Αυτό το μπλογκ μπορεί να έχει θαυμάσει κατά καιρούς το ποδοσφαιρικό τάλαντο του Κριστιάνο Ρονάλντο, αλλά έχει φροντίσει να κάνει σαφές ποιος είναι ο αγαπημένος του ποδοσφαιριστής. Γενικώς, όσον αφορά στο «Πο Πο Culture!», καλό είναι να μην ψάχνεις για την αποθέωση σε Ρονάλντους, Ζιντάνηδες και Ντελπιέρους, Γκάληδες, Ομπράντοβιτς ή Σκότι Πίπενς. Αυτοί την έχουν χορτάσει -και από πολλές πλευρές. Δεν χρειάζεται η συνδρομή μας. Εμείς θα συνεχίζουμε να θαυμάζουμε ανθρώπους σαν τον Μπάστιαν Σβάινστάιγκερ που έχει τόσο ξανθό μαλλί, τόσο γερμανικό όνομα και τόσο βαυαρικές συνήθειες (στη φωτό, για παράδειγμα, επισκέπτεται το Oktoberfest) ώστε να μπορούμε να συνδέσουμε για πάντα με την εικόνα του την έννοια "nationalmannschaft".
Για μας θα έχουν πάντα μεγαλύτερη σημασία αθλητές σαν τον "γερο-Γιοβάισα", το Μιχάλη Μισούνοφ, τον Τκατσένκο με το μουστάκι, τον Νεμπεγλέρα, τον Εδουάρδο Κοντογεωργάκη, τον Βολιβιανό Ετσεμπερί, τον Ρενέ Χιγκίτα και τον Ροζέ Μιλά. Γιατί ο αθλητισμός δεν είναι μόνο ταλέντο. Είναι πάνω απ' όλα διασκέδαση και ποπ κουλτούρα. Και επειδή, τελικά, όταν οι Κριστιανορονάλντοι χάνουν τα πέναλτυ ή δεν παίρνουν στα μεγάλα ματς τις ομάδες επάνω τους, απογοητεύεσαι, ενώ -αντίθετα- ενθουσιάζεσαι όσο ποτέ, όταν ο Μπάστιαν Σβάινστάιγκερ σκοράρει ένα και φτιάχνει άλλα δύο, για να στείλει τη Γερμανία στους τέσσερις του Euro, όπως έκανε χθες. Γιατί, αν το έκανε οποιοσδήποτε άλλος, απλά δεν θα το θυμόμασταν μετά από πέντε χρόνια...
Για μας θα έχουν πάντα μεγαλύτερη σημασία αθλητές σαν τον "γερο-Γιοβάισα", το Μιχάλη Μισούνοφ, τον Τκατσένκο με το μουστάκι, τον Νεμπεγλέρα, τον Εδουάρδο Κοντογεωργάκη, τον Βολιβιανό Ετσεμπερί, τον Ρενέ Χιγκίτα και τον Ροζέ Μιλά. Γιατί ο αθλητισμός δεν είναι μόνο ταλέντο. Είναι πάνω απ' όλα διασκέδαση και ποπ κουλτούρα. Και επειδή, τελικά, όταν οι Κριστιανορονάλντοι χάνουν τα πέναλτυ ή δεν παίρνουν στα μεγάλα ματς τις ομάδες επάνω τους, απογοητεύεσαι, ενώ -αντίθετα- ενθουσιάζεσαι όσο ποτέ, όταν ο Μπάστιαν Σβάινστάιγκερ σκοράρει ένα και φτιάχνει άλλα δύο, για να στείλει τη Γερμανία στους τέσσερις του Euro, όπως έκανε χθες. Γιατί, αν το έκανε οποιοσδήποτε άλλος, απλά δεν θα το θυμόμασταν μετά από πέντε χρόνια...
3 σχόλια:
Συμφωνώ και επαυξάνω. Ετσι και στο στιβο στα 800 δεν θυμομαστε τον Στρουμπακο αλλα τον Χριστοπουλο με τις ιστορικες του εγκαταλειψεις 10 μετρα πριν τον τερματισμο. Στο μηκος δεν θυμομαστε τον Κουκοδημο αλλα τον Μακρυνικολα με τα ιστορικα του ακυρα αλματα στα 8¨30. Στο υψος δεν θυμομαστε την Κωσταντινοβα αλλα την Νικουλα που εκανε ενα και μοναδικο αλμα σε ολη της την καριερα. Στο μαραθωνιο δεν ξερουμε ουτε ενα ονομα αθλητου αλλα θυμομαστε την μοτα που τερματισε τρεκλιζοντας στην Ολυμπιαδα της Σεουλ.
Συγκινητική η αναφορά σου στο αθλητικό μου παρελθόν, αλλά οφείλω να σε διορθώσω στο εξής: Η Ρόζα Μότα τερμάτισε κανονικά σε εκείνο το Μαραθώνιο, κερδίζοντάς τον. Η κυρία στην οποία αναφέρεσαι είναι μια Καναδή ή Ελβετή -με απατά η μνήμη μου, όπως, φυσικά, και για το όνομά της- που τερμάτισε τελευταία, αλλά τερμάτισε. Έγινε έκτοτε σύμβολο της προσπάθειας και της θέλησης... ή μήπως όχι; Όλο θυμούνται την εικόνα της, αλλά κανείς το όνομά της. Συνεπώς δεν εμπίπτει στην κατηγορία μας. Εκεί χωρούν μόνο αθλητές που η αναφορά και μόνο του ονόματός τους, προκαλεί χαμόγελο. Εγώ και ο Τασάκος είμαστε δύο καλά παραδείγματα. Εχω κι έναν μπασκετμπολίστα στο μυαλό μου που στα μεγάλα ματς έκανε πάντα ρεκόρ σε αίρμπολ και σουτ στο "δοκάρι". ROOOOOOOOOFL
και εγώ οπαδός του από τότε που πρωτοσκόραρε για την Μπάγιερν (η μεγάλη μου αγάπη)...
Σβάινστάιγκερ...όνομα πιο χορτσαστικό και από τσίχλα..
Δημοσίευση σχολίου