H πρώτη "σοβαρή" δουλειά που μου ανέθεσε ο Μπάμπης Ακτσόγλου (ακόμα δεν το έχω χωνέψει ότι πέθανε) για το "Αθηνόραμα" ήταν ένα κείμενο για μια από τις ταινίες "προσεχώς" της σεζόν 1997-1998 - το Night Falls over Manhattan, του Σίντνεϊ Λουμέτ. Θυμάμαι να έχω τρομερό άγχος ν' αντεπεξέλθω, να κατεβάζω λεξικά, να ψάχνω πληροφορίες να αντιγράφω κείμενα από ειδικά περιοδικά (κυκλοφορεί ακόμα το Preview;), σε βαθμό που, όταν μετά βγήκε στις αίθουσες, πήγα στη δημοσιογραφική προβολή με άγχος, σαν να είχα δουλέψει κι εγώ για την ταινία. Από τότε, νιώθω ότι έχω ένα περίεργο είδος σύνδεσης με τον Λουμέτ - έναν από τους πιο αξιόπιστους σκηνοθέτες του αμερικανικού σινεμά, που ξέρει όσο ελάχιστοι να χτίζει δράματα γύρω από τα διάφορα συστήματα αξιών που αντιμάχονται στο πλαίσιο της σύγχρονης δυτικής κοινωνίας (τι φιλμογραφία, όμως, ε;).
Δεν περίμενα όμως ότι στα 84 του χρόνια θα έκανε μια τόσο στιβαρή ταινία. Το Before the Devil Knows You're Dead είναι κατά κάποιον τρόπο όπως θα ήταν το Reservoir Dogs, αν το είχε σκηνοθετήσει ο Μπέργκμαν. Είναι επίσης τυπικός Λουμέτ - με τα ηθικά διλήμματα, τους γεμάτους ψεγάδια χαρακτήρες, την κριτική για έναν κοινωνικό ιστό που μπορεί να καταρρεύσει ανά πάσα στιγμή. Επίσης: με ένα ονειρεμένο καστ - φυσικά την παράσταση κλέβει ο Άλμπερτ Φίνεϊ, αλλά έτσι κι αλλιώς ηθοποιοί σαν αυτόν βγαίνουν σπάνια (sorry, αλλά ο υπερεκτιμημένος Φίλιπ Σίμουρ Χόφμαν δεν θα γίνει ποτέ αυτής της κλάσης).
Η αποκάλυψη της ταινίας ήταν η Μαρίσα Τομέι - όχι μόνο γιατί είναι απόλυτα πειστική στο ρόλο της αλλοτριωμένης ανεπάγγελτης μικροαστής συζύγου που προσπαθεί να διατηρηθεί στη ζωή πάση θυσία (εμείς που την αγαπάμε κρυφά τόσα χρόνια, ξέραμε ότι είναι παραπάνω από επαρκής ως ηθοποιός). Αλλά γιατί περνά αρκετό μέρος της ταινίας (εν πάση περιπτώσει δυο αξιομνημόνευτες σκηνές) γυμνή - και στα 44 της, βάζει τα γυαλιά σε όλες αυτές τις ψεύτικες εκβιαστικές barbie που περνιούνται για sex symbols στο Χόλιγουντ, με την υπέροχη νεανική επιδερμίδα, το φυσικότατο, πανέμορφο στήθος της και το πιο αληθινό, ανεπιτήδευτο, αφοπλιστικό sex appeal που έχω δει τελευταία στο σινεμά. Είμαι ερωτευμένος.
4 σχόλια:
Mr. Arkadin bravo! επιτέλους βρίσκω κάποιον που συμφωνεί ότι ο Χόφμαν είναι υπερεκτιμημένος ως ηθοποιός! Το ίδιο πίστευα σε γενικές γραμμές και για τον Χωκ, στη συγκεκριμένη ταινία όμως μου αρέσει πολύ ως βλακέντιος. Η ταινία με κούρασε λίγο, δεν μου αρέσει πολύ το είδος..
(πολύ γέλασα που είχες αγωνία στη δημοσιογραφική προβολή, λες και ήταν η ταινία σου!)
Agapw Marisa Tomei...! kai pleon kai esena gia thn aposh sou gia tis "ekviastikes barbie"!
H gnwsth agnwsth...
Θεά η Τομέι, Θεός (τι Θεός; Ημίθεος και βάλε!) και ο Αρκάντιν που βάζει πρώτη εικόνα από νεκροταφείο και νόμιζα ξαφνικά ότι όλοι αυτοί βρέθηκαν στην κηδεία του Ακτσόγλου. Μέγας σημειολόγος. Υποκλίνομαι...
Δημοσίευση σχολίου