- Φέτος, θα παρακολουθήσω το μεγάλο πάρτι των μουσικόφιλων bloggers από μια σχετική απόσταση. Το ΠΠC συμμετέχει, ασφαλώς, αλλά το βάρος πέφτει κυρίως στους ώμους του Homo Ludens, ο οποίος λατρεύει τέτοιες ιστορίες. Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι για μένα αυτά τα πράγματα. Όπως έχει πιθανότατα παρατηρήσει κάποιος που επισκέπτεται αυτό το μπλογκ, αν είναι να σπαταλήσω φαιά ουσία και να γυμνάσω τα δάχτυλά μου στο πληκτρολόγιο, το κάνω για να γράψω για εμβληματικούς τζαζ κιθαρίστες του μεσοπολέμου κι όχι για να ασχοληθώ με την τρέχουσα μουσική παραγωγή. Με άλλα λόγια, το 2008 άκουσα πολλή μουσική, ελάχιστη από αυτήν όμως παρήχθη όντως το 2008.
- Όταν με τον Homo Ludens συζητήσαμε αν θα κάνουμε αυτό που κάναμε πέρσι - να δημιουργήσουμε ένα top-20 του ΠΠC που θα προκύπτει από τα δύο προσωπικά μας top-10 - διαπίστωσα ότι με κόπο κατάφερα να βρω επτά άλμπουμ παραγωγής 2008 που είναι πιθανό να ξανακούσω. Τα έξι από αυτά υπήρχαν ήδη στη λίστα του Ludens. Οπότε ευχαρίστως, και με τεράστια ανακούφιση, δέχθηκα να εκπροσωπήσει εκείνος το blog, ως πιο σχολαστικός ρέκτης της τρέχουσας ποπ κουλτούρας. Του ζήτησα όμως να μου παραχωρήσει τις εμβληματικές θέσεις "10" και "5" της λίστας για τους δύο πιο αγαπημένους μου φετινούς δίσκους.
- Όλος αυτός ο ποπ ψυχαναγκασμός με τις λίστες και "τα καλύτερα της χρονιάς" μου φαίνεται χαριτωμένος, αλλά μάταιος. Πέρσι προσπάθησα να τον δυναμιτίσω, προτείνοντας δίσκους που ήξερα ότι δεν αφορούν κανέναν στ' αλήθεια - ή δίσκους που ειρωνεύονται το ίδιο το concept του "δίσκου της (ποιας) χρονιάς* - ή κάτι ελάχιστα ποπ (το τελευταίο μου γύρισε μπούμερανγκ: κέρδισε το grammy του δίσκου της χρονιάς, κάτι που δείχνει πως ό,τι ξέρουμε είναι λάθος).
- Και μια και αναφέρθηκα στο River (the Joni Letters), δράττομαι της ευκαιρίας να θυμίσω ότι έχω αναλάβει μια δέσμευση. Με το που θα τελειώσει η ψυχαναγκαστική μπλογκοψηφοφορία για το άλμπουμ του 2008, θα ξεκινήσω μια ακόμη ψυχαναγκαστική ενότητα στο ΠΠC, αφιερωμένη στα αγαπημένα μου χριστουγεννιάτικα τραγούδια. Από τη λίστα αυτή δεν μπορεί ποτέ να λείπει το River της Τζόνι Μίτσελ, που αποδόμησε υποδειγματικά πέρσι ο Χέρμπι Χάνκοκ, τόσο με την Κορίν Μπέιλι Ρέι στο τραγούδι, όσο και με την ίδια την τραγουδοποιό.
- Από συνειρμό σε συνειρμό το πάω: μιλώντας για χριστουγεννιάτικα τραγούδια, θυμήθηκα τη μυθική database χριστουγεννιάτικων τραγουδιών του Kosmos - ενός σταθμού στον οποίο πέρασα δύο εορταστικές περιόδους προ ετών. Ανάμεσα στη λίστα είχε παρεισφρύσει ένα θεϊκό τραγούδι του Σίκο Μπουάρκε, το "Anos Dourados", το οποίο είχε διασκευάσει με το απαράμιλλο, άψογο στιλ του ο Τομ Ζομπίμ, μετατρέποντάς το στα αγγλικά σε "It Looks Like December". Ήταν αυτό το "december" που έκανε αυτόματα "χριστουγεννιάτικο" το τραγούδι, κι ας μην έχει καμία σχέση με Χριστούγεννα. Δεν πειράζει. Το αφιερώνω στους bloggers που εδώ και μέρες σπαζοκεφαλιάζουν με τα top-20 τους, γιατί όντως, it looks like december, όταν η "μπλογκόσφαιρα" (τη μισώ αυτή τη λέξη, αλλά τι να κάνω) ψηφίζει το άλμπουμ της χρονιάς.
*(θα μπορούσα να κάνω και φέτος κάτι τέτοιο, να προτείνω την επανεκτέλεση των ερμηνειών του μεγάλου τζαζ πιανίστα Αρτ Τέιτουμ από το ίδιο software, αλλά δεν θα μου άρεσε να επαναλαμβάνομαι)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου