμέγιστου Αλόνσο που όταν τον ρώτησαν: "ο Πικέ μας έλεγε χθες ότι στην τάδε στροφή ξεκουράζει το κεφάλι του ακουμπώντας στο κόκπιτ, κάνεις κι εσύ το ίδιο;", απάντησε με το θεϊκό: "Μπα, εγώ πάω στο γυμναστήριο..."

Ιδού φωτογραφίες και βίντεο από την κυριακάτικη βόλτα μου στην ασιατική Πόλη :-)