Εαρινή Νάρκη (λειτουργεί και ως "Μεταλλουργείο")

Θυμάμαι από τα χρόνια της αθλητικής μου καριέρας ότι, με το που έμπαινε η άνοιξη, μας έπιανε -ειδικά εμάς τους "αντοχητζήδες"- μια ξαφνική κούραση που μας ανάγκαζε να καθόμαστε με τις ώρες στο κρεββάτι, να κοιμόμαστε απαραίτητα ανάμεσα στην πρωινή και την απογευματινή προπόνηση και, γενικά, να μην κάνουμε τίποτε άλλο πέρα από φαγητό, προπόνηση, ύπνο... Βέβαια, για την περίφημη "εαρινή κούρασή" μας, υπήρχε επιστημονικός λόγος. Ήταν η περίοδος που η βασική, σκληρή, χειμερινή προετοιμασία, των πολλών χιλιομέτρων και των δύσκολων καιρικών συνθηκών αντικαθίστατο από ένα πιο δυναμικό και γρήγορο πρόγραμμα, με αποτέλεσμα να "βγαίνει η κούραση" που είχε συσσωρευθεί στον οργανισμό μας όλο το χειμώνα.

Αυτό που μου συμβαίνει τώρα, που κοιμάμαι τουλάχιστον 10 ώρες κάθε μέρα (και θέλω κι άλλο) μπορώ μόνο με την πιθανότητα της κατάθλιψης να το δικαιολογήσω. Είναι μια αντίδραση του οργανισμού μου, πάλι, όχι όμως στην σωματική κούραση, αλλά στην ψυχολογική. Είναι μια απόφαση που έχει πάρει ερήμην μου και που λέει "εγώ για κανα μήνα δεν θα ασχοληθώ με τίποτε, εσύ κανόνισε την πορεία σου". Κι όλα δείχνουν πως ο Μάρτης του 2008 θα είναι μια περίοδος της ζωής μου για την οποία δεν θα έχω τίποτε να θυμάμαι στο μέλλον.

Για κάποιο αδιευκρίνιστο λόγο, τώρα, όλο αυτό το χάλι με τον συνεχή ύπνο το συνδύασα με το αριστουργηματικό ντοκιμαντέρ "Some Kind of Monster", που περιγράφει ένα διάστημα από την καριέρα των Μetallica, όπου το γκρουπ βρέθηκε πολύ κοντά στην διάλυση. Στην Ελλάδα δεν παίχτηκε ποτέ στα σινεμά, πήγε κατ' ευθείαν στα DVD Clubs, γιατί θεωρήθηκε μάλλον πολύ "ειδικό" το θέμα του. Μόνο που η ταινία δεν ήταν για τη χέβι μέταλ, αλλά για την κρίση μέσης ηλικίας ενός καλλιτέχνη. Οι Metallica είχαν φωνάξει τους Μπέρλινγερ και Σινόφκσι στο στούντιο όπου ηχογραφούσαν το "St. Anger" για να φτιάξουν ένα DVD με το "making of" και τελικά κατέληξαν σε ένα ιδιότυπο "Big Brother" με τα μέλη του γκρουπ να πλακώνονται μεταξύ τους, με τον Νιούστεντ να αποχωρεί, τον Χέτφιλντ να χάνει τελείως τη μπάλα, τον Ούλριχ να γίνεται όλο και πιο αντιπαθής και τον Χάμετ να γίνεται όλο και πιο ευθυνόφοβος. Όλα αυτά που μου συμβαίνουν τώρα, δηλαδή... Να και το trailer για όσους δεν έχουν καμμία απολύτως ιδέα για τι πράγμα μιλάω.



(Εννοείται ότι χρωστάω κάποιο κανονικό "Μεταλλουργείο" για τους Metallica. Μόλις βγει κι αυτή η στήλη από την εαρινή της νάρκη, το υπόσχομαι!)