Δεν έχω ιδέα πώς και γιατί η φωνή του Φρανκ Σινάτρα μετατράπηκε σε ένα Χριστουγεννιάτικο κλισέ, αλλά η αλήθεια είναι πως δεν με ενοχλεί καθόλου η ιδέα να υπάρχει μια εποχή του χρόνου που να ακούγεται θεσμοθετημένα η φωνή του ανθρώπου που πρώτος στο ελαφρό τραγούδι αποφάσισε, αντί να τραγουδά νότες, να τραγουδήσει τις λέξεις, μετατρέποντας κάθε τραγούδι που είπε σε μικρό μονόπρακτο. Από αυτήν την άποψη, το αναπάντητο φιλοσοφικό ερώτημα που θέτουν τα τζαζ περιοδικά για το κατά πόσον ο Σινάτρα δικαιούται να κατέχει μια θέση στο πάνθεον της τζαζ μοιάζει ανόητο. Μια σαφή απάντηση επιχειρεί να δώσει το Jazz&Τζαζ που κρέμεται ήδη στα περίπτερα της χώρας, μέσα από το cd που συνοδεύει το περιοδικό. Σ' αυτό, ο Δάσκαλος μάζεψε μερικά από τα ομορφότερα τραγούδια που είπε ποτέ ο Σινάτρα στην διάρκεια της θητείας του στην Capitol, εναλλάσσοντάς τα με μερικά κομμάτια που αποτελούν μεν μέρος του ρεπερτορίου του Σινάτρα, παρουσιάζονται όμως στις εκτελέσεις μερικών από τις πιο εμβληματικές μορφές της τζαζ. Το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό - κομψό, σουινγκάτο, τζάζι, απρόβλεπτο, συναρπαστικό και πιο χριστουγεννιάτικο από ό,τι θα είναι ποτέ το δέντρο στο Σύνταγμα.
Ζήλεψα. Προς στιγμήν σκέφτηκα να συμπληρώσω τη συλλογή με το υπέροχο Stella By Starlight, σε δύο εκτελέσεις - από τον Σινάτρα και από τον παμμέγιστο Cannonball Adderley (with strings). Αλλά θα ήταν κρίμα να αφήσω απ' έξω το καλύτερο τραγούδι από όσα είπε στο στούντιο της Capitol ο ol' blue eyes - το Young at Heart - συνδυάζοντάς το με ένα από τα τραγούδια που υπάρχουν στο cd - το Moonlight in Vermont, όπως το διασκεύασε ο Τσετ Μπέικερ με τον Τζέρι Μάλιγκαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου