There will be (no) blood (and a lot of sleepers in the theatre)

Έπρεπε να το περιμένω. Όταν για μία ταινία τα σχόλια που ακούς είναι "συγκλονιστική ερμηνεία" και "μοιάζει με τον 'Πολίτη Κέιν' κατά κάποιο τρόπο", τότε ξέρεις ότι είναι μεγάλη μούφα: στηρίζεται σε έναν ηθοποιό για να τη βγάλει από τη μούχλα της και συγκρίνει τον εαυτό της με κάτι που γυρίστηκε το 1941! Μα ποιος βλέπει ταινίες του '41 -όσο alltime classics κι αν είναι- εκτός από κάτι βαρεμένους σινεκριτικούς και τον Mr. Arkadin;

Το "Θα χυθεί αίμα" είναι ένα αργόσυρτο, ανεγκέφαλο υπαρξιακό δράμα, που δεν είναι και τόσο υπαρξιακό, γιατί πολύ απλά αυτός ο περίφημος χαρακτήρας που έδωσε στον Ντάνιελ Ντέι Λιούις το Όσκαρ είναι εντελώς ανύπαρκτος. Ναι, ήθελε να κερδίσει κι άλλα. Ναι, έγινε κακός με τους γύρω του. Ναι, σκότωσε και δύο. Ε, και; Σιγά το σχόλιο στο άτεγκτο πληθωριστικό παρόν μας. Αρχίδια μάντολες. Καμμία ψυχογράφηση του κεντρικού χαρακτήρα, καμμία προσωπογραφία των γύρω του, καμμία πλοκή, καμμία σεναριακή ένταση. Μα προτάθηκε για οκτώ Όσκαρ αυτή η παρωδία; Κατ' αρχάς, και μόνο για την τελευταία σκηνή του έργου, αυτό το αστείο κυνηγητό των δύο πρωταγωνιστών με τις κορίνες του μπόουλινγκ (μπορεί να συγκριθεί σε αστειότητα μόνο με την σκηνή από το "Borat" που οι δύο πρωταγωνιστές πλακώνονται στα χαστούκια γυμνοί), έπρεπε να σαρώσει τα "Χρυσά Βατόμουρα". Μου φαίνεται αδιανόητο ότι ο Πολ Τόμας Άντερσον του "Θα χυθεί αίμα" είναι το ίδιο πρόσωπο που σκηνοθέτησε το "Μανόλια" και το "Boogie Nights". Τι έγινε; Βούτηξε στη μαρμίτα με τα λεξοτανίλ;

Το χειρότερο απ' όλα είναι ότι έχουμε μάθει να κρίνουμε την ποιότητα μιας ταινίας με βάση τις υποψηφιότητες και τις βραβεύσεις της Αμερικανικής Ακαδημίας και στο τέλος της χρονιάς, όταν θα κάνουμε τη σούμα, κανείς δεν θα θυμάται τον μεγαλειώδη Τζέσι Τζέημς (όπου η ερμηνεία του Κέισι Άφλεκ, αλλά και του Μπραντ Πιτ, ήταν καλλίτερη από του DDL) που θεωρητικά ανήκει στην ίδια κατηγορία με το "Θα χυθεί αίμα" (αργόσυρτο, εσωστρεφές αντι-γουέστερν), αλλά στην πραγματικότητα απέχει έτη φωτός...