3 Δεκ 2008

ΠΠC's #18: Sia - Some People Have Real Problems

Best Albums of 2008: #18
Sia
Some People Have Real Problems
(Hear Music)

Η Σία Φούρλερ είναι το funny girl που θυμάσαι από το πανεπιστήμιο. Έκανε μιμήσεις της Νόρα Τζόουνς, της Αλίσια Κιζ και της Σέριλ Κρόου όταν εσύ χανόσουν ντάγκλα μέσα στον καναπέ της κολλητής σου, μπουρδουκλωμένος με τρεις ακόμη χάλιες συμφοιτητές, εκείνες τις βραδιές με μπάφους και ούρσους απέναντι από τη στάση του 222. Μάζευε μαργαρίτες και σκαθάρια, όταν κάνατε η φοιτητοπαρέα ανοιξιάτικες "αποδράσεις" στα εξοχικά -βλέπε πατρικά- σας στα βουνά πάνω απ' την Καλαμάτα (και οι υπόλοιποι παίζατε Τρίβιαλ και Ταμπού). Πέταγε πάντα τις καλλίτερες ατάκες, αλλά ήταν εντελώς χάλια γκόμενα και δεν την ήθελε κανένας σας, μόνο ένας ψυχάκιας σαηεντολόγος από το ΦΠΨ την είχε σπιτώσει για κανα εξάμηνο...

Το "Some People Have Real Problems" ήταν το πρώτο πραγματικά καλό άλμπουμ της χρονιάς (βγήκε νωρίς το Γενάρη) και άνοιξε το δρόμο για το θεαματικό 2008 που ακολούθησε. Έγραφα ένα μήνα μετά την κυκλοφορία του: "Είναι το άλμπουμ της χρονιάς ως τώρα -πολύ καλλίτερο από τις over-hyped δουλειές της Adele και των Drive-By Truckers. Ειδικά αυτό το “Soon We ’ll Be Found” θέλω να το πάρω από το άλμπουμ, να το κόψω γύρω γύρω μ’ ένα ψαλίδι και να το κολλήσω με UHU Stick πάνω στο κολάζ με το soundtrack της ταινίας της ζωής μου. Που δείχνει εμένα, μόνο μου, σε μια τεράστια ανοικτή Oldsmobile του ‘56, να οδηγώ απ’ το Μεσολόγγι προς τη Λευκάδα, από τον παραλιακό δρόμο..."

Δεν μπόρεσα ακόμη να βρω το κατάλληλο ψαλίδι, η UHU μάλλον δεν θα φτάσει, Oldsmobile δεν είχα ποτέ και δεν προβλέπεται να αποκτώ (ειδικά εκείνο το μυθικό μοντέλο του '56), οπότε συνεχίζω να ακούω το φαινομενικά μελαγχολικό, αλλά στην πραγματικότητα γεμάτο αυτοσαρκασμό και ενέργεια, indie pop διαμαντάκι της αλλοπαρμένης Αυστραλέζας με τη θεϊκή φωνή και να ονειρεύομαι μια ζωή σαν ταινία. Η πλάκα είναι ότι από τη μέρα που κυκλοφόρησε το "Some People Have Real Problems" έζησα 11 απίστευτους μήνες, ακριβώς με μότο μου το "δεν είναι σοβαρό πρόβλημα αυτό, πού να δεις τι τραβάνε οι άλλοι". Άσε που τελικά θα κληρονομήσω και καμμιά Oldsmobile... Π.Χρ.

19. Isobel Campbell & Mark Lanegan - Sunday at the Devil Dirt
20.
Bon Iver - For Emma, Forever Ago

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Όχι, πες μου πώς γίνεται να είμαστε τόσο αντιδιαμετρικοί στις επιλογές. Δηλαδή, έχω αληθινά εντυπωσιαστεί.
'Μπάρμπα Μάρκος'

Homo Ludens είπε...

Μα δεν είμαστε τόσο αντιδιαμετρικοί! Έμαθα π.χ. ότι σου αρέσουν οι Killers...Χο χο χο. Επίσης, αυτοί οι Flying Lotus που έχετε ενθουσιαστεί εσύ και ο Φου-Βου είναι απλά ζαλιστικοί. Εκτός αν παίρνετε κάποια συγκεκριμένη συνταγή και ταιριάζουν με το χάπι σας...