Στον 17ο ποδηλατικό γύρο της Αθήνας, πριν ένα μήνα, ο ήλιος ήταν λαμπερός, παρά τις παραξενιές του την προηγούμενη μέρα, που -κρυμμένος πίσω από κάτι βαριά μαύρα σύννεφα- έστελνε μηνύματα γεμάτα κακιούλες στους πεταλοκαβαλάρηδες.
Και που ήταν λαμπερός, βέβαια, 5.500 ήταν όλα κι όλα τα δίκυκλα που άσκησαν το ετήσιο δικαίωμά τους στην ελεύθερη βόλτα στους κεντρικότερους δρόμους της πόλης. Δεν λέω, πολλοί ποδηλάτες. Σε μια πόλη τεσσάρων εκατομμυρίων κατοίκων, όμως, με 100.000 τετράτροχα την ημέρα να ψάχνουν θέση στάθμευσης μόνο στο κέντρο της, ο αριθμός αρχίζει και φαίνεται αστείος. Από την άλλη, γιατί να πάρω στα καλά καθούμενα μια Κυριακή το ποδήλατό μου και να κατεβώ στο κέντρο; Έτσι κι αλλιώς, κανείς δεν με παίρνει στα σοβαρά.
Πάρτε για παράδειγμα τον δήμαρχο. Την ίδια ώρα που συζητά την επέκταση του ωραρίου λειτουργίας του μετρό -ειδικά για την Παρασκευή και στο Σάββατο, για να μπορεί ο κόσμος να διασκεδάζει πιο οικονομικά, προφανώς-, ανακοινώνει το άνοιγμα ποδηλατοδρόμων σε κάποια πάρκα αλλά απορρίπτει την όποια πρόταση για δίκτυο και εντός των δρόμων. Με την ατάκα: «Στο κέντρο της Αθήνας είναι εξαιρετικά δύσκολο να φτιάξουμε ποδηλατοδρόμους χωρίς να κινδυνεύει η ακεραιότητα του ποδηλάτη».
Σωστό... Αφήστε τον λοιπόν έτσι, να κυκλοφορεί «ασφαλής» ανάμεσα στα αυτοκίνητα και αξιοποιείστε, όπως προαιρείσθε, το πάρκο της πρώην Χωροφυλακής και το πάρκο Ιλισίων. Έτσι κι αλλιώς, για την Πολιτεία, πάντα θέμα αναψυχής ήταν το ποδήλατο. Ποτέ δεν το σκέφτηκαν ως κομμάτι της βιώσιμης κινητικότητας μιας πόλης που ασφυκτιά. Το πιο αστείο είναι ότι τα μέτρα που σκοπεύει να πάρει στο μετρό δεν συνοδεύονται από την αυτονόητη άρση της απαγόρευσης στα ποδήλατα -τουλάχιστον για κάποιες ώρες- και το ακόμη πιο αστείο είναι ότι ο κ. Κακλαμάνης απλά δεν μπορεί να πάρει μέτρα στο μετρό... Εκεί κάνει κουμάντο το Αττικό Μετρό και ο δήμαρχος απλώς μπορεί να τους πιάσει μια κουβέντα. Μ’ αυτή τη λογική, θα μπορούσε να τους πετάξει και μια ατάκα για τα ποδήλατα, αλλά αυτό θα σήμαινε κι άλλες πρωτοβουλίες -πιο κοντά στα δικά του χωράφια. Και πολύ απλά εκεί, στα δικά του χωράφια, κυκλοφορούν οι γιωταχήδες. Και κανείς δήμαρχος Αθηναίων δεν θέλει να τα βάλει με τους γιωταχήδες... Βαπτίζει, λοιπόν, με το ζόρι το ποδήλατο αναψυχή και το στέλνει στα πάρκα να κάνει άσκοπες βόλτες. Και βέβαια, στήνει και ετήσια πανηγυράκια με παιδάκια που κάνουν ποδηλατικούς αγώνες στο κέντρο της Αθήνας, γιατί είναι μια χαρά εικόνα για να κάνει τον γύρο των ΜΜΕ και να δώσει την εντύπωση που πρέπει. Οι (πραγματικοί) ποδηλάτες της Αθήνας, πάλι, και όσοι θα ήθελαν να το δοκιμάσουν, περιμένουν το γνωστό θαύμα...
Και που ήταν λαμπερός, βέβαια, 5.500 ήταν όλα κι όλα τα δίκυκλα που άσκησαν το ετήσιο δικαίωμά τους στην ελεύθερη βόλτα στους κεντρικότερους δρόμους της πόλης. Δεν λέω, πολλοί ποδηλάτες. Σε μια πόλη τεσσάρων εκατομμυρίων κατοίκων, όμως, με 100.000 τετράτροχα την ημέρα να ψάχνουν θέση στάθμευσης μόνο στο κέντρο της, ο αριθμός αρχίζει και φαίνεται αστείος. Από την άλλη, γιατί να πάρω στα καλά καθούμενα μια Κυριακή το ποδήλατό μου και να κατεβώ στο κέντρο; Έτσι κι αλλιώς, κανείς δεν με παίρνει στα σοβαρά.
Πάρτε για παράδειγμα τον δήμαρχο. Την ίδια ώρα που συζητά την επέκταση του ωραρίου λειτουργίας του μετρό -ειδικά για την Παρασκευή και στο Σάββατο, για να μπορεί ο κόσμος να διασκεδάζει πιο οικονομικά, προφανώς-, ανακοινώνει το άνοιγμα ποδηλατοδρόμων σε κάποια πάρκα αλλά απορρίπτει την όποια πρόταση για δίκτυο και εντός των δρόμων. Με την ατάκα: «Στο κέντρο της Αθήνας είναι εξαιρετικά δύσκολο να φτιάξουμε ποδηλατοδρόμους χωρίς να κινδυνεύει η ακεραιότητα του ποδηλάτη».
Σωστό... Αφήστε τον λοιπόν έτσι, να κυκλοφορεί «ασφαλής» ανάμεσα στα αυτοκίνητα και αξιοποιείστε, όπως προαιρείσθε, το πάρκο της πρώην Χωροφυλακής και το πάρκο Ιλισίων. Έτσι κι αλλιώς, για την Πολιτεία, πάντα θέμα αναψυχής ήταν το ποδήλατο. Ποτέ δεν το σκέφτηκαν ως κομμάτι της βιώσιμης κινητικότητας μιας πόλης που ασφυκτιά. Το πιο αστείο είναι ότι τα μέτρα που σκοπεύει να πάρει στο μετρό δεν συνοδεύονται από την αυτονόητη άρση της απαγόρευσης στα ποδήλατα -τουλάχιστον για κάποιες ώρες- και το ακόμη πιο αστείο είναι ότι ο κ. Κακλαμάνης απλά δεν μπορεί να πάρει μέτρα στο μετρό... Εκεί κάνει κουμάντο το Αττικό Μετρό και ο δήμαρχος απλώς μπορεί να τους πιάσει μια κουβέντα. Μ’ αυτή τη λογική, θα μπορούσε να τους πετάξει και μια ατάκα για τα ποδήλατα, αλλά αυτό θα σήμαινε κι άλλες πρωτοβουλίες -πιο κοντά στα δικά του χωράφια. Και πολύ απλά εκεί, στα δικά του χωράφια, κυκλοφορούν οι γιωταχήδες. Και κανείς δήμαρχος Αθηναίων δεν θέλει να τα βάλει με τους γιωταχήδες... Βαπτίζει, λοιπόν, με το ζόρι το ποδήλατο αναψυχή και το στέλνει στα πάρκα να κάνει άσκοπες βόλτες. Και βέβαια, στήνει και ετήσια πανηγυράκια με παιδάκια που κάνουν ποδηλατικούς αγώνες στο κέντρο της Αθήνας, γιατί είναι μια χαρά εικόνα για να κάνει τον γύρο των ΜΜΕ και να δώσει την εντύπωση που πρέπει. Οι (πραγματικοί) ποδηλάτες της Αθήνας, πάλι, και όσοι θα ήθελαν να το δοκιμάσουν, περιμένουν το γνωστό θαύμα...
(Top Gear, Δεκέμβριος 2007)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου