Οι ταινίες που αγάπησα στα '00s

1. Ghost World του Τέρι Ζουίγκοφ - γιατί είναι η καλύτερη μεταφορά κόμικ στο σινεμά που έχει γίνει ποτέ, γιατί το κόμικ είναι ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει, γιατί η Ίνιντ είναι ένας καταπληκτικός χαρακτήρας, γιατί η Θόρα Μπερτς την υποδύεται καταπληκτικά, γιατί είναι τόσο καλή ταινία που αγνοείς την Σκάρλετ(!), γιατί ο Στιβ Μπουσέμι είναι θεός (και ποτέ δεν ήταν καλύτερος), γιατί κάθε φορά που θυμάσαι το καλοκαίρι που τέλειωσες το σχολείο νιώθεις ένα μούδιασμα στην βάση του κεφαλιού, γιατί "Ι can't stand the thought of a world where a guy like you can't get a date", γιατί δεν μπορείς να μην αγαπήσεις μια ταινία που χρησιμοποιεί στην πλοκή της το Devil got my woman του Σκιπ Τζέιμς, γιατί δεν μπορείς να μην αγαπήσεις μια ταινία που ξεκινά με αυτό το τραγούδι
2. The Royal Tenenbaums του Γουές Άντερσον - γιατί μοιάζει σαν να ξεπήδησε από τις σελίδες του New Yorker (κι αυτή είναι μια εκτίμηση που αδικεί την ταινία), γιατί κάθε οικογένεια είναι δυσλειτουργική, γιατί ο Τζιν Χάκμαν είναι θεός, γιατί η Αντζέλικα Χιούστον είναι θεά, γιατί η Γκουίνεθ Πάλτροου δεν ήταν ποτέ πιο ερωτεύσιμη, γιατί τον Iνδό μπάτλερ τον λένε Παγκόντα, για την σκηνή του ξυρίσματος, για την μουσική του Μαρκ Μάδερσμπαου, γιατί στο soundtrack ακούγεται αυτό, αυτό και αυτό
3. Eternal Sunshine of the Spotless Mind του Μισέλ Γκοντρί - γιατί ο έρωτας είναι μια διαδικασία που σε κάνει (θέλοντας και μη) να βυθίζεσαι στα τρίσβαθα της ψυχής σου
4. Synecdoche, NY του Τσάρλι Κάουφμαν - γιατί είναι η πιο φιλόδοξη και πλήρης ταινία για την ανθρώπινη υπαρξιακή αγωνία που έχει γίνει ποτέ και γιατί δεν ξέρω αν θα έχω την δύναμη να την ξαναδώ ποτέ
5. Le fabuleux destin d' Amelie Poulain του Ζαν-Πιέρ Ζενέ - γιατί ναι, όταν κοιμάσαι τα κεραμικά και οι φωτογραφίες στο δωμάτιό σου ζωντανεύουν, μπορείς να κάνεις την ζωή των άλλων καλύτερη, όταν ερωτεύεσαι αλλάζει η μοριακή σου σύσταση, και όταν κυκλοφορείς στην Μονμάρτρ, στο μυαλό σου ακούγεται ένα ακορντεόν να παίζει βαλσάκια
6. Cache του Μίκαελ Χάνεκε - γιατί με έκανε να νιώσω ντροπή
7. Match Point του Γούντι Άλεν - γιατί ο Γούντι Άλεν ξέρει να λατρεύει πόλεις και λατρεύει το Λονδίνο, γιατί αφήνει την τζαζ του μεσοπολέμου για συνομήλικες ηχογραφήσεις από όπερες και οπερέτες, γιατί η Σκάρλετ Τζοχάνσον σου κόβει την ανάσα, γιατί δεν υπάρχει δικαιοσύνη
8. Κυνόδοντας του Γιώργου Λάνθιμου - γιατί αυτό είναι η ελληνική οικογένεια
9. Ratatouille του Μπραντ Μπερντ - γιατί σου θυμίζει γιατί αγαπάς το καλό φαγητό, γιατί έχει αυτήν την μουσική, γιατί ξεχνάς ότι είναι καρτούν, γιατί έρχεται και σου ζεσταίνει τα σωθικά σαν ένα πιάτο βελουτέ πατατόσουπα
10. Lost in Translation της Σοφία Κόπολα - για την εναρκτήρια σεκάνς που σε καλεί να ακουμπήσεις το βλέμμα σου στο ροζ βρακάκι της Σκάρλετ, για την σπαρακτική απάθεια του Μπιλ Μάρεϊ, γιατί είναι μια μελαγχολικά αισιόδοξη σπουδή στην μοναξιά, για την σκηνή του καραόκε, γιατί δεν μου έχει ξανασυμβεί να αντιπαθήσω τόσο ταινία την πρώτη φορά που την είδα και να την λατρέψω τόσο τη δεύτερη
11. Love, Actually του Ρίτσαρντ Κέρτις - γιατί δεν είναι Χριστούγεννα πλέον αν δεν προβληθεί αυτή η ταινία, γιατί θέλω να κάνω ερωτική εξομολόγηση στην Κίρα Νάιτλι, γιατί θέλω να αγκαλιάσω την Λόρα Λίνεϊ και την Έμα Τόμσον, γιατί ο Μπίλι Νάι είναι θεός, γιατί θέλω να μάθω ντραμς για να με προσέξει μια πιτσιρίκα, γιατί είναι το ισοδύναμο του να τρως πολλά γλυκά με τη μία, γιατί είναι ξεδιάντροπα μελό, γιατί είμαι ξεδιάντροπα μελό
12. Sideways του Αλεξάντερ Πέιν - γιατί ο Πολ Τζιαμάτι είναι θεός, γιατί η Σάντρα Ο είναι θεά, για το φως της Καλιφόρνια, για την μουσική του Ρολφ Κεντ, για την σκηνή που πίνει πινό νουάρ στο φαστ φουντ, γιατί δεν πίνω κανένα γαμημένο μερλό
13. Before Sunset του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ - γιατί έρχεται πάντα μια στιγμή που εξετάζεις τη ζωή σου και αναπολείς τους εφηβικούς σου έρωτες, γιατί οι διάλογοι είναι τόσο αληθινοί που ματώνει το δέρμα σου, γιατί η Ζιλί Ντελπί είναι θεά (και τραγουδά κιόλας), γιατί δεν πρόδωσε το Before Sunrise
14. Spider-Man2 του Σαμ Ράιμι - γιατί είναι ακόμα καλύτερο από το πρώτο (που ήταν η καλύτερη ταινία με σούπερ ήρωες που έχει γίνει ποτέ), γιατί κάθε φορά που τον βλέπω νιώθω σαν να ξανασυναντώ έναν παλιό μου φίλο, γιατί ο Άλφρεντ Μολίνα είναι θεός, γιατί βασίζεται στην κλασική ιστορία "Spider-Man no more", γιατί στην σκηνή του τέλους που η Μέρι Τζέιν λέει στον Πίτερ Πάρκερ "go get them, tiger" ορκίζομαι ότι βούρκωσα
15. The Hours του Στίβεν Ντάλντρι - γιατί σε αρπάζει από τα μούτρα και σου λέει όλα όσα δεν θέλεις να ακούσεις για τις σχέσεις
16. Finding Nemo του Άντριου Στάντον - γιατί στα πρώτα δέκα λεπτά έχεις ξεχάσει ότι βλέπεις καρτούν, γιατί την Ντόρη την έπαιξε η Έλεν Ντε Τζενέρις (και η Δήμητρα Παπαδοπούλου), γιατί είναι η πιο καλόκαρδη κωμωδία που βγήκε όλα αυτά τα χρόνια
17. Mullholland Drive του Ντέιβιντ Λιντς - γιατί είναι μια ταινία που χτίζεται κανονικά για να καταρρεύσει από την μέση και μετά, από την σκηνή στο κλαμπ, γιατί ακόμα και τώρα όταν την ανασύρω στην μνήμη μου κάτι έρπει κάτω από το δέρμα μου, γιατί εκεί γνώρισα την Ναόμι Γουότς
18. Mystic River του Κλιντ Ίστγουντ - για την σκηνή της παρέλασης: στο ένα πεζοδρόμιο ο εκπρόσωπος της έννομης τάξης, στο απέναντι ο εκπρόσωπος της άτυπης κυβέρνησης, στη μέση ο λαός, που απευθύνεται πότε στον ένα και πότε στον άλλο για την απονομή δικαιοσύνης
19. Le Couperet του Κώστα Γαβρά - γιατί περιέγραψε με τον πιο σαφή, λιτό και τρομακτικό τρόπο την σημερινή απελπισία των εργασιακών σχέσεων (λίγα χρόνια μετά, οι εργαζόμενοι στην France Telecom άρχισαν να αυτοκτονούν μαζικά)
20. High Fidelity του Στίβεν Φρίαρς - για την στιγμή που κάποιος σε ένα δισκάδικο βάζει ένα κομμάτι σαν αυτό και ΠΡΕΠΕΙ να το αποκτήσεις, για τον Τζακ Μπλακ να τραγουδά Let's get it on, γιατί είναι αδύνατον να ακούσω πια το Most of the time χωρίς να νιώσω την ανάγκη να περπατήσω στην βροχή, γιατί μιλά για ανθρώπους σαν εμάς, που παίρνουμε στα σοβαρά την ποπ κουλτούρα ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΛΙΣΤΕΣ!