Herbie Hancock - the River (the Joni Letters)

Best Albums of 2007 - #15

Herbie Hancock

River: the Joni letters

(Verve)

Mετά την άδικη επίθεση του Gone4Sure στη Τζόνι Μίτσελ, χαίρομαι που τελευταία στιγμή έβαλα στη δεκάδα μου (και την εικοσάδα του Πο Πο Culture) αυτό το cd, που αποτελεί το πολλοστό comeback του Herbie Hancock (ο οποίος παραμένει ένας από τους καλύτερους εν ζωή μουσικούς που υπάρχουν, έτσι;) . Το concept είναι απλό: παίρνουμε μερικές από τις καλύτερες στιγμές του songbook της Joni Mitchell, καλούμε μια μικρή εθνική της τζαζ (και δη τον μέγιστο Wayne Shorter στο σαξόφωνο και τον Dave Holland στο μπάσο, να κάνουμε ένα μικρό reunion συνεργατών του Miles Davis), προσθέτουμε καναδυό δροσερές φωνές (τη Norah Jones και την Corrine Bailey Rae) καναδυό "seasoned" (την Tina Turner και τον Leonard Cohen, πιο βραχνό από ποτέ), και την ίδια τη Joni - και προσπαθούμε να αποδείξουμε ότι αυτό το υλικό μπορεί να λειτουργήσει ως τζαζ άλμπουμ, γιατί αρκετά με τους Gershwin και τους Cole Porter, κάποια στιγμή πρέπει να ασχοληθούμε και με άλλους τραγουδοποιούς. Το πράγμα λειτουργεί. Άψογα. Μου αρέσει ακόμα και το ότι δυσκολεύτηκα να αναγνωρίσω το αγαπημένο μου Both Sides Now, που το πήραν και το διέλυσαν στα εξ ων συνετέθη, αποδεικνύοντας τι σημαίνει τζαζ με αρχίδια...

Χριστουγεννιάτικο Bonus. Ο δίσκος απευθύνεται σε δυνατούς λύτες (που δεν φοβούνται τη τζαζ, δηλαδή), αλλά έχει και στιγμές για το μέσο γούστο: ήδη στο τελευταίο εορταστικό compilation των Starbucks εμφανίζεται η συγκινητική διασκευή του River με το γλυκόπικρο τραγούδισμα της Corrine Bailey Rae, το οποίο είναι έτσι κι αλλιώς ένα από τα πιο όμορφα, ψυχοβγαλτικά, συναισθηματικά τραγούδια που έχουν γραφτεί για τα χριστούγεννα (Sufjan Stevens, δεν θα φτάσεις ποτέ σ' αυτό το επίπεδο!)

Κατά τ' άλλα:

#16: Marilyn Manson - Eat me, Drink me

#17: Simian Mobile Disco - Attack Decay Sustain Release

#18: George Kontrafouris - Little Daddy's Blues

#19: Glenn Gould - Bach/the Goldberg Variations

#20: The Good, the Bad and the Queen

Ο Θεός και η ψυχή μας

(Του Φώτη βαριέμαι να τα αντιγράψω, ας το κάνει ο Παναγιώτης)