Όχι ιδιαίτερα πρωτότυπες σκέψεις, αλλά αν δεν τις βγάλω από μέσα μου θα σκάσω

• Έλεος με τις θεωρίες συνωμοσίας!
  
• Το να βγαίνει ο αρμόδιος υπουργός και να λέει ότι όλο αυτό που βλέπουμε γύρω μας είναι οργανωμένο σχέδιο αποσταθεροποίησης (από ποιόν; από τον Τσίπρα;) είναι γελοίο.
• Το να κυκλοφορούν βρώμες ότι υπάρχουν υπουργοί που εισηγούνται να κηρυχθεί η χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης είναι γελοίο.
• Το να υποβάλλουν παραίτηση για λόγους ευθιξίας δύο υπουργοί και να μη γίνεται δεκτή από τον πρωθυπουργό είναι ένα θέατρο.
• Κανονικά σε τέτοιες περιπτώσεις ο πρωθυπουργός θα έπρεπε να απαιτήσει τις παραιτήσεις των υπευθύνων. Αυτό σημαίνει ανάληψη πολιτικής ευθύνης.
• Αν ξανακούσω (από τους μαλάκες στην τηλεόραση, ή τους ανθρώπους στο δρόμο) το κλισέ "δεν υπάρχει κράτος", θα βάλω τις φωνές. Υπάρχει κράτος. Είναι αυτό που βλέπουμε γύρω μας. Το ίδιο κράτος που ζητά "δωράκι" για να σε εξυπηρετήσει στην πολεοδομία, και που επιτρέπει στους ρασοφόρους απατεώνες να λυμαίνονται την δημόσια περιουσία από κοινού με θρησκόληπτους πολιτικούς, είναι αυτό που εκτρέφει ειδικούς φρουρούς ΚΔΩΑ (Κτηνώδης Δύναμις, Ογκώδης Αγνοια) που δολοφονούν τους πιτσιρικάδες που οφείλουν να προστατεύουν.
  
• Αυτό που συμβαίνει γύρω μας μου θυμίζει λιγότερο την υπόθεση Καλτεζά, ελάχιστα τα γαλλικά προάστια και περισσότερο την υπόθεση Ρόντνι Κινγκ που πυροδότησε την εξέγερση στο Λος Άντζελες το 1992. Δεν έχω βρει ακόμα ακριβώς τις αναλογίες, αλλά έχουμε ακόμα μπροστά μας αρκετές μέρες φωτιάς, ντροπής και εξευτελισμού της λειτουργίας της δημοκρατίας για να το σκεφτούμε.