"Like a circle in a spiral/ Like a wheel within a wheel"

Ελάχιστες ταινίες αναδεικνύονται από την προβολή τους στα θερινά, όσο η "Υπόθεσις Τόμας Κράουν", που προβάλλεται αυτές τις μέρες σε επανέκδοση. Η ταινία είναι μια σαμπανιζέ επιτομή του στιλ της δεκαετίας του '60 - στη σαμπανιζέ, lounge εκδοχή του, όχι τις αηδίες του "flower power". Σύμφωνοι, η πλοκή πια φαίνεται ξεπερασμένη και εξελίσσεται βασανιστικά αργά για τους ρυθμούς που έχουμε συνηθίσει από το σινεμά, αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Γιατί δεν το σκέφτεσαι, απολαμβάνοντας αυτό το οφθαλμόλουτρο πολύχρωμης αισθητικής και άψογου στιλ - και φυσικά δεν το σκέφτεσαι, από τη στιγμή που σε έχει αιχμαλωτίσει η εκρηκτική χημεία της Φέι Ντάναγουεϊ και του Στιβ Μακουίν. Ακόμη και αν δεν έχεις δει την ταινία, θα έχεις ακούσει να μιλάνε για την περίφημη παρτίδα σκάκι, μια σκηνή που αναβλύζει σεξουαλική ενέργεια. Την παραθέτω - μόλις τη δεις, θα θέλεις να τρέξεις στο σινεμά να την δεις και στη μεγάλη οθόνη.

Η ταινία είναι η πρώτη στην οποία εμφανίζεται η τεχνική του split screen, που σου επιτρέπει να παρακολουθείς δράση που εξελίσσεται σε παράλληλους χώρους - κάθε φορά που βλέπεις "24" ή Παπακαλιάτη, να ξέρεις ότι δεν θα ήταν τίποτε χωρίς τον Νόρμαν Τζούισον, ο οποίος μεταξύ μας το παρακάνει λίγο, αλλά δεν πειράζει - ποιος μπορεί να αρνηθεί σε έναν σκηνοθέτη να παίζει με το καινούριο του παιχνίδι;Και φυσικά, αυτή η ταινία δεν θα ήταν τίποτε χωρίς την υπέροχη μουσική του τρισμέγιστου Μισέλ Λεγκράν. Το τραγούδι των τίτλων είναι ένα από τα ομορφότερα τραγούδια που έχουν γραφτεί ποτέ - η μελωδία στροβιλίζεται γύρω από τους ελαφρώς ψυχεδελικούς στίχους ("Round, like a circle in a spiral/ like a wheel within a wheel"), σε μια υποδειγματική επίδειξη σπάνιας συνθετικής δεινότητας. Είναι δε τέτοια η δύναμη αυτού του τραγουδιού, που δεν χάνει ίχνος της γοητείας του σε οποιαδήποτε από τις δεκάδες διασκευές που έχει γνωρίσει - από το eurotrash lounge του Πολ Μοριά και την τζαζ αλεγρία του Όσκαρ Πίτερσον μέχρι τις φωνές της Ντάστι Σπρίνγκφιλντ, της Άμπι Λίνκολν, του Χοσέ Φελισιάνο, της Πατρίσια Κας (οι Γάλλοι φυσικά μετέτρεψαν τους "ανεμόμυλους του μυαλού ΣΟΥ" σε "ανεμόμυλους της καρδιάς ΜΟΥ" - και αισθηματίες και εγωιστές) και της Άλισον Μογιέ, που θα το τραγουδήσει και ζωντανά στη Σάνη, όπου θα βρεθεί φέτος το καλοκαίρι συνοδεύοντας τον ίδιο τον Μισέλ Λεγκράν (σου αφήνω πέντε λεπτά να συνειδητοποιήσεις αυτό που μόλις διάβασες).