Django Weekend: Nagasaki in the brain

(ναι, ζήλεψα τις συζητήσεις μεταξύ του Homo Ludens και του - άτυπου τρίτου μέλους του ΠοΠοCulture - Οvelix)

Homo Ludens: το μπλογκ το έχεις εγκαταλείψει; Ούτε καν Ντζάνγκο;;;
Mr. Arkadin: ναι, έχω writer's block
Homo Ludens: νόμιζα ότι ο ντζχανγκο πηγαζε απο μεσα σου. δεν ειχε να κανει εμ το συγγραφικ σου ταλαντο
Mr. Arkadin: κοίτα, για το τζάνγκο έχω ένα πρόβλημα. τα τραγούδια της πρώτης γραμμής τα έχω εξαντλήσει. τώρα πρέπει να αρχίσω να ψάχνω τα δεύτερα
Ηomo Ludens: μαλλον εξεμετρησε το ζην η στηλη αυτη...

Πάνω από το πτώμα μου θα συμβεί κάτι τέτοιο! Εχω στο γραφείο μου δέκα cd γεμάτα από ηχογραφήσεις του Django Reinhardt που περιμένουν να τις ανακαλύψω και να τις συνδέσω με αυτό που συμβαίνει γύρω μου - ή κυρίως, μέσα στο κεφάλι μου. Το πρόβλημα είναι ότι αυτό που συμβαίνει στο κεφάλι μου τον τελευταίο καιρό - ας πούμε εδώ και δύο-τρεις εβδομάδες - είναι αυτό που ένας φίλος περιγράφει με μια λέξη-κλειδί: Ναγκασάκι (μτφρ: το απόλυτο κάψιμο).

Ευτυχώς, η λαϊκή μούσα είχε προβλέψει να δημιουργήσει ένα κομμάτι με αυτόν τον τίτλο, την εποχή που η λέξη δεν γεννούσε συνειρμούς πυρηνικού ολέθρου, αλλά ενός γοητευτικού εξωτισμού. Το ερμήνευσαν μερικοί από τους πιο ευρηματικούς διασκεδαστές της τζαζ του μεσοπολέμου, κανείς όμως δεν έφτασε το Quintette Du Hot Club de France (με τον Φρέντι Τέιλορ στην αεράτη εκφορά των στίχων).

Ναι, ξέρω, το έχω ήδη ανεβάσει το κομμάτι, αλλά ποιός το θυμάται;