Πριν από λίγο μας αποκάλεσαν "το πιο ανδροπρεπές blog της μπλογκόσφαιρας", κάτι που δεν ξέρω αν είναι αλήθεια - ούτε φυσικά αν προσμετράται στα θετικά, πάντως ταιριάζει με το βίντεο που βάζω συνέχεια στο repeat από χθες που έπεσα πάνω του στο Youtube. Είναι από μια από τις αγαπημένες μου ταινίες, το (ανδροπρεπέστατο) Rio Bravo, του Χάουαρντ Χοκς (ό,τι δικό του δεις, όρμα).
Στη συγκεκριμένη σκηνή, οι ήρωές μας - ο ατρόμητος και ακέραιος μέχρι αηδίας σερίφης (Τζον Γουέιν), ο αλκοολικός που παλεύει για να ανακτήσει την αξιοπρέπειά του φίλος του (Ντιν Μάρτιν), ο θυμόσοφος γέροσακάτης βοηθός του (Γουόλτερ Μπρέναν) και ο πιτσιρικάς που θέλει να παίξει με τα μεγάλα παιδιά (Ρίκι Νέλσον) - είναι ταμπουρωμένοι στο γραφείο του σερίφη, προσέχοντας τον κρατούμενό τους. Εξω, όλη η πόλη είναι εναντίον τους, γιατί φοβάται τον λήσταρχο με τον οποίο τα έχουν βάλει τα παλικάρια μας. Εκείνοι χαλαρώνουν τραγουδώντας, γιατί έτσι κάνουν οι άντρες (χε).
Πρόσεξε το γενναιόδωρο νεύμα με το οποίο ο Ντίνο δίνει πάσα στον Ρίκι Νέλσον, ο οποίος βέβαια δεν αξίζει ούτε όσο η γόπα του τσιγάρου του, αλλά είναι φιλότιμο παιδί και προσπαθεί. Αλλος ποπ σταρ της ηλικίας και της εποχής του θα παρίστανε το σπουδαίο κι ας είχε ένα μόνο σουξέ στα drive in και στα juke box των αμερικανικών πόλεων. Ο Ρίκι πάλι δείχνει σεβασμό και θέλει να ενσωματωθεί στην αντροπαρέα. Έτσι μπράβο.
4 σχόλια:
Δεν μπορώ να μην χρησιμοποιήσω μια από τις αγαπημένες μου λέξεις, βλέποντας αυτή τη σκήνη: Τσιμπουκοτσόγλανος. Ο ορισμός της έννοιας είναι ο Ρίκι Νέλσον απέναντι στον Ντιν Μάρτιν :-)
Ανδροπρεπές και στρέϊτ, για την ακρίβεια.
αφού το διακηρύσσουμε με κάθε ευκαιρία: "δεν είμαι γκέι" και "δεν είμαι γκέι"!
είμαστε gay friendly, όμως
Δημοσίευση σχολίου