Αν η Νέα Υόρκη, με τους ραδιοφωνικούς σταθμούς, τις δισκογραφικές εταιρίες, τα αμέτρητα κλαμπ και τις αίθουσες χορού ήταν το κέντρο της μουσικής (και γενικότερης καλλιτεχνικής) βιομηχανίας, το Χάρλεμ ήταν η πολιτιστική πρωτεύουσα της μαύρης Αμερικής. Εκεί παρεπιδημούσαν οι μουσικοί που δημιουργούσαν τη νέα μουσική κι έβρισκαν δουλειά στα κλαμπ της περιοχής. Διασημότερο, λαμπρότερο και πολυτελέστερο από αυτά, ήταν ασφαλώς το Cotton Club, το αντίπαλον δέος του εξίσου διάσημου Savoy Ballroom. Η ιστορία του ξεκινά το 1920, όταν ο πυγμάχος Τζακ Τζόνσον, άνοιξε το κλαμπ Deluxe, στη γωνία της 142ης οδού με την Λεωφόρο Λένοξ 644 στο Χάρλεμ.
Τρία χρόνια αργότερα, η επιχείρηση πέρασε στα (βρόμικα) χέρια του γκάνγκστερ Oweny Madden, που το μετονόμασε σε Cotton Club – για την ιστορία, ο Μάντεν απέκτησε το κλαμπ, όταν βρισκόταν ακόμα έγκλειστος στις φυλακές του Σινγκ Σινγκ, ενός ευαγούς ιδρύματος στο οποίο θα επέστρεφε αρκετές φορές ακόμα, φροντίζοντας πάντα να φέρνει κατά καιρούς μέρος του καλλιτεχνικού προγράμματος του Cotton Club για την αναψυχή των εκλεκτών συντρόφων του στη φυλακή. Οι γκάνγκστερ αποτελούσαν, προφανώς, ένα μεγάλο μέρος του ετερόκλητου κοινού του Cotton Club, στο οποίο περιλαμβανόταν όμως και η ελιτ της Νέας Υόρκης...
CAB CALLOWAY & his orchestra: You Rascal, YouEd Sayzee, Lammar Wright, Reuben Reeves (tp), DePriest Wheeler, Harry White (tb), Arville Harris (cl, as), Andrew Brown (bcl, ts), Walter Thomas (as, ts, bs), Bennie Payne (p), Morris White (bjo), Jimmy Smith (b), Leroy Maxie (d), Cab Calloway (voc)
Recorded: New York, 23/9/1931
Ο Καμπ Κάλογουεϊ, κάνει δικό του ένα κλασικό τραγούδι της Νέας Ορλεάνης, που γνώρισε δεκάδες εκτελέσεις. Το θέμα του (η χαρά που νιώθεις όταν πεθαίνει ο εχθρός σου), πρέπει να προκαλούσε μειδιάματα στη γκανγκστερική πελατείατου Κότον Κλαμπ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου