91 χρόνια ζωής. 91 ρόλοι. Μία εμβληματική περσόνα

Ο Τζόζεφ Γουάιζμαν θα ήταν ευτυχής, ακόμη και αν η καριέρα του περιοριζόταν στους σεξπιρικούς και τσεχωφικούς ρόλους που έπαιζε στο Μπρόντγουεϊ από την δεκαετία του '30 ήδη. Όμως η μοίρα είχε άλλα σχέδια γι' αυτόν. Του είχε φυλάξει μια θέση στο πάνθεον της ποπ κουλτούρας, επιλέγοντάς τον να ενσαρκώσει μια εμβληματική περσόνα, τον πρώτο "κακό" που αντιμετώπισε ο Τζέιμς Μποντ στην ταινία που ξεκίνησε την πολύχρονη περιπέτεια του 007 στο σινεμά. Ποιος ξέρει πώς θα είχαν εξελιχθεί τα πράγματα, αν ο Καναδός ηθοποιός είχε αρνηθεί τον ρόλο - ή πολύ περισσότερο, αν είχε δεχτεί να τον παίξει η πρώτη επιλογή του Φλέμινγκ και των παραγωγών, ο Νόελ Κάουαρντ, ο οποίος, προσφυέστατα με το φλέγμα του απάντησε: "Dr. No? No, no, no!"
Εμείς εδώ σ' αυτό το blog, έχουμε (για την ακρίβεια, ο Homo Ludens έχει) ασχοληθεί ενδελεχώς με το σύμπαν του πλωτάρχη Μποντ, και θεωρούμε χρέος μας να τιμήσουμε την μνήμη αυτού του ηθοποιού, που πέθανε πριν λίγες μέρες - προτού περάσει χρόνος από τότε που κήδεψε την για πολλές δεκαετίες σύζυγό του (τι συγκινητικό!). Και ποιος είναι καλύτερος τρόπος να τιμήσεις την μνήμη του Δρος Νο, από το να χορέψεις το Dr. No's Fantasy, όπως το διασκεύασε ο μέγας Κάουντ Μπέιζι, αναθέτωντας την ενορχήστρωση στον ιδιοφυή Τσίκο Ο' Φαρίλ, ο οποίος συνδύασε το σουίνγκ, με στοιχεία λάτιν και την εξωτική απωανατολίτικη βάση της σύνθεσης του Μόντι Νόρμαν;