The Kinks - All Day and all of the Night
Εκεί που ετοιμάζομαι να ανεβάσω το νούμερο οκτώ μου, χαζεύοντας τα υπόλοιπα entries από του πενηντατόσους bloggers που ψηφίζουν για το φετινό top 20 των καλλίτερων άλμπουμ και αναρρώνοντας από άλλη μια από εκείνες τις νύχτες που κανονικά θα έπρεπε να απαγορεύονταν διά του νόμου για μεσήλικες σαν και του λόγου μου (το συναπάντημα με τα φορτηγά που ξεφορτώνουν στο ΑΒ απέναντι από το σπίτι μου στις 7 το πρωί δεν είναι πια τόσο αστείο...), συνειδητοποιώ ότι όλα αυτά δεν θα είχαν κανένα απολύτως νόημα, αν το 1964 δεν συνέβαινε αυτό (με τα λόγια του Ρέι Ντέιβις, από μια συνέντευξή του στο "Magnet"):
"Ήθελαν να γράψω άλλο ένα σινγκλάκι γιατί το 'You Really Got Me' ανέβαινε στα charts. Έγραψα το 'All Day and All of the Night' την επόμενη μέρα, το προβάραμε σ' ένα gig στο Μπέρμιγχαμ, γυρίσαμε στο Λονδίνο τη νύχτα και το ηχογραφήσαμε".
The Kinks - Sunny Afternoon
Είναι η εποχή όπου μπάντες όπως οι Kinks έβγαζαν δύο και τρία άλμπουμ τη χρονιά. Είναι η εποχή που νοσταλγούν οι Last Shadow Puppets. Είναι η εποχή που τέλειωσε λίγο πριν γεννηθούμε εγώ και ο mr. Arkadin. Είναι η εποχή όταν έμπαινε ο θεμέλιος λίθος για όλη αυτή την πανδαισία ήχων που μας κρατά ανθρώπους σήμερα. Ήμουν ξαπλωμένος στον καναπέ κι άκουγα Fleet Foxes, Shearwater και Bon Iver απόψε, όταν ξαφνικά αναρωτήθηκα: Τι απ' όλα αυτά θα υπήρχε αν το 1970 οι Kinks δεν τραγουδούσαν για τη Λόλα;
The Kinks - Lola
(ΟΚ, γελοίο, ρητορικό ερώτημα έθεσα, το παραδέχομαι. Βασικά όλο αυτό το post ανέβηκε για να παραθέσω την επική ατάκα του Θεού, για το πώς γραφόταν ένα hit πριν τέσσερις δεκαετίες...)
2 σχόλια:
Εντάξει, εγώ είμαι γνωστός ρετρολάγνος, οπότε είμαι επιρρεπής σ' αυτά. Η ιστορία που λατρεύω όμως είναι άλλη: είναι αυτή που θέλει τους Rolling Stones, ανερχόμενο γκρουπ με ειδίκευση στις διασκευές μπλουζ τραγουδιών, να αναζητούν ένα original τραγούδι για να ηχογραφήσουν. Ο μάνατζέρ τους καταφέρνει να καλέσει τους καλύτερους: τον Λένον και τον Μακάρτνεϊ. Το meeting γίνεται σε μια παμπ, κρατά λίγο και στη συνέχεια το συνθετικό δίδυμο αποτραβιέται σε ένα γωνιακό τραπέζι και επιστρέφει μετά από λίγο έχοντας σκαρώσει τo I wanna be your man (που έμελλε να γίνει τεράστιο σουξέ). "Κοίτα πόσο εύκολο είναι", είπαν ο Τζάγκερ και ο Ρίτσαρντς. "Γιατί να μην κάνουμε κι εμείς το ίδιο;" Κάπως έτσι βγήκε το Satisfaction.
Εγώ λατρεύω τους Kinks και ειδικά το all day and all of the night (και όλο το υπόλοιπο πορτοκαλί LP, αλλά αυτό κάτι παραπάνω.. thanks, H.L.)
Δημοσίευση σχολίου