Σε καμμία περίπτωση αυτό το κείμενο δεν πάει να λειτουργήσει σαν κάποιου τύπου διαφήμιση. Τα Village Cinemas ήταν απλά μια αφορμή, γιατί τα γνωρίζουν και τα έχουν επισκεφθεί οι περισσότεροι. Πάνω απ' όλα θέλουμε να πούμε ότι δεν κάνετε καλό στον εαυτό σας ως άνδρας -πατέρας, σύζυγος, εραστής, φίλος, ισχύει για όλους τους ρόλους σας- να μένετε συνεχώς στο σπίτι, μπροστά στην τηλεόραση και να ρίχνετε κι άλλη φωτιά στην μιζέρια της κρίσης, βλέποντας συνεχώς νέα στοιχεία για το αδιέξοδό σας (μας) στις ειδήσεις.
Η γενική είσοδος στα Village Cinemas ήταν 8,5 ευρώ τις καθημερινές και 9,5 τα Σαββατοκύριακα. Ένας πατέρας, για να πάει τον γιό του να δουν μια ταινία το απόγευμα του Σαββάτου, θα έπρεπε να ξοδέψει τουλάχιστον 25 ευρώ (αν προσθέσετε κι ένα αναψυκτικό, λίγα ποπ κορν και την βενζίνη). Είναι λογικό σε συνθήκες "εσωτερικής υποτίμησης" ένα τέτοιο ποσό να φαντάζει σχεδόν εξωπραγματικό για τους περισσότερους. Εσωτερική υποτίμηση, λοιπόν, θα έκαναν κάποια στιγμή και τα Village. Πλέον για να πάτε να δείτε μια ταινία εκεί, θα πληρώνετε 7 ευρώ το εισιτήριο.
Και πάλι, όμως, υπάρχουν συνοικιακά σινεμά στο κέντρο που το έχουν 6 ευρώ. Υπάρχουν άλλοι κινηματογράφοι που κάποιες συγκεκριμένες ημέρες κάνουν ειδικές προσφορές. Ο Δαναός είναι ένα πρώτο παράδειγμα που μού έρχεται στο μυαλό. Κάθε Τετάρτη έχει γενική είσοδο 5 ευρώ. Στην Κηφισιά, τα Cinemax Cyta κάνουν δώρο το ένα στα δύο εισιτήρια κάθε Πέμπτη. Μην αδικώ όμως και τους υπόλοιπους επιχειρηματίες. Ψάξτε λίγο και θα δείτε ότι οι περισσότεροι έχουν βγάλει κάποιες προσφορές. Αναγκαστικά θα τους ακολουθήσουν κι οι υπόλοιποι. Μέχρι να το κάνουν, δεν έχετε λόγο να πηγαίνετε εκεί που ακόμη προσπαθούν να σας ξεζουμίσουν το πορτοφόλι. Ο κινηματογράφος θα έπρεπε να είναι μια φθηνή και εύκολη μορφή διασκέδασης, ιδανική για μια τέτοια μίζερη περίοδο. Ναι, και οι επιχειρηματίες των αιθουσών προβολής τα βγάζουν δύσκολα, αλλά αυτοί είναι οι νόμοι της ελεύθερης αγοράς. Εσωτερική υποτίμηση εμείς; Εσωτερική υποτίμηση κι αυτοί...
Πώς να επιλέξετε το σωστό εστιατόριο
Το ίδιο ισχύει -σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό, μάλιστα- και στο να βγείτε να φάτε έξω ή να πιείτε ένα ποτό. Το έχετε ανάγκη, πιστέψτε με, αλλά έχετε και ανάγκη να μην πιάνεστε κορόιδο. Να νιώσετε πως σέβονται τα (λιγοστά πια) λεφτά σας αυτοί που σας ταΐζουν και σας ξεδιψούν. Το lifestyle του εστιατορίου "επίδειξης" έχει πια πεθάνει. Δεν έχετε λόγο να βγείτε για να σας δούν και να τους δείτε -και να ξοδέψετε όσο περισσότερα μπορείτε σ' ένα ακριβό κρασί, έτσι για να κάνετε το κομμάτι σας-, έχετε όμως απόλυτη ανάγκη να διασκεδάσετε το κορίτσι σας, να τα πείτε με τους φίλους σας, να κάνετε ένα τραπέζι με την οικογένειά σας. Εδώ θα χρειασθεί λίγο καλύτερη έρευνα αγοράς από μέρους σας. Ναι, οι τιμές έχουν αρχίσει να πέφτουν, αλλά πολύ συχνά έχει πέσει και η ποιότητα. Είναι στο χέρι σας να αναδείξετε όσους αξίζουν. Οι υπόλοιποι, ας ακολουθήσουν την επιμονή τους να μην καταλαβαίνουν ότι η Ελλάδα αλλάζει.
Το Πάσχα, από λάθος συνεννόηση κάθισα σε άλλη ταβέρνα από αυτήν που μου είχαν προτείνει κάποιοι γνωστοί στο νησί που πέρασα τις διακοπές μου. Μέτριο φαγητό, κακό σέρβις, μια απογοήτευση. Δεν ήταν μεγάλος ο λογαριασμός, αλλά με τα ίδια χρήματα θα έτρωγα υπέροχα, μόλις δεκαπέντε μέτρα πιο πέρα. Έφταιγα. Γιατί βιάστηκα να κάτσω στην "λάθος" ταβέρνα, χωρίς να πάρω ένα τηλέφωνο να ρωτήσω ποια από τις δύο εννοούσαν. Το γεγονός ότι η "λάθος" ταβέρνα συνεχίζει να υπάρχει δίπλα στην "σωστή" έχει να κάνει μ' αυτές τις βιασύνες, μ' αυτά τα "δεν πειράζει μωρέ", με το ότι ακόμη δεν έχουμε μάθει ούτε κι εμείς οι ίδιοι να σεβόμαστε τους τόσο χοντρά μειωμένους μισθούς μας.
Πρωινό έφαγα στο πιο τέλειο cafe του νησιού. Αλλά δεν μού έφεραν απόδειξη. Η ποιότητα των προϊόντων τους ήταν άριστη, το μέρος πανέμορφο, οι τιμές καλές. Αλλά και πάλι, είχαν τον δικό τους τρόπο να μού "κλέψουν" κάτι -και παρατήρησα ότι σε κανένα από τα γύρω τραπέζια δεν έφθανε απόδειξη ποτέ... Διαμαρτυρήθηκα. Είναι, βέβαια, άλλη κουβέντα αυτή, αλλά ένα κομμάτι του να ζητάς απόδειξη έχει να κάνει με το "ψάξε γύρω σου, ρώτα, κρίνε". Αυτή η κρίση μάς έχει γεμίσει μιζέρια, αλλά είναι και μια καλή ευκαιρία να στρώσουμε μερικά πράγματα που τα είχαμε αφήσει να πάρουν τον εντελώς στραβό δρόμο. Σε μεγαλύτερο βαθμό από όλα τα παραπάνω παραδείγματα, όσα γράφουμε εδώ ισχύουν για τα μπαρ. Αν σερβίρει μπόμπες, μην ξαναπάτε, αν διατηρεί τις τιμές στα προ τριετίας επίπεδα, μην ξαναπάτε, αν δεν κερνάει ποτέ μετά το δεύτερο - τρίτο ποτό που πίνετε εκεί, μην ξαναπάτε, αν δεν σάς κόβουν απόδειξη, μην ξαναπάτε. Αλλά όχι και να μην ξαναβγείτε έξω ποτέ. Είπαμε: το έχετε ανάγκη, ως άντρας, πατέρας, φίλος, γκόμενος, σύζυγος. Ξεχάστε την απάθεια, πάρτε το απόφαση επιτέλους ότι η κρίση θα μάς κάνει τουλάχιστον λίγο περισσότερο προσεκτικούς και υποψιασμένους και βγείτε έξω να διασκεδάσετε. Έρχεται και το καλοκαίρι, δεν λέει να μένετε όλη μέρα μόνος μέσα μπροστά στο χαζοκούτι...
(Γράφτηκε για το Men's Guide)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου