#mousikomaxies. Tomorrow

Ίδιος τίτλος άλλο τραγούδι. Ποιο είναι το καλύτερο "Tomorrow" απ' όλα;


Υπάρχουν λέξεις που γίνονται εύκολα τίτλοι τραγουδιών. Το «αύριο», ας πούμε, γεμάτο ελπίδα ή απελπισία, γεμάτο υποσχέσεις ή τρόμο, γεμάτο συναίσθημα ή ορθογραφικά λάθη (έλα, παραδέξου ότι τις μισές φορές βάζεις δύο “m” και ένα “r” στο “tomorrow”) είναι μια λέξη ταμάμ για τίτλος τραγουδιών. Δεν της έχουν αντισταθεί ούτε οι πιο μεγάλες μπάντες του πλανήτη. Ποιος όμως έχει τραγουδήσει το καλύτερο “tomorrow” απ’ όλα;


U2 (από το “October” του 1981)
Τότε που ο Edge είχε αφάνα και ο Bono ήταν τόσο συμπαθής, τα τραγούδια των U2 ήταν γεμάτα συναίσθημα. Ειδικά το “Tomorrow”, ένα κομμάτι που ο Bono έγραψε για τη μάνα του, την οποίαν είχε χάσει όταν ήταν μικρός, και που ξεκινά με μια ανατριχιαστική εισαγωγή με ιρλανδέζικες γκάιντες, ήταν η πηγή πολλών δακρύων και ο λόγος που μια ολόκληρη γενιά μεγάλωσε θεωρώντας τους U2 την καλύτερη μπάντα όλων των εποχών.


Silverchair (από το “Frogstomp” του 1995)
Την εποχή που μεσουρανούσαν οι Pearl Jam και που ο θάνατος του Kurt Cobain ήταν ακόμη πρώτο θέμα συζήτησης, ένα χρόνο μετά, το «αύριο» οποιουδήποτε πιτσιρικά γούσταρε να παίζει μουσική δεν θα μπορούσε να είναι τίποτε άλλο από grunge. Οι Αυστραλοί Silverchair με το ντεμπούτο τους προσπάθησαν να αποδείξουν στον κόσμο ότι είναι οι πιο άξιοι αντιγραφείς των Pearl Jam. Αλλά, μέσα στην παντελή έλλειψη πρωτοτυπίας και έμπνευσης, δεν έλειπαν τα τραγούδια που η ξεπατικωσούρα καθόταν καλά. Και το “Tomorrow” ήταν το κορυφαίο από αυτά.


Kiss (από το “Unmasked” του 1980)
Σε ένα άλμπουμ φουλ στα «γεμίσματα», αυτό ήταν το πιο «γέμισμα» απ’ όλα. Το “Unmasked” είναι το πιο ξεχασμένο από τις δουλειές των Kiss στις δεκαετίες του ’70 και του ’80 και όχι τυχαία. Ήταν μια ξεπέτα του κερατά. Και το “Tomorrow”, ένα από αυτά τα τραγούδια που κανονικά διακυβεύουν το «αύριο» μιας μπάντας. Δύο χρόνια αργότερα, όμως, κυκλοφόρησαν το “Creatures of the Night” και απεκατεστησαν την τάξη…


Morrissey (από το “Your Arsenal” του 1992)
Μετά το απογοητευτικό “Kill Uncle” της προηγούμενης χρονιάς, ο Morrissey χρειαζόταν κάτι που να αποδεικνύει ότι υπήρχε «αύριο» γι’ αυτόν και χώρια από τους Smiths. Το “Your Arsenal” είναι ίσως ο πιο ροκάδικος, ο πιο δυναμικός δίσκος της σόλο καριέρας του και το “Tomorrow” τοποθετήθηκε στρατηγικά στο τέλος του, για να τον κλείσει με την καλύτερη υπόσχεση.


Europe (από το “Out Of This World” του 1988)
Ήταν το άλμπουμ που ήλθε μετά το “Final Countdown”. Και ήμουν 13 ετών. Και χορεύαμε «μπλουζ» στα πάρτυ με τα κορίτσια που γουστάραμε. Για κάτι τέτοια τραγούδια και τις αναμνήσεις που μας άφησαν, θα υμνώ για πάντα το hair metal των 80s.


James (από το “Wah Wah” του 1994)
Ξέρω, είναι δείγμα coolness να κοροϊδεύεις τους James και την προσήλωση του ελληνικού κοινού σ’ αυτούς, αλλά πρέπει να φοράς πραγματικά παρωπίδες για να μην μπορείς να εκτιμήσεις το μεγαλείο του “Laid” (1993), ενός από τα πιο επιδραστικά άλμπουμ των 90s. Παράλληλα με αυτό, δούλευαν –παρέα με τον Brian Eno– κι εκείνο το περίεργο “Wah Wah”. Στην ουσία ήταν μια σειρά από τζαμαρίσματα, από ανολοκλήρωτα κομμάτια και θορύβους, τα «απόνερα» κατά κάποιο τρόπο του “Laid” –ένα “behind the scenes” ηχητικό ντοκιμαντέρ για ένα σπουδαίο άλμπουμ. Ανάμεσα στα 23 του –ο Θεός να τα κάνει– τραγούδια, υπήρχε και ένα ολοκληρωμένο. Με αρχή, μέση, ρεφρέν και τέλος. Το “Tomorrow”. Ίσως το καλύτερο κομμάτι που έγραψαν ποτέ οι James και σίγουρα ο δικός μου νικητής για τις σημερινές #mousikomaxies.

(Γράφτηκε για το Jumping Fish)