Το καλύτερο πρωτοσέλιδο στην ιστορία του ελληνικού τύπου

Δύο πράγματα κατάφεραν να μου φτιάξουν τη διάθεση σήμερα.

Το ένα, είναι το βιντεάκι που ανάρτησε πριν από λίγο ο Homo Ludens.

Το άλλο, είναι το σημερινό - κορυφαίο - πρωτοσέλιδο της Απογευματινής, για το οποίο δεν υπάρχουν λόγια.

Το καλύτερο από όλα, δεν είναι η εικόνα, αλλά το συνοδευτικό κείμενο - επεξήγηση.

Που ξεκινά σαν ένα μικρό εντατικό μάθημα ιστορίας τέχνης

("Ο πίνακας 'η κραυγή' είναι έργο του περίφημου Νορβηγού ζωγράφου Έντβαρντ Μουνχ και δείχνει ένα απελπισμένο άτομο να κρατάει το κεφάλι με τα χέρια του και να φωνάζει με όλη τη δύναμή του. Τα μάτια του διαστέλλονται από αυτό που βλέπουν, ενώ δύο σύντροφοί του τον έχουν εγκαταλείψει και βαδίζουν σε αντίθετη με αυτόν πορεία. Η μεγαλοσύνη του ζωγράφου επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι με τις καμπύλες που δημιουργεί ο χρωστήρας του προκαλεί στο θεατή την εντύπωση ότι η κραυγή του μοναχικού ατόμου πολλαπλασιάζεται με την ηχώ και ταξιδεύει στο χάος...)

για να περάσει στην δεύτερη παράγραφο από το έξω διάστημα

("Αν ζούσε ο Μουνχ θα διαπίστωνε ότι πέτυχε να αποδώσει και αυτό που ζει σήμερα ο οπαδός του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος αισθάνεται ότι ο Γ. Παπανδρέου και ο Κ. Σημίτης προχωρούν σε αντίθετη με αυτόν κατεύθυνση, με συνέπεια να αισθάνεται μόνος μπροστά στο αδιέξοδο που δημιουργείται από το χάος... Είναι εντυπωσιακό ότι ακόμα και τα χρώματα συμβάλλουν στην αλληγορική σημασία του πίνακα για την ελληνική περίπτωση...")

Δεν μπορεί να το σκέφτηκε άνθρωπος αυτό - αυτό είναι ένα αχειροποίητο κείμενο!