24 Φεβ 2008

To μνημόσυνο της εβδομάδας

Κανονικά πρέπει να αναρτήσουμε μια μαύρη κορδέλα σε κάποια από τις γωνίες αυτού του blog - και υπεύθυνος είμαι εγώ, που συγκινούμαι κάθε φορά που κάποιος από τους υπερήλικες που θαυμάζω εκμετρεί το ζην. Αλλά δεν μπορώ να παραβλέψω το θάνατο του Τίο Μασέρο, μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της τζαζ - και της σύγχρονης μουσικής, εν γένει - ο οποίος μας άφησε χρόνους την περασμένη Τρίτη, σε ηλικία 83 ετών.
Μουσικός που πατούσε πάντα με το ένα πόδι στη τζαζ και το άλλο στην "κλασική" συμφωνική μουσική, συμμετείχε σε πλήθος ηχογραφήσεων (εγώ βρήκα πρόχειρα τη συμμετοχή του στο θρυλικό Legrand Jazz του Μισέλ Λεγκράν, όπου παίζει βαρύτονο σαξόφωνο), ήταν όμως ως παραγωγός δίσκων που θα άφηνε το χνάρι του στη τζαζ και όχι ως μουσικός.
Είναι ο άνθρωπος που μας χάρισε έναν από τους δημοφιλέστερους τζαζ δίσκους, το Time Out του Ντέιβ Μπρούμπεκ (με τις "κλασικές" αναφορές καλλιτέχνη και παραγωγού να εμφανίζονται ανάγλυφα στο υπέροχο Blue Rondo a la Turk) - και μόνο γι' αυτό θα άξιζε να γραφτεί στην ιστορία της μουσικής.
Άλλη όμως είναι η αξεπέραστη κληρονομιά του: η δουλειά του με τον Μάιλς Ντέιβις, ειδικά σε ό,τι αφορά στην "ηλεκτρική" περίοδο του μουσικού, όταν εξερευνούσε τη σχέση της τζαζ με το ροκ. Με όπλο του μια μαγνητοταινία, ένα κοπίδι και μια κολλητική ταινία, ο ιδιοφυής παραγωγός άφηνε τον Μάιλς και τους μουσικούς του να αυτοσχεδιάζουν με τις ώρες, αναλαμβάνοντας δουλειά μετά. Μέσα από την κοπτοραπτική του, κατάφερε να υποτάξει αυτές τις ηχογραφήσεις, να τις μετατρέψει σε ολοκληρωμένα μουσικά κομμάτια με αρχή μέση και τέλος και να δημιουργήσει αξεπέραστα άλμπουμ όπως το In a silent way ή το Bitches Brew. Ό,τι έχει βγει στην ηλεκτρική μουσική, από τους Pink Floyd μέχρι τους Material, τους Radiohead, τη Bjork ή αυτόν τον γελοίο Burial - είναι παράγωγο αυτών των ηχογραφήσεων. Και φυσικά, κανένα από αυτά τα παράγωγα δεν έχει πλησιάσει ούτε κατ' ελάχιστο την καλλιτεχνική αξία αυτής της δουλειάς. Όποιος δεν το αναγνωρίζει αυτό είναι απλώς ανίδεος και χρειάζεται εντατικά φροντιστήρια μουσικής προτού του επιτραπεί ξανά να εκφράσει άποψη επί του θέματος.

1 σχόλιο:

Ovelikios είπε...

Από τότε που άρχισε τα τζαζικά ο Αρκάντιν, του πεθαίνει ένας την εβδομάδα. Οπως πάει, το όνομα του blog θα γίνει jazz-obituaries.blogspot.com