Μια σύνοψη όσων γράφονται αυτές τις μέρες για το νέο βιβλίο της J.K. Rowling, για να ξέρεις ποιο είναι το θέμα, από την αρχή:
Διαβάζεται; Σε αντίθεση με το “50 Shades of Grey”, ναι.
Αξίζει; Εξαρτάται με τι το συγκρίνεις. Και ως τι το διαβάζεις. Αν είσαι οπαδός του "Harry Potter" και περιμένεις κάτι παρομοίως μαγικό, άστο. Αν είσαι φίλος της γραφής της J.K. Rowling και θες να δεις πώς εξελίσσεται, τότε θα σού αρέσει πολύ.
Θα εκδιδόταν αυτό το βιβλίο αν δεν το είχε γράψει η J.K. Rowling δηλαδή; Πιθανότατα ναι.
Αλλά δεν θα πήγαινε και για κανα βραβείο, έτσι; Μην είσαι και τόσο σίγουρος. Ή μάλλον, το συγκεκριμένο μάλλον δεν θα έχει τέτοια τύχη, αλλά αποδεικνύει ότι η J.K. Rowling είναι καλή συγγραφέας σε περισσότερα από ένα είδη. Από την στιγμή που έδωσε τέλος στη σειρά "Harry Potter" και πλέον καταπιάνεται με κάτι νέο, το “The Casual Vacancy” είναι μια καλή υπόσχεση για το μέλλον.
Πάμε τώρα και στο τι ακριβώς συμβαίνει: Ως γνωστόν, η πλουσιότερη συγγραφέας όλων των εποχών αποφάσισε πως ο λόγος της περιουσίας της (τα βιβλία της σειράς “Harry Potter”) δεν μπορεί να κρατήσει για πάντα. Και ότι, αφού πια έχει λύσει το οικονομικό της πρόβλημα, μπορεί να ασχοληθεί με κάποιο άλλο είδος λογοτεχνίας. Από τη μία γιατί αυτό ξέρει να κάνει και από την άλλη για να αποδείξει στον κόσμο ότι είναι καλή και σε κάτι άλλο εκτός από τα παιδικά βιβλία με μάγους.
Το “The Casual Vacancy” είναι μια πικρή σάτιρα της μικρής κοινωνίας μιας βρετανικής κωμόπολης. Μικροαστικό, γεμάτο ψέματα και κακεντρέχειες, μουντό. Άρα αποτυπώνει μια χαρά την σύγχρονη αγγλική κοινωνία. Ομοιότητες με τη σειρά “Harry Potter” –τουλάχιστον από αυτά που διαβάζω στις πρώτες κριτικές- δεν φαίνεται να έχει, πέραν τούτου: Οι χαρακτήρες που ξεχωρίζουν είναι κυρίως οι έφηβοι(είναι πολλοί οι πρωταγωνιστές του “The Casual Vacancy”– δεν υπάρχει κεντρικός ήρωας). Δεν έχουν τη μαγεία του Harry Potter και των φίλων του, αλλά και η σειρά του μικρού μάγου δεν έγινε τόσο επιτυχημένη μόνο λόγω των περιπετειών του. Η σκιαγράφηση των χαρακτήρων και ο εσωτερικός τους κόσμος έπαιξε τεράστιο ρόλο.
Αυτό που αλλάζει κυρίως είναι η τεχνική στη γραφή της J.K. Rowling, που γίνεται πιο σύνθετη και, βεβαίως, η θεματική της που πλέον περιέχει πράγματα που δεν θα μπορούσες ποτέ να διαβάσεις σε ένα βιβλίο “Harry Potter”: Ναρκωτικά, πορνογραφία, βιασμοί, βρισιές. Το παρακάνει; Μάλλον όχι. Εκτός κι αν η επιλογή του θέματός της έγινε με βάση αυτόν ακριβώς το γνώμονα, να βγάλει επιτέλους από μέσα της όλα αυτά που δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει τόσα χρόνια. Οι συγκρούσεις των πολιτών μιας κωμόπολης εξυπηρετούν μια χαρά αυτόν το σκοπό.
Κοινώς, να ασχοληθούμε ή όχι; Καλώς ή κακώς ο “Harry Potter” και το franchise του αποτελούν ένα κομμάτι της σύγχρονης ποπ κουλτούρας. Η συγγραφέας του πάει μαζί με αυτό. Όσο ακόμη κρατάει η λάμψη του μικρού μάγου, είναι αυτονόητο ότι θα ασχολούμαστε και μαζί της. Στο χέρι της είναι το αν θα μείνει κοντά μας για περισσότερο καιρό από αυτό. Αλλά, ας είμαστε αντικειμενικοί. Ελάχιστοι κατάφεραν την μετάβαση από το ένα είδος στο άλλο με επιτυχία. Πήρε καιρό στον Roald Dahl και το παράδειγμα του T.S. Eliot δεν είναι και το πιο αντιπροσωπευτικό. Οι υπόλοιποι κάπου χάθηκαν στην πορεία. Αν η J.K. Rowling τα καταφέρει, τότε δεν θα μιλάμε μόνο για την πιο πλούσια, αλλά και για μια από τις σημαντικότερες συγγραφείς της Iστορίας.
(Γράφτηκε για το Jumping Fish)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου