Django Weekend: La mer

Μια συνάδελφος στη δουλειά έλεγε πόσο της άρεσε που έκανε βόλτα στη θάλασσα και πόσο πιο ωραία είναι η παραλία το χειμώνα. Το μυαλό μου πήγε σε μια συγκεκριμένη θαλασσινή μελωδία, που θεωρούσα πάντα αλλόκοτα "μη καλοκαιρινή" - το υπέροχο La Mer του Σαρλ Τρενέ. Το κομμάτι είναι από μόνο του ρομαντικό και νοσταλγικό και μελαγχολικό και συναισθηματικό και όλα αυτά, κάτι που το έκανε ιδανικό όχημα για τον Django Reinhardt και τον Stephane Grappelly, που το ερμήνευσαν ιδανικά σε μια από εκείνες τις περίφημες ηχογραφήσεις στα στούντιο της RAI το 1949, με ιταλική rhythm section (πιάνο-μπάσο-ντραμς, δεν θυμάμαι τα ονόματα και βαριέμαι τώρα να ψάχνω). Αλλά δεν γίνεται ποτέ να αναφέρεσαι στο La mer χωρίς να κάνεις ειδική μνεία στη συναρπαστική διασκευή του Bobby Darin, η οποία δεν είναι μόνο ένα καταπληκτικό σουίνγκ, είναι κι ένα υπόδειγμα στιχουργικής: ο πρώτος στίχος είναι χαρακτηριστικός - ενώ το la mer θα μπορούσε κάλλιστα να αποδωθεί ως the sea, και να είναι σωστό μετρικά καθώς υπάρχει ο ίδιος αριθμός συλλαβών, αντ' αυτού έχουμε τη λέξη somewhere, που ομοιοκαταληκτεί με το la mer, και το οποίο somewhere μας οδηγεί στο υπόλοιπο beyond the sea. Απλώς αριστούργημα.