Λαμόγια όλου του κόσμου, ενωθείτε!

Για μια μικρή περίοδο της ζωής μου, πριν από πέντε-έξι χρόνια, βρέθηκα να συναναστρέφομαι με έναν άνθρωπο που ανδρώθηκε στο ΚΚΕ - υπήρξε αγαπημένο πουλέν ηγετικής μορφής - τόσο που βρέθηκε για εκπαίδευση στη Μόσχα, κάτι που ήταν εμφανές αν έμπαινες στο αυτοκίνητό του: ο άνθρωπος οδηγούσε τη BMW του λες και ήταν Trabant που έπρεπε να ξεφύγει από τους διώκτες της CIA και να προλάβει εγκαίρως να περάσει την πύλη του Βραδεμβούργου. Τώρα πια, ανήκει σ' αυτούς που έχουν παραδώσει την κομματική τους ταυτότητα και απλώς πηγαίνουν στα συνέδρια του ΣΥΡΙΖΑ αγωνιώντας για το μέλλον της ανανεωτικής αριστεράς (έχω καιρό να τον δω, οπότε δεν ξέρω τι γνώμη έχει για τον Αλέξη). Όσο για τον μέντορά του, πέθανε με τον καημό. Ένα από τα πράγματα που απολάμβανα συζητώντας μαζί του ήταν οι αφηγήσεις του για τα παρασκήνια της ελληνικής αριστεράς - όχι μόνο η παράλληλη ιστορία της, που θα μπορούσε να είναι μια αφήγηση ζευγαρωμάτων, κερατωμάτων και ομαδικού σεξ, πολύ συναρπαστική, αλλά κυρίως η "συνομωτική δράση". Στο πλαίσιο της υπεραισιόδοξης πεποίθησης ότι μπορεί η Αριστερά να διαβρώσει "το σύστημα" από τα μέσα, το ΚΚΕ αφ' ενός μεν φύτευε ανθρώπους του σε θέσεις-κλειδιά (π.χ. σε δεξιές εφημερίδες, όπου κάποιοι ακόμα και τώρα κατέχουν νευραλγικά πόστα, που κατέκτησαν ως άτυποι "πράκτορες"), αφ' ετέρου δε διοχέτευε στην ελληνική αγορά κεφάλαια από τη Σοβιετική Ένωση, δημιουργώντας «δικούς του» επιχειρηματίες, οι οποίοι, όταν ερχόταν η ώρα, θα χάριζαν τις επιχειρήσεις στο προλεταριάτο. Το καλό κόμμα δεν είχε προβλέψει δυο λεπτομέρειες: την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού και, κυρίως, τη διάσπαση του ίδιου του ΚΚΕ. Έτσι, στις αρχές της δεκαετίας του ’90, η αγορά πλημμύρισε από επιχειρηματίες χωρίς σοβιετικούς αξιωματούχους να δώσουν αναφορά και χωρίς κομματική ταυτότητα που να τους δεσμεύει, αλλά με δικές τους επιχειρήσεις.
(Δεν μπορούσα ποτέ να καταλάβω γιατί, όπως θρυλείτο στις αρχές του '90, ο καλός μας Rock fm επρόκειτο να μετουσιωθεί σε ΣΥΝ fm, πρόδρομο δηλαδή του σημερινού "Στο Κόκκινο", μέχρι που κατάλαβα ότι ο τότε ιδιοκτήτης του ροκ ραδιοφώνου χρωστούσε την επιχειρηματική του δραστηριότητα - κάτι ελαστικά, αν δεν κάνω λαθος - στο Κόμμα, οπότε ήθελε κάπως να ανταποδώσει τη χάρη).
Κάποιοι αντικατέστησαν τη Σοβιετική με την Ευρωπαϊκή Ένωση, που χαρούμενα χρηματοδοτούσε κάθε πτυχή της επιχειρηματικότητας, και άλλοι, μαθημένοι στη συνομωτική δράση, προτίμησαν να προσεγγίσουν το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Και κάπως έτσι διαμορφώθηκε η εικόνα αυτού που χαϊδευτικά αποκαλούμε σήμερα «ελληνικός καπιταλισμός».

(Μέρος αυτού του σημειώματος δημοσιεύτηκε παραλλαγμένο στο Big Fish, την Κυριακή 27/7, στη - μηδενιστική - στήλη No Logo. Αφορμή μου έδωσαν δύο απίστευτες ηλιθιότητες επάνω στις οποίες έπεσα, εντελώς ανυποψίαστος, με το που γύρισα από την πρώτη δόση των διακοπών μου).

Απίστευτη ηλιθιότητα αριθ.1:

• Η Φιλελεύθερη Συμμαχία δεν αναγνωρίζει καμιά ασυλία στο ΚΚΕ και δεν διστάζει να το κατατάξει, μαζί με την άκρα δεξιά και εθνικιστικούς κύκλους, στις δυνάμεις του φαιοκόκκινου μετώπου που έχει συμπτυχθεί με στόχο τη κατάργηση τη δημοκρατίας στην Ελλάδα και την αλλαγή του πολιτεύματος σε ολοκληρωτικό όπου Το Κόμμα θα ελέγχει τη διοίκηση, την οικονομία και τη ζωή των πολιτών. Σε αυτό το πλαίσιο, η συμπαράσταση στο ΚΚΕ των πρώην Κνιτών, που αποτελούν τη σημερινή ηγεσία του Συνασπισμού, αποδεικνύει ότι δεν έχουν απαρνηθεί τις ολοκληρωτικές τους ιδεολογικές τους ρίζες.

Απίστευτη ηλιθιότητα αριθ.2 (μέσω του Ελεύθερου Σκοπευτή):

• Το Κ.Κ.Ε όταν χρειάστηκε βγήκε στο βουνό και θα βγει και πάλι όταν το απαιτήσουν οι καιροί.Και οι δύο (αντίθετες, εν πολλοίς) απόψεις πέφτουν στην ίδια παγίδα - αντιμετωπίζουν το ΚΚΕ ως κάτι εκτός πολιτικού συστήματος, ως κάτι "επικίνδυνο" για την Αστική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Οι μεν επειδή καταλαβαίνουν (ορθώς) ότι ιδεολογικά το ΚΚΕ είναι, θεωρητικά τουλάχιστον, αντίθετο με τις αρχές της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και του πολυκομματισμού (και των εκλογών), δηλαδή με το ίδιο το σύστημα που τους επιτρέπει να βρίσκονται στη Βουλή. Και οι δε επειδή ελπίζουν ότι κάποια στιγμή θα έρθει η ώρα να επιστρέψουμε στην ένοπλη πάλη. Το ΚΚΕ δεν είναι τίποτε από τα δύο. Δεν έχει κανένα συμφέρον να αλλάξει τα πράγματα, γιατί αν αλλάξουν τα πράγματα, το ίδιο δεν θα έχει κανένα λόγο ύπαρξης. Αποτελεί εξίσου μέρος του συστήματος με τα κόμματα εξουσίας, απέναντι στα οποία υποτίθεται πως στέκεται, ενώ επί της ουσίας λειτουργεί απλώς ως βαλβίδα αποσυμπίεσης της κοινωνικής δυσφορίας. Η ιστορία με το Γερμανό είναι απλούστατα η επιβεβαίωση όλης αυτής της κανονικής καθεστωτικής του δραστηριότητας.