27 Μαρ 2008

Creador del mambo (ναι, ξέρω, έχω γίνει σχεδόν ψυχαναγκαστικός με τις νεκρολογίες)

Δεν περίμενα ποτέ ότι θα ερχόταν η μέρα που θα λάμβανα στο κινητό μου sms που θα 'γραφε "Pethane o Cachao" (και δη τρεις μέρες αφ' ότου συνέβη το μοιραίο), φαίνεται όμως ότι πρέπει να αποδεχτώ το πεπρωμένο μου (και το timing της φίλης που μου έστειλε το μήνυμα). Οι νεκρολογίες που διάβασα στο διεθνή τύπο (και μετέφρασαν οι αγράμματοι συνάδελφοι στις πολιτιστικές στήλες των εφημερίδων) αναπαράγουν με δέος τον χαρακτηρισμό "δημιουργός του μάμπο", ιδιότητα που είχε προλάβει να κατοχυρώσει ετσιθελικά ο Πέρεζ Πράντο, αλλά επί τέλους η ιστορική αλήθεια αποκαθίσταται. Η συγκεκριμένη φράση μου έφερε στο μυαλό ένα πανέμορφο κομμάτι, μια σουίτα του μέγιστου Μπέμπο Βαλντές με τίτλο "Cachao, creador del mambo", που έπαιζα συχνά στο μικρό διάστημα που συνεργάστηκα με το Kosmos. Δυστυχώς δεν έχω το κομμάτι στη συλλογή μου (χρησιμοποιούσα τη database του σταθμού), και κάθε προσπάθεια να το κατεβάσω απέβη μάταια - το βρήκα μεν, αλλά σε αυτήν την κατεστραμμένη εκδοχή που βρίσκει κανείς τα περισσότερα κομμάτια στα κατεβαστήρια. Βρήκα όμως έναν άλλο φόρο τιμής στον Κατσάο, από τον Τίτο Πουέντε αυτή τη φορά (που είναι το αμέσως επόμενο καλύτερο). Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, βέβαια, δεν τρελαίνομαι για το μάμπο, όσο καλός κι αν ήταν σ' αυτό ο μακαρίτης (και ήταν πολύ καλός) - το αγαπημένο μου από τα κομμάτια του ήταν ένα danzon, το Pueblo Nuevo, που, για να μην κάνω τον έξυπνο, το ανακάλυψα κι εγώ ανάμεσα στα κομψοτεχνήματα του Buena Vista Social Club, όπως και όλη η υφήλιος πριν από έντεκα χρόνια. Σ' εκείνη την εκτέλεση, μπάσο έπαιζε ο ανιψιός του Cachao, o Cachaito, που πια διανύει κι αυτός την όγδοη δεκαετία της ζωής του.
Δεν ξέρω αν είναι εξίσου σημαντικός με τον θείο του, ξέρω όμως ότι έβγαλε μια δισκάρα πριν από μερικά χρόνια (αν δεν το έχεις, παράτα ό,τι κάνεις και αγόρασέ το - τώρα) όπου, μεταξύ άλλων, στριμώχνει κι έναν φόρο τιμής στον άλλο παμμέγιστο, τον αγαπημένο μου Τσάρλς Μίνγκους, παίζοντας μερικά μέτρα από το θεϊκό Haitian Fight Song.
Είχα δεν είχα, στη τζαζ το γύρισα πάλι....
(Για latin, άλλωστε, υπάρχουν και πολύ αρμοδιότεροι).

3 σχόλια:

Αθήναιος είπε...

Λατρεύω το μάμπο! Πολύ ωραίο ποστ, πολύ ωραίες μουσικούλες, μερσί!

Juanita La Quejica είπε...

Το πιο πιθανό είναι ότι θα έχεις και το Lágrimas negras από το Calle 54, με τον Cachao και τον Bebo Valdés.

ci είπε...

Απο τα πιο ωραία αφιερώματα - ίσως ακριβώς γιατί είχες δεν είχες το γύρισες στην jazz :)