Πάντοτε αναρωτιόμουν τι είδους άνθρωπος διαλέγει να ακολουθήσει μια καριέρα στην Αστυνομία. Είναι ένας ψυχάκιας με συμπλέγματα και φετίχ με τις στολές και τα όπλα; Είναι ένας απελπισμένος τύπος, από την κατώτερη βαθμίδα της διατροφικής αλυσίδας της κοινωνίας που γραπώνεται από μια ευκαιρία να ασκήσει εξουσία; Είναι ένα εθνίκι που θεωρεί καθήκον του να εφαρμόζει τον νόμο και την τάξη, εξυγιαίνοντας κατά το δοκούν μια κοινωνία μολυσμένη με μετανάστες, αντιεξουσιαστές, πρεζάκια; Μπορεί να είναι ένας κανονικός άνθρωπος που να γίνεται ψυχάκιας μέσα από το μηχανισμό της αστυνομίας; Τον ίδιο μηχανισμό που μετατρέπει τους μπάτσους σε νονούς της νύχτας;
Με άλλα λόγια, είναι η βία εγγενές στοιχείο της αστυνόμευσης; Είναι απαραίτητο για την ύπαρξη και τη λειτουργία της Αστυνομίας να στελεχώνεται από βίαιους ανθρώπους, με το ένα χέρι στον καβάλο και το άλλο στο πιστόλι; Τους έλκει ή τους δημιουργεί; Μπορεί ποτέ να υπάρξει αστυνομία που να μην ασκεί παράλογη βία; Να μην τσαμπουκαλεύεται; Να προστατεύει τη ζωή και την περιουσία των πολιτών μιας Δημοκρατίας χωρίς να τους τρομοκρατεί;
Σκατά.
9 σχόλια:
Τι κοινότοπες μαλακίες γράφω, θεέ μου! Θα βάλω τα κλάματα από την ίδια μου τη ρηχότητα και τη βλακεία!
αυτές τις ώρες ποιος μπορεί να μη γράψει ξανά τα προφανή; τις ίδιες απορίες έχει ο κάθε μη μπατσόκαυλος. ίσως.
Παιδιά, ωραίες και εύκολες οι θεωρητικές αναλύσεις. Κάποιος όμως (μπάτσος ή ότι άλλο θέλετε αποκαλέστε τον), πρέπει να κάνει αυτή την αναγκαία δουλειά (για να υπάρχει κοινωνία) γιατί αλλοιώς θα καταντήσουμε κοινόβιο αναρχικών.
Η αστυνομία 'μας' ΔΕΝ κάνει τη δουλειά της, γι' αυτό υπάρχει εγκληματικότητα, ασυδοσία και διαφθορά, και έχουμε τα θλιβερά φαινόμενα εδώ και 30 χρόνια να καταστρέφεται το κέντρο της Αθήνας στο όνομα (άλλη παρωδία αυτή) του 'ασύλου' του Πολυτεχνείου, φαινόμενα που παραπέμπουν περισσότερο σε τριτοκοσμική Αφρικανική χώρα, παρά χώρα του 'Δυτικού' κόσμου (τρομάρα μας).
Αυτό όμως ΔΕΝ σημαίνει ότι δεν πρέπει να υπάρχει αστυνομία ως θεσμός γιατί, συγγνώμη, αλλά πιστεύετε σε μία ουτοπική κοινωνία.
Τα σχόλια απαξίωσης των 'μπάτσων' εκ του ασφαλούς και μέσω blogging είναι εύκολα, οι λύσεις και τα έργα είναι δύσκολα και στη χώρα αυτή μόνο στα πρώτα πρωτοστατούμε γι' αυτό έχουμε καταντήσει οι τελευταίοι των τελευταίων, και για αυτό δεν βλέπω κανένα να συζητά.
Φιλικά,
Θεολόγος Σωσώνης
Ο ένας λόγος που δεν είχα γράψει αράδα ως τώρα στο blog για το θέμα των ημερών είναι ο προφανής: Είμαι αμήχανος. Από τη μία συμφωνώ απολύτως με όσα σχολίασε πιο πάνω ο Θεολόγος, από την άλλη δεν μπορώ να διαφωνήσω με την «κοινότοπη» και «ρηχή» -όπως ο ίδιος έσπευσε να χαρακτηρίσει-, αλλά απολύτως αντιπροσωπευτική του πώς βλέπει το μέσο Έλληνα μπάτσο ο μέσος Έλληνας μη μπάτσος ανάλυση του Νίκου, στο post που έδωσε αφορμή για την συζήτηση.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, το τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην Αθήνα δεν έχει να κάνει με τη δολοφονία του Αλέξανδρου από τον ανεγκέφαλο αστυνομικό. Το συμβάν ήταν απλά μια αφορμή για να ξεσπάσει ένα ιδιότυπο αντάρτικο ενός λαού που έχει βαρεθεί την ανικανότητα και τη μαλακία και που θέλει -εντελώς ανίκανα και μαλακωδώς, γιατί έτσι έχει μάθει- να δηλώσει ότι δεν θέλει κι ίδιος να καταντήσει το ίδιο ανίκανος και μαλάκας.
Αν επιμείνουμε πάντως στο θέμα του παρόντος post, η άποψή μου βρίσκεται κάπου στη μέση: Χρειαζόμαστε Αστυνομία, αλλά χρειαζόμαστε τέτοια εκπαίδευση των αστυνομικών που εγγυημένα να εξαλείφει κάθε πιθανότητα εκδήλωσης όσων προδιαθέσεων περιγράφει ο Νίκος παραπάνω. Και εδώ καταλήγουμε στο ευρύτερο πρόβλημά μας... Ως λαού. Είμαστε ανίκανοι, εκλέγουμε ανίκανους, έχουμε ανίκανη αστυνόμευση, αντιδρούμε εντελώς ανίκανα, γιατί είμαστε απαίδευτοι.
Ο λόγος που δεν είχα γράψει αράδα ως τώρα, λοιπόν, είναι κάτι περισσότερο από την αμηχανία. Προτιμώ να μάθω την αλήθεια -από όλες τις πλευρές, γιατί δεν υπάρχει ποτέ μία μόνο αλήθεια-, να ενημερωθώ ψύχραιμα, να χαλαρώσω στο ενδιάμεσο ακούγοντας λίγη καλή μουσική και βλέποντας μια ταινία που θα μου ξυπνήσει το μυαλό και θα φέρει πάνω πάνω μερικά αισθήματα που πρέπει να εκδηλώνονται σε κάθε στιγμή και όχι να κρατιούνται μέσα μου και να περιμένουν αφορμή για ξέσπασμα. Το πιο εύκολο είναι να ουρλιάξω, να σπάσω και να δείρω -ειδικά όταν το κάνουν όλοι οι άλλοι γύρω μου.
Στην τελική ανάλυση, προτιμώ από αυτό εδώ το blog, αντί να αναπαράγω ηχητικά ντοκουμέντα που θυμίζουν "εδώ Πολυτεχνείο!" και να ανεβάζω φορτισμένα κείμενα, να προτείνω καμμιά καλή μουσική σε καλογραμμένα ελληνικά. Αν δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο, ας προσπαθήσω τουλάχιστον να μάθω κάποιον άλλο κάτι... Γιατί, πολύ απλά, αν οι μπάτσοι του Σαββατόβραδου είχαν αποκοιμηθεί κάποιο βράδυ με την κιθάρα της Lykke Li, αν οι αντάρτες της Κυριακής μπορούσαν να εκτιμήσουν τα συναισθήματα που ξεπηδούν μέσα από το άλμπουμ του Bon Iver, αν οι παρουσιαστές των καναλιών μπορούσαν να συγχρονισθούν εκφραστικά με το ηχόχρωμα του Conor Oberst, πιθανότατα δεν θα είχε συμβεί απολύτως τίποτε από όλα αυτά...
Προτού πατήσω post σ' αυτή τη μαλακία που γράφω εδώ, έσβησα την πρώτη φράση: "ξέρω ότι μιλάω εκ του ασφαλούς, έχοντας την πολυτέλεια να κάνω μια δουλειά που γουστάρω και που μου προσφέρει πότε-πότε μια ψευδαίσθηση δημιουργικότητας".
Δεν υπονόησα ποτέ ότι δεν χρειαζόμαστε αστυνομία - δεν είμαι τόσο μαλάκας. Το ερώτημά μου (και των περισσότερων ηλίθιων γύρω μου) είναι γιατί έχουμε αυτήν την αστυνομία. Δεν έχω απάντηση, προφανώς. Ξέρω όμως ότι η μοναδική περίπτωση να ακούσουν οι ειδικοί φρουροί Bon Iver και Lykke Li είναι να υπάρξουν άνθρωποι σαν εσένα που θα θέλουν να γίνουν ειδικοί φρουροί.
Διαφωνώ... Μπορεί η ελπίδα μου ότι κάποια στιγμή θα βρεθεί ένας ικανός ηγέτης γι' αυτήν την χώρα που θα μπορέσει να την ξαναστήσει, ξεκινώντας από το προφανές (το σχολείο) να είναι εντελώς κουκουρούκου. Αλλά είναι λιγότερο κουκουρούκου από την ελπίδα όσων λεηλατούν τις τυρόπιτες από τους "Γρηγόρηδες" και ποστάρουν ατάκες που περιέχουν τις λέξεις "σύστημα - μπάτσοι - δολοφόνοι" σε κάθε δεύτερη πρόταση ότι έτσι κάνουν κάτι καλό γι' αυτόν τον τόπο...
Το κλειδί για όλα ίσως είναι η ΠΑΙΔΕΙΑ.
Δε ξέρω πως ερμηνεύει τον όρο ο καθένας στο μυαλό του και σίγουρα δεν εννοώ μόνο το σχολείο.
Το ερώτημά σου είναι αν γεννιέσαι μπάτσος ή αν γίνεσαι. Τί σημασία έχει;
Θα ρωτούσα κάτι ακόμη…
Γιατί έχουμε φτάσει στο σημείο σαν κοινωνίες να χρειαζόμαστε αστυνόμευση; (γιατί εάν ζούσαμε ο καθένας μόνος του δεν θα είχαμε τέτοια ανάγκη).
Είναι η φύση μας τέτοια που, για παράδειγμα, για να εξυπηρετήσουμε τις δικές μας φιλοδοξίες και τα προσωπικά μας συμφέροντα να λειτουργούμε σε βάρος των συνανθρώπων μας (και πρώτοι απ'όλους αυτό το κάνουν οι πολιτικοί και οι έχοντες εξουσίες π.χ: εκκλησία κλπ);
Μετά έρχονται τα μέτρα "τάξης και καταστολής". Έρχεται η βία!
Και η βία που ΠΑΝΤΑ γεννά βία να δημιουργεί με τη σειρά της ένα φαύλο κύκλο !!!
Γιατί, στο κάτω κάτω να χρειαζόμαστε κάποιον να μας μάθει ποιο είναι το καλό και το κακό και να μην το αισθανόμαστε από μόνοι μας;
Homo homini lupus
Δημοσίευση σχολίου