10 Μαρ 2008

There will be (no) blood (and a lot of sleepers in the theatre)

Έπρεπε να το περιμένω. Όταν για μία ταινία τα σχόλια που ακούς είναι "συγκλονιστική ερμηνεία" και "μοιάζει με τον 'Πολίτη Κέιν' κατά κάποιο τρόπο", τότε ξέρεις ότι είναι μεγάλη μούφα: στηρίζεται σε έναν ηθοποιό για να τη βγάλει από τη μούχλα της και συγκρίνει τον εαυτό της με κάτι που γυρίστηκε το 1941! Μα ποιος βλέπει ταινίες του '41 -όσο alltime classics κι αν είναι- εκτός από κάτι βαρεμένους σινεκριτικούς και τον Mr. Arkadin;

Το "Θα χυθεί αίμα" είναι ένα αργόσυρτο, ανεγκέφαλο υπαρξιακό δράμα, που δεν είναι και τόσο υπαρξιακό, γιατί πολύ απλά αυτός ο περίφημος χαρακτήρας που έδωσε στον Ντάνιελ Ντέι Λιούις το Όσκαρ είναι εντελώς ανύπαρκτος. Ναι, ήθελε να κερδίσει κι άλλα. Ναι, έγινε κακός με τους γύρω του. Ναι, σκότωσε και δύο. Ε, και; Σιγά το σχόλιο στο άτεγκτο πληθωριστικό παρόν μας. Αρχίδια μάντολες. Καμμία ψυχογράφηση του κεντρικού χαρακτήρα, καμμία προσωπογραφία των γύρω του, καμμία πλοκή, καμμία σεναριακή ένταση. Μα προτάθηκε για οκτώ Όσκαρ αυτή η παρωδία; Κατ' αρχάς, και μόνο για την τελευταία σκηνή του έργου, αυτό το αστείο κυνηγητό των δύο πρωταγωνιστών με τις κορίνες του μπόουλινγκ (μπορεί να συγκριθεί σε αστειότητα μόνο με την σκηνή από το "Borat" που οι δύο πρωταγωνιστές πλακώνονται στα χαστούκια γυμνοί), έπρεπε να σαρώσει τα "Χρυσά Βατόμουρα". Μου φαίνεται αδιανόητο ότι ο Πολ Τόμας Άντερσον του "Θα χυθεί αίμα" είναι το ίδιο πρόσωπο που σκηνοθέτησε το "Μανόλια" και το "Boogie Nights". Τι έγινε; Βούτηξε στη μαρμίτα με τα λεξοτανίλ;

Το χειρότερο απ' όλα είναι ότι έχουμε μάθει να κρίνουμε την ποιότητα μιας ταινίας με βάση τις υποψηφιότητες και τις βραβεύσεις της Αμερικανικής Ακαδημίας και στο τέλος της χρονιάς, όταν θα κάνουμε τη σούμα, κανείς δεν θα θυμάται τον μεγαλειώδη Τζέσι Τζέημς (όπου η ερμηνεία του Κέισι Άφλεκ, αλλά και του Μπραντ Πιτ, ήταν καλλίτερη από του DDL) που θεωρητικά ανήκει στην ίδια κατηγορία με το "Θα χυθεί αίμα" (αργόσυρτο, εσωστρεφές αντι-γουέστερν), αλλά στην πραγματικότητα απέχει έτη φωτός...

5 σχόλια:

Ovelikios είπε...

Ναι, ναι, σε μάθαμε. Εσυ δεν εισαι που κορόιδευες το "Ζωές των άλλων"? Δεν εισαι ικανός να συλλάβεις τα βαθύτερα νοήματα της τέχνης, το αριστερό πόδι του DDL παίζει καλύτερα από σένα, αν θες να σταματήσω εδώ δώσε μου 30.000 ευρώ και μην πεις λεξη στον Χιώτη, ακους?

cheaptalk είπε...

Συμφωνώ κι εγώ ότι σε ένα δίκαιο κόσμο ο Τζέσι θα είχε κλέψει περισσότερο κεραυνό από το Aίμα. Αλλά ταλαιπωρήθηκε πάρα πολύ μέχρι να βρει ταυτότητα (πέρασε από ένα σωρό κοψίματα και δημιουργικές διαφωνίες) και ακόμα και η προώθησή του ήταν σχιζοφρενική (με διαφορετικά τρέιλερ να λένε διαφορετικές ιστορίες) με αποτέλεσμα να μη γεμίζει το μάτι κανενός (ούτε το δικό μου) από μακριά. Και όλα αυτά δε θα είχαν σημασία (η προώθηση του Αίματος στην Αμερική ήταν τουλάχιστο αλλοπρόσαλλη για μένα) αν είχε "κάτι" βαρύ, όσο η υπογραφή του ΠΤΑ, για να μαζέψει φανατικούς υποστηριχτές.

Όσο για το Αίμα πάρα πολλά μπορείς να πεις και δυστυχώς εγώ δε βρίσκω χρόνο να το κάνω. Σίγουρα θα γίνει αγαπημένο "βαρύγδουπων" αναλύσεων, αλλά ήδη είναι υπό αμφισβήτηση και στήριξη στα πιο σοβαρά. Για παράδειγμα, υπάρχει μια σκέψη που λέει ότι η ερμηνεία του Ντάνελ Ντέι Λιούις ήταν όντως μεγάλη παρά το μεγάλο κενό του χαρακτήρα του. Και γενικότερα κάπως έτσι μπορείς να πεις και όλο το αποτέλεσμα μεγάλο, αφού καταφέρνει, ας πούμε, να δένει μέχρι και την αποπροσανατολιστική μουσική που είναι εκεί για να φωνάζει να την ακούσεις (και να.. εντυπωσιαστείς). Δε ξέρω αν γίνομαι κατανοητός, εννοώ ότι υπάρχει ένα δεύτερο ρεύμα που ξαναματακοιτάει την ταινία, μετά απ' όσους καταεντυπωσιάστηκαν (και μετά τις αντιδράσεις απέναντι) και καταλήγει περίπου στο ίδιο συμπέρασμα, ότι είναι πολύ πολύ αξιόλογη, χωρίς να παραληρεί κιόλας.

Δυστυχώς και πάλι, τα παραπάνω θα πρέπει να τα αφήσω λίγο πολύ αστήριχτα γιατί δεν έχω χρόνο να βρίσκω αναφορές. To μόνο γρήγορο παράδειγμα από τα bookmarks μου είναι η συζήτηση που ξεκίνησε από τη Stephanie Zacharek στο Salon και.. ερμμμ.. μπορεί να ψάξει ο καθένας να βρει τις απαντήσεις της συνέχειας (για τις οποίες το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι ήταν αρκετές :)

Nikos Fotakis είπε...

το ένστικτό μου με έχει προφυλάξει φέτος - βαριόμουν τόσο πολύ να πάω να δω αυτήν την ταινία. νιώθω σαν να την έχω ήδη δει, όπως και τόσες άλλες...

Nikos Fotakis είπε...

επίσης, λίγα για το σινεμά του '40

DJ Fat B. Rip είπε...

βλακειες ηταν και τα 2 (there will be blood, jesse james)
απλα αλλαξαν λιγο μουντ τα καουμποικα και ενθουσιατηκαν οι αμερικανοι , και τους αντιγραψαν οι ευρωπαιοι κριτικοι.
η μονη διαφορα ειναι, οτι οντως ο κολος του brad pitt μπορει να σε κανει να θεωρεις αυτο καλυτερο (αν ειναι του γουστου σου)
αλλα γενικα ιδιες μπουρδες ειναι και τα δυο
(για μενα και οι πετραιλεαδες κατι σαν καουμποιδες ειναι)