Kάνουμε ένα ταξίδι στο χρόνο, για να πραγματοποιήσουμε τη φαντασίωση κάθε φίλου της τζαζ: να περάσει μια βραδιά στο Cotton Club, στην καρδιά του Χάρλεμ, πίνοντας περίεργα ποτά από παράνομα αποστακτήρια. 
Η «επίσημη απαγόρευση να παρασκευάζεται, να πωλείται και να καταναλώνεται αλκοόλ σε ολόκληρη την επικράτεια των ΗΠΑ» κράτησε από τις 16 Ιανουαρίου 1920 μέχρι τις 20 φεβρουαρίου 1933, οπότε ο Πρόεδρος Ρούσβελτ έδωσε τέλος σε μια πρακτική που έφερε τα αντίθετα αποτελέσματα από τα επιθυμητά: αύξηση του αλκοολισμού στην αμερικανική κοινωνία, και άνθιση του παράνομου εμπορίου αλκοόλ. Ίσως γι’αυτό οι γκάνγκστερ της εποχής να ήταν τόσο πρόθυμοι να ανακατευτούν με τη διοίκηση των νυχτερινών κλαμπ, γιατί έτσι έρχονταν απ’ ευθείας σε επαφή με το κοινό που ήταν πρόθυμο να καταναλώσει το προϊόν που παρήγαγαν τα παράνομα αποστακτήριά τους: οινοπνευματώδη ελάχιστα πιο ανεκτά στην κατάποση από βιτριόλι... Όχι ότι ήταν εύκολο να πιει κανείς στο Κότον Κλαμπ – έπρεπε να περάσει από αυστηρό έλεγχο. Όπως έχει πει χαρακτηριστικά ο Σόνι Γκριρ, ο θρυλικός ντράμερ του Ντιουκ Έλινγκτον, κάθε φορά που ένας πελάτης ζητούσε αλκοόλ, οι σερβιτόροι κοιτούσαν προς τη μεριά των μουσικών για να πάρουν «έγκριση» - εκείνοι ήξεραν καλύτερα από καθέναν να κόβουν τις φάτσες των σταθερών πελατών...
Η «επίσημη απαγόρευση να παρασκευάζεται, να πωλείται και να καταναλώνεται αλκοόλ σε ολόκληρη την επικράτεια των ΗΠΑ» κράτησε από τις 16 Ιανουαρίου 1920 μέχρι τις 20 φεβρουαρίου 1933, οπότε ο Πρόεδρος Ρούσβελτ έδωσε τέλος σε μια πρακτική που έφερε τα αντίθετα αποτελέσματα από τα επιθυμητά: αύξηση του αλκοολισμού στην αμερικανική κοινωνία, και άνθιση του παράνομου εμπορίου αλκοόλ. Ίσως γι’αυτό οι γκάνγκστερ της εποχής να ήταν τόσο πρόθυμοι να ανακατευτούν με τη διοίκηση των νυχτερινών κλαμπ, γιατί έτσι έρχονταν απ’ ευθείας σε επαφή με το κοινό που ήταν πρόθυμο να καταναλώσει το προϊόν που παρήγαγαν τα παράνομα αποστακτήριά τους: οινοπνευματώδη ελάχιστα πιο ανεκτά στην κατάποση από βιτριόλι... Όχι ότι ήταν εύκολο να πιει κανείς στο Κότον Κλαμπ – έπρεπε να περάσει από αυστηρό έλεγχο. Όπως έχει πει χαρακτηριστικά ο Σόνι Γκριρ, ο θρυλικός ντράμερ του Ντιουκ Έλινγκτον, κάθε φορά που ένας πελάτης ζητούσε αλκοόλ, οι σερβιτόροι κοιτούσαν προς τη μεριά των μουσικών για να πάρουν «έγκριση» - εκείνοι ήξεραν καλύτερα από καθέναν να κόβουν τις φάτσες των σταθερών πελατών... 
THE MISSOURIANS: Prohibition Blues (Thomas)
Roger Q. Dickerson, Lammar Wright (tp), DePriest Wheeler (tb), William Thornton Blue (cl, as), Andrew Brown, Walter Thomas (cl, sax), Earres Prince (p), Morris White (bjo), Jimmy Smith (b), Leroy Maxey (d), Lockwood Lewis (leader)
Recorded: New York, 17/2/1930
Οι Missourians έμελλε να γνωρίσουν τεράστια επιτυχία, όταν υπό την καθοδήγηση του Cab Calloway, θα γίνονταν η μπάντα του, πρώτα στο Savoy Ballroom και μετά στο Cotton Club. Εδώ, πριν από αυτήν την μοιραία συνάντηση, θρηνούν για τις επιπτώσεις της ποτοαπαγόρευσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου