Ηταν τη στιγμή που έγινε λαμπάδα το τεράστιο, κακόγουστο, ψεύτικο δέντρο της πλατείας Συντάγματος, που τα διεθνή ΜΜΕ βρήκαν μια ιδανική συμβολική εικόνα, και είχαν έτοιμη τη λεζάντα: "the Nightmare Before Christmas".
Αιωνίως κολλημένοι, ως γνήσιοι επαρχιώτες, στο κόμπλεξ του "τι γνώμη έχουν οι ξένοι για μας", οι δημοσιογράφοι των καναλιών αναπαρήγαγαν αμέσως τον αφορισμό: "τα ξένα site γράφουν ότι στην Αθήνα λαμβάνει χώρα ένας εφιάλτης πριν τα Χριστούγεννα". Είναι γνωστό ότι οι δημοσιογράφοι της τηλεόρασης είναι αγράμματοι - τόσο σε επίπεδο κανονικής εγκύκλιας παιδείας, όσο και σε επίπεδο ποπ κουλτούρας. Τους λείπουν βασικές γνώσεις: το ροκ, το φιλμ νουάρ, η τζαζ, τα μιούζικαλ, η Motown, το Saturday Night Live, και, ναι, το σινεμά του Τιμ Μπάρτον. Για μένα είναι μέτρο του πόσο ελλιπής είναι η παιδεία μας, το γεγονός ότι δεν περιλαμβάνεται ο "Χριστουγεννιάτικος Εφιάλτης" στη διδακτέα ύλη των σχολείων, έστω σαν ανάσα πριν τις γιορτές.
Υπόδειγμα τεχνικής, η ταινία κάνει κάθε stop-motion καρτούν του είδους του να μοιάζει συγκριτικά σαν παράσταση Μπαρμπα-Μυτούση, καθώς καταφέρνει μοναδικά να αναπαραστήσει με υπέροχα καλοσχεδιασμένα κουκλάκια, ένα σύμπαν ποτισμένο από τον ζόφο και τη θανατολαγνεία - τη χώρα του αγγλοσαξωνικού Halloween - που διψά για τα χρώματα, τη χαρά και την ευδιάθετη ατμόσφαιρα των Χριστουγέννων. Προσπαθώντας να αναλάβουν τη μεγάλη συναισθηματική μπίζνα των Χριστουγέννων, οι μπαμπούλες του Halloween, με επικεφαλής τον αποστεωμένο Τζακ Σκέλινγκτον δεν διστάζουν να απαγάγουν τον ίδιο τον Άι Βασίλη και να μοιράσουν εκείνοι τα δώρα στα παιδιά. Μόνο που τα δώρα που πετά από το φερετρόμορφο έλκηθρό του ο Τζακ είναι μακάβρια: συρρικνωμένα κεφάλια βουντού και φίδια που καταβροχθίζουν τα χριστουγεννιάτικα δέντρα. Στο τέλος της ταινίας, βέβαια, η τάξη έχει επανέλθει, οι δύο αντίθετοι κόσμοι - ο ζαχαρωμένος των Χριστουγέννων και ο μακάβριος του Halloween - έχουν συμφιλιωθεί, αναγνωρίζοντας την συμπληρωματική τους σχέση και το χιόνι καλύπτει το τοπίο της καταστροφής.
Ολο αυτό το αγνοούν οι δημοσιογράφοι της τηλεόρασης. Ισως γι' αυτό δεν κατάφεραν να καταλάβουν τι ακριβώς συνέβη στην Αθήνα φέτος, λίγο πριν τα Χριστούγεννα...
Αιωνίως κολλημένοι, ως γνήσιοι επαρχιώτες, στο κόμπλεξ του "τι γνώμη έχουν οι ξένοι για μας", οι δημοσιογράφοι των καναλιών αναπαρήγαγαν αμέσως τον αφορισμό: "τα ξένα site γράφουν ότι στην Αθήνα λαμβάνει χώρα ένας εφιάλτης πριν τα Χριστούγεννα". Είναι γνωστό ότι οι δημοσιογράφοι της τηλεόρασης είναι αγράμματοι - τόσο σε επίπεδο κανονικής εγκύκλιας παιδείας, όσο και σε επίπεδο ποπ κουλτούρας. Τους λείπουν βασικές γνώσεις: το ροκ, το φιλμ νουάρ, η τζαζ, τα μιούζικαλ, η Motown, το Saturday Night Live, και, ναι, το σινεμά του Τιμ Μπάρτον. Για μένα είναι μέτρο του πόσο ελλιπής είναι η παιδεία μας, το γεγονός ότι δεν περιλαμβάνεται ο "Χριστουγεννιάτικος Εφιάλτης" στη διδακτέα ύλη των σχολείων, έστω σαν ανάσα πριν τις γιορτές.
Υπόδειγμα τεχνικής, η ταινία κάνει κάθε stop-motion καρτούν του είδους του να μοιάζει συγκριτικά σαν παράσταση Μπαρμπα-Μυτούση, καθώς καταφέρνει μοναδικά να αναπαραστήσει με υπέροχα καλοσχεδιασμένα κουκλάκια, ένα σύμπαν ποτισμένο από τον ζόφο και τη θανατολαγνεία - τη χώρα του αγγλοσαξωνικού Halloween - που διψά για τα χρώματα, τη χαρά και την ευδιάθετη ατμόσφαιρα των Χριστουγέννων. Προσπαθώντας να αναλάβουν τη μεγάλη συναισθηματική μπίζνα των Χριστουγέννων, οι μπαμπούλες του Halloween, με επικεφαλής τον αποστεωμένο Τζακ Σκέλινγκτον δεν διστάζουν να απαγάγουν τον ίδιο τον Άι Βασίλη και να μοιράσουν εκείνοι τα δώρα στα παιδιά. Μόνο που τα δώρα που πετά από το φερετρόμορφο έλκηθρό του ο Τζακ είναι μακάβρια: συρρικνωμένα κεφάλια βουντού και φίδια που καταβροχθίζουν τα χριστουγεννιάτικα δέντρα. Στο τέλος της ταινίας, βέβαια, η τάξη έχει επανέλθει, οι δύο αντίθετοι κόσμοι - ο ζαχαρωμένος των Χριστουγέννων και ο μακάβριος του Halloween - έχουν συμφιλιωθεί, αναγνωρίζοντας την συμπληρωματική τους σχέση και το χιόνι καλύπτει το τοπίο της καταστροφής.
Ολο αυτό το αγνοούν οι δημοσιογράφοι της τηλεόρασης. Ισως γι' αυτό δεν κατάφεραν να καταλάβουν τι ακριβώς συνέβη στην Αθήνα φέτος, λίγο πριν τα Χριστούγεννα...
- Δημοσιεύτηκε στο Big Fish, την Κυριακή 21/12, στη στήλη Irony Man - το αναδημοσιεύω στο πλαίσιο των εορτασμών "Χριστούγεννα στο ΠΠC". Θα έπρεπε να αναρτήσω ένα τραγούδι από το υπέροχο soundtrack του Ντάνι Έλφμαν, αλλά δεν το έχω (ξέρω, ντροπή μου). Οπότε, καταφεύγω στην αμέσως καλύτερη λύση - ένα ασεβέστατο χριστουγεννιάτικο σουινγκάκι των Squirrel Nut Zippers, που ισχυρίζεται ότι ο Άι-Βασίλης πίνει μπάφους. Και ως bonus, βάζω την πιο καθεστωτική τους διασκευή στο Winter Weather, που ταιριάζει με το χιονόνερο που μας υγραίνει σήμερα. Αλλά μια και μιλάμε για Winter Weather, καλή μεν η Κάθριν Γουέιλεν, των Zippers (χρωστάω post γι' αυτήν την μπάντα), καλύτερη όμως μακράν η Πέγκι Λι, με τον Αρτ Λαντ στο πλευρό της και με την ορχήστρα του Μπένι Γκούντμαν να τους συνοδεύει, συνεργασία που μου θύμισε σήμερα στο Facebook ένας φίλος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου