Αυτή δεν είναι παράσταση, είναι η ιστορία του δυτικού πολιτισμού συμπυκνωμένη: ένας αρχαίος ελληνικός μύθος, όπως τον αφηγήθηκε ένας Γάλλος θεατρικός συγγραφέας του 17ου αιώνα, όπως τον απέδωσε στα αγγλικά ένας από τους σημαντικότερους Άγγλους ποιητές του 20ού αιώνα, σε μια παραγωγή ενός από τους σημαντικότερους θεατρικούς θεσμούς της Ευρώπης, που ανέβηκε πριν από λίγες εβδομάδες στη σκηνή, και μεταδόθηκε ζωντανά, χάρη στις νέες τεχνολογίες σε δεκάδες μέρη του κόσμου με γιγαντοοθόνες και επιστρέφει αυτό το weekend (10-11 Ιουλίου) στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου. Αυτό όμως που κάνει σημαντική την «Φαίδρα» του Ρακίνα, στο ανέβασμα του Βρετανικού Εθνικού Θεάτρου είναι η πρωταγωνίστριά του: η Ελεν Μίρεν είναι σήμερα μια από τις σημαντικότερες εν ενεργεία ηθοποιούς στον πλανήτη – και το όσκαρ που κέρδισε παίζοντας την βασίλισσα της Αγγλίας είναι μόνο ένα τεκμήριο της αξίας της. Στα 63 της, η Μίρεν βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο απόγειο μιας καριέρας που έχει χτιστεί πάνω σε σαιξπηρικούς ρόλους, παραγωγές του BBC (από μεταφορές θεατρικών έργων μέχρι την σκληρή αλκοολική αστυνομικό της συναρπαστικής σειράς Prime Suspect), ταινίες-ορόσημα του βρετανικού σινεμά όπως το «Long Good Friday» και το «Ο μάγειρας, ο κλέφτης, η γυναίκα του και ο εραστής της» και, φυσικά, «η Βασίλισσα». - ή μάλλον οι Βασίλισσες Κυρίως όμως, είναι μια γυναίκα που κουβαλά στο κορμί της τα σημάδια μιας χορτάτης ζωής: τα ανέμελα, μετα-χίπικα αγγλικά ‘70s, τα παραδόπιστα ‘80s της κοκαΐνης, τα ‘90s της ωριμότητας, το σήμερα. Κάπως έτσι, η Μίρεν έχει καταφέρει κάτι που μόνο γυναίκες σαν την Σούζαν Σαράντον έχουν πετύχει: να θεωρούνται sex symbols σε μια ηλικία που η μαζική κουλτούρα φοβάται – και γι’ αυτό ονομάζει cougars, για να ξορκίσει την ιδέα μιας μεσήλικης με έντονη σεξουαλικότητα. Θελκτική, ερωτική, τολμηρή και γεμάτη αυτοπεποίθηση, βάζει κάτω με την πηγαία της γοητεία κάθε επιτηδευμένα «δήθεν σέξι» σταρ – και γι’ αποτελεί ιδανική περίπτωση για το ρόλο της Φαίδρας, της γυναίκας του Θησέα που ερωτεύεται τον γιο του άντρα της, τον Ιππόλυτο. Αν πιστέψουμε τις αγγλικές κριτικές (δεν κατακτά μόνο τον νεαρό – αλλά και κάθε θεατή που η μοίρα ρίχνει μπροστά της, καθώς περιφέρεται στη σκηνή εξαφανίζοντας με την παρουσία της τους συμπρωταγωνιστές της, και το συγκλονιστικό σκηνικό της παράστασης.
(δημοσιεύτηκε την περασμένη Κυριακή, 5/7 στο περιοδικό Big Fish)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου