Συμφωνώ. Το σενάριο είναι μονοδιάστατο. Οι ερμηνείες -αναγκαστικά- άψυχες. Οι "εύκολοι" συναισθηματισμοί ατελείωτοι. Τα computer graphics πρωταγωνιστές. Η σπιρτάδα του "Romeo + Juliet" χαμένη. Η ευρηματικότητα του "Moulin Rouge" πνιγμένη σε μια λίμνη με μολυσμένο νερό στη μέση της ερήμου Σίμσον... Όπως γράφουν και οι αναγνώστες του "Αθηνοράματος" στο site του, είναι για γκόμενες που τους αρέσει να δακρύζουν, μια "ωραία" μέτρια ταινία, ένα πάντρεμα διαφήμισης Marlboro και "Περλ Χάρμπορ".
Και πού είναι το κακό; Η "Αυστραλία" ξεκίνησε με την παράξενη φιλοδοξία να γίνει το "Όσα παίρνει ο άνεμος" των αντιπόδων (σε όποιον έχει δει το "Όσα παίρνει ο άνεμος" και επέζησε για να το διηγηθεί, η "Αυστραλία" θα φανεί αφάνταστα διασκεδαστική!) και τελικά είναι περισσότερο η "Πολίτικη Κουζίνα" της. Δηλαδή τέλεια! Μια ταινία για να πας στο σινεμά και να φύγεις νιώθοντας ότι θες να γίνεις καλλίτερος άνθρωπος, ακόμη κι αν δεν έχεις μαζί σου το κορίτσι που σου αρέσει να δακρύζει και να σου πιάνει το μπράτσο σφιχτά με τα δύο χέρια κάθε που πεθαίνει ένας από τους πρωταγωνιστές. Ο Μπαζ Λούρμαν είναι ένας υπέροχος παραμυθάς των καιρών μας και η "Αυστραλία" του ο τρίτος λόγος που συμπαθώ τόσο τους τυπάδες down under.
* Capricornia είναι ένα όνομα που χρησιμοποιείται συχνά για τη Βόρειο Αυστραλία (όπου λαμβάνουν χώρα και τα όσα ρομαντικά μας αφηγείται ο Λούρμαν). Επίσης είναι ο τίτλος του τελευταίου άλμπουμ των Midnight Oil. Που είναι ο δεύτερος λόγος που συμπαθώ τόσο τους Αυστραλούς. Ο πρώτος είναι η Ναόμι Γουότς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου