Όταν όλοι μου έλεγαν για τη Μόνικα, εγώ επέμενα να κλείνω τ' αυτιά μου. Πολύ απλά, όποιο άλλο γκρουπ / καλλιτέχνη / καλλιτέχνιδα είχα ακούσει από την περίφημη νέα φουρνιά του ελληνικού indie, μου είχε προκαλέσει αυτόχρημα ένα παρατεταμένο χασμουρητό (δεν αναφέρω καν τα ονόματά τους, γιατί δεν αξίζουν ούτε την τόση δα ανα-δημοσιότητα που θα πάρουν από αυτό το κράξιμο). Ήμουν σίγουρος ότι και η νεαρά που είχαμε τόσο όμορφα φωτογραφίσει τότε στο Big Fish ήταν μια απ' τα ίδια -μην πω χειρότερα, γιατί το hype γύρω της ήταν υπερβολικό.Πόσο μαλάκας ήμουν. Ακούγοντας το "Avatar" αυτό το μικρό αριστούργημα που είναι ο πρώτος της δίσκος, συνειδητοποιώ ότι πρέπει να είμαι ο μοναδικός από τους θεωρητικά υποψιασμένους περί τα μουσικά Έλληνες που δεν είχε διακρίνει την ιδιοφυία της (και μάλιστα, γιατί πολύ απλά αρνήθηκε να της δώσει έστω και λίγη προσοχή). Θα γράψω δισκοκριτική αργότερα, τώρα πάω να βρω το μαστίγιο που κρατώ σ' ένα ερμάριο από τότε που αποχώρησα από τους Opus Dei και να μου ρίξω καμμιά εικοσαριά βουρδουλιές, μπας και συνέλθω.
Το MySpace της εδώ -και το "Pretend" εδώ.
3 σχόλια:
To δισκάκι είναι όντως πολύ καλό. Η φωνή της είναι κάπως ακατέργαστη, οι στίχοι της ελαφρώς αφελείς, αλλά το κλέβει γράφοντας μελωδίες για κανονικά τραγούδια.
Το πρόβλημα είναι ακριβώς ότι δεν είσαι μοναδικός: όλοι οι "υποψιασμένοι περί τα μουσικά Έλληνες" (και ειδικά μια χούφτα βαρεμένοι που νομίζουν ότι είναι opinion leaders), οι ίδιοι που την εκθείαζαν όταν την "είχαν ανακαλύψει" τη σνομπάρουν τώρα που έβγαλε δίσκο. Κι έτσι, με τον πιο ειρωνικό τρόπο, αυτοί που την αγκαλιάζουν είναι οι έντεχνοι - ήδη, δηλαδή, η Μόνικα είναι power play στο Μελωδία, όχι όμως σε άλλα ραδιόφωνα...
Επίσης, δεν ήξερα ότι αποχώρησες από την Opus Dei... ο πατήρ Ανσέλμο θα στενοχωρηθεί πολύ, και είναι και σε εύθραυστη κατάσταση η υγεία του, πάλι.
Δημοσίευση σχολίου